Μπορεί να μην έθελξε ο Παναθηναϊκός με την απόδοσή του στο Πανθεσσαλικό απέναντι στη Λαμία, αλλά έδειξε για πρώτη φορά φέτος χαρακτήρα ως ομάδα.
Εβγαλε επιτέλους αντίδραση και έσπασε το ρόδι μακριά από τη Λεωφόρο, κουβαλώντας το 1-0 του ημιχρόνου (στην πρώτη υποσχόμενη ευκαιρία των γηπεδούχων) στην πλάτη του, αλλά και το βάρος του αρνητικού εκτός έδρας σερί. Είχε επίσης το «πρέπει» για να μην προκύψει νέα απώλεια βαθμών, αρκετά από τα ατού του σε κακή βραδιά (Βιτάλ, Χατζηγιοβάνης, Καρλίτος, Χουάνκαρ) και, συν τοις άλλοις, είδε και τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος να αποχωρεί τραυματίας λίγο πριν το ημίωρο. Τα μαύρα σύννεφα στην ανάπαυλα των ημιχρόνων είχαν πυκνώσει πάνω απ΄ τα κεφάλια όλων, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο υπήρξε η αντίδραση που έπρεπε και έγινε η ανατροπή με τρία γκολ σε ένα ημίχρονο, μία τεράστια χαμένη ευκαιρία σε αντεπίθεση «τρεις εναντίον ενός», με κορυφαίους τους Βιγιαφάνιες και Λούντικβιστ και με πιο επιδραστικούς παίκτες τον Μαουρίσιο (γκολ και κερδισμένο πέναλτι) και τον Μακέντα (γκολ και ασίστ).
Ηταν το πρώτο ματς που οι αλλαγές του Γιοβάνοβιτς από τον πάγκο έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος και άπαντες δικαιούνται τα εύσημα, αλλά εάν αξίζει να σταθούμε σε ένα μόνο πρόσωπο αυτό είναι ο Λούκας Βιγιαφάνιες.
Οι αφορισμοί στην Ελλάδα αποτελούν σύνηθες φαινόμενο και ο Αργεντινός δεν θα μπορούσε να τη γλιτώσει, ειδικότερα από τη στιγμή που έβαλε και ο ίδιος το χεράκι του παρουσιάζοντας κάκιστη αγωνιστική εικόνα μετά την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό. Τη μπάλα ωστόσο ο Βιγιαφάνιες δεν την ξέχασε και το απέδειξε στο Πανθεσσαλικό, αν και το ζητούμενο ήταν είναι και θα είναι η σταθερότητα και η διάρκεια. Χωρίς αυτά τα δύο δεν γίνεται τίποτα.
Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τον… κανονικό Βιγιαφάνιες. Οχι για να του προσδώσει το ρόλο του ηγέτη. Εχει φανεί στο παρελθόν ότι δεν έχει το «πακέτο» για να «σηκώσει» αυτό το βάρος, αλλά ούτως ή άλλως δεν υπάρχει φέτος αυτή η απαίτηση για τον Αργεντινό. Η ομάδα προσδοκά απλώς την βοήθεια του εξαιτίας των ποδοσφαιρικών του προσόντων. Η απαλλαγή αυτής της ευθύνης, συνήθως λειτουργεί ευεργετικά στους ποδοσφαιριστές. Μια κατάσταση που είχε βιώσει ξανά το 2016-17 απ’ το Δεκέμβρη και μετά όταν είχε τον Μαρίνο Ουζουνίδη προπονητή.
Ο Παναθηναϊκός θέλει να προσθέσει ποιοτικά στοιχεία στο σύνολο ο Βιγιαφάνιες κι όχι να τον κουβαλήσει στις πλάτες. Ο υγιής Βιγιαφάνιες την περασμένη σεζόν, ήταν είδηση αν έμενε εκτός ενδεκάδας. Φέτος, μέσω της καθημερινής δουλειάς στις προπονήσεις, σε συνδυασμό με τον «καθρέφτη» των αγώνων, πρέπει να αποδεικνύει βδομάδα μπαίνει βδομάδα βγαίνει, πως αξίζει να είναι στο βασικό σχήμα. Ο Αργεντινός δεν ξεκίνησε καλά τη φετινή σεζόν. Τόσο λόγω της εικόνας του στο χορτάρι, όσο και για το «χοντρό» επεισόδιο που είχε με τον Τάσο Χατζηγιοβάνη.
Ενάμιση χρόνο πριν είχε αποκτηθεί ως η πιο ηχηρή μεταγραφή του Παναθηναϊκού. Ως ο παίκτης που θα δώσει την ποιότητα που έλειπε απ’ το Τριφύλλι δημιουργικά. Είχε επιλεγεί μάλιστα, ως ένας εκ των αρχηγών. Περιβραχιόνιο που φέτος του αφαιρέθηκε μετά το σοβαρότατο πειθαρχικό παράπτωμα. Η ουσία βέβαια, είναι το ποδόσφαιρο. Αν μπορεί και τι μπορεί να δώσει ο 29χρονος άσος. Που δεδομένα δεν ξέχασε την μπάλα, όμως επιβάλλεται να το αποδείξει στο χορτάρι και όχι στα λόγια ή με μεμονωμένες εμφανίσεις που μοιάζουν «φωτοβολίδα», όπως έγινε την περασμένη σεζόν. Όσο περίεργο κι αν ακουστεί αυτή τη στιγμή, ο Λούκας Βιγιαφάνιες έχει μπροστά του μια σεζόν που κάλλιστα μπορεί να λειτουργήσει ως… γύρισμα του διακόπτη για τον ίδιο.
Η αξία του δεν αμφισβητείται, αλλά πρέπει να εμφανιστεί με συνέπεια. Ευκαιρίες θα έχει από έναν προπονητή που είναι δίκαιος. Σε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον που δίχως άλλο του ταιριάζει πολύ περισσότερο απ’ την περασμένη σεζόν. Καλώς τον κι ας άργησε.
