Αυτός – πρέπει να – είναι ο χαρακτήρας των μεγάλων ομάδων. Αυτός ακριβώς που έδειξε ο Παναθηναϊκός το βράδυ του Σαββάτου στο γήπεδο της Νεάπολης. Να κερδίζει και όταν δεν είναι στην καλή του μέρα. Όταν πολλά από τα ατού του δεν έχουν καλή απόδοση ή τουλάχιστον τη συνηθισμένη. Οι… επαγγελματικές νίκες που λέμε, που απαιτούν περισσότερο πάθος, συγκέντρωση, εγρήγορση σε όλο το ματς και καθαρό μυαλό σε κάθε συνθήκη των 90 λεπτών.
Γνωρίζαμε πως το ματς στη Νεάπολη θα είναι πολύ δύσκολο για τον Παναθηναϊκό. Πάντα τα παιχνίδια σε γήπεδα… στρούγκες, όπως αυτό του Ιωνικού, είναι από τα πιο δύσκολα που έχει να αντιμετωπίσει μια μεγάλη ομάδα. Δείτε τι έπαθαν εκεί ο ΠΑΟΚ και ο Άρης. Με σκυμμένο το κεφάλι έφυγαν, χωρίς βαθμό. Για μια ομάδα μάλιστα όπως ο Παναθηναϊκός που δυσκολευόταν να πάρει αποτελέσματα μακριά από τη Λεωφόρο, το ματς θα ήταν ακόμα πιο επικίνδυνο. Και αυτό το σφιχτό 3-5-2 του Σπανού, που διάβασε καλά τους πράσινους, έκλεινε όλους τους χώρους του γηπέδου και δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Τι χρειάζεται η πιο ποιοτική ομάδα σε τέτοια παιχνίδια; Την ατομική ενέργεια από τους καλούς της ποδοσφαιριστές. Να πάνε στο ένας εναντίον ενός, να κάνουν 2-3 ντρίπλες παραπάνω (όταν… γλίτωναν το ξύλο, γιατί οι γηπεδούχοι βαρούσαν στο ψαχνό και ο Διαμαντόπουλος ξέχασε τις κάρτες) και να καθαρίσουν το παιχνίδι. Αυτό ακριβώς έγινε. Το γκολ που πέτυχε ο Παναθηναϊκός… έσταξε ποιότητα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Μια κάθετη του Ρούμπεν εκεί που δεν θα την έβλεπε κανένας άλλος, η επιμονή του Καρλίτος που νίκησε κατά κράτος τον Τσιγκρίνσκι και τον άφησε στην πλάτη του, η ομαδικότητα του Βιτάλ, που θα μπορούσε να σουτάρει αλλά είδε τον Βιγιαφάνιες στα αριστερά. Ο Βίγια προσποιήθηκε υπέροχα και πήρε όλη την άμυνα πάνω του και μετά όλα ήταν εύκολα. Μια σέντρα στον αμαρκάριστο Αϊτόρ και τέλος.
Το σημείο που πέτυχε ο Παναθηναϊκός το γκολ ήταν και το κλειδί για το τρίποντο. Λίγο πριν το τέλος ενός ημιχρόνου που αλήθεια είναι πως όσο η ώρα περνούσε τόσο ο αντίπαλος έβρισκε αυτοπεποίθηση και ένιωθε πως μπορεί να κάνει τη ζημιά και να κόψει βαθμούς. Εκμεταλλευόμενος την κακή μέρα που βρίσκονταν τα χαφ του Παναθηναϊκού, που δεν μπορούσαν ούτε να κρατήσουν εύκολα την μπάλα, ούτε να την κυκλοφορήσουν. Αυτό το γκολ έστειλε τον Παναθηναϊκό στα αποδυτήρια με το υπέρ του σκορ. Από ‘κει και πέρα και με τον τρόπο που επέλεξε να παίξει ο Γιοβάνοβιτς, θα ήταν δύσκολο για τον αντίπαλο να βρει τους χώρους για να απειλήσει. Το είδαμε στο δεύτερο ημίχρονο. Μία φάση όλη κι όλη έκανε ο Ιωνικός, ένα σουτ του Μύγα στο 48′ που κόντραρε στον Χουάνκαρ και έφυγε κόρνερ. Για τα επόμενα 40 λεπτά που παίχτηκαν δεν απειλήθηκε ποτέ ο Μπρινιόλι.
Ο Γιοβάνοβιτς έφερε τις γραμμές του λίγο πιο πίσω, έδωσε την μπάλα στον Ιωνικό και αποφάσισε να παίξει στην κόντρα επίθεση. Αν ο Βιτάλ άντεχε μέχρι το τέλος (αντικαταστάθηκε στο 65’ γιατί προερχόταν από τραυματισμό) θα τους είχε κάνει δεύτερο γκολ και θα είχε τελειώσει το παιχνίδι νωρίτερα. Ο Βραζιλιάνος ήταν ορεξάτος, επικίνδυνος και απαντούσε με ντρίπλες στο ξύλο των αντιπάλων. Τον κερδίζει σιγά σιγά ο Παναθηναϊκός ξανά τον Βιτάλ και είναι πολύ σημαντικό αυτό για τη συνέχεια της σεζόν.
Ο Παναθηναϊκός πήρε μια νίκη που είχε μεγάλη ανάγκη. Και γιατί προερχόταν από έναν βαθμό σε δύο ματς στο πρωτάθλημα (εκεί που θα μπορούσε να είχε έξι βάσει εικόνας με Βόλο και Ολυμπιακό) και για να δει με μεγαλύτερη άνεση το άμεσο μέλλον. Που έχει τρία δύσκολα ματς μέσα σε 8 μέρες. Με την Τρίπολη στη Λεωφόρο το άλλο Σάββατο, Τετάρτη 2 Φλεβάρη στην Κρήτη με τον ΟΦΗ, Κυριακή 6 Φλεβάρη στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ. Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει και πάρει δύο νίκες στα δύο επόμενα ματς, τότε θα πάει στην Τούμπα για ντέρμπι… δεύτερης θέσης.
