Είχε δίκιο ο Γιοβάνοβιτς που μετά το ματς με τον Παναιτωλικό έλεγε για τον απίστευτο τρόπο που χάνει η ομάδα του. Αν θυμηθούμε τις ήττες του Παναθηναϊκού από τον Δεκέμβριο και μετά, μπορεί ο καθένας με ευκολία να διαπιστώσει (εφόσον έχει δει τα παιχνίδια) πως σε καμία δεν ήταν χειρότερος από τον αντίπαλό του. Εκτός απ’ το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Στο ΟΑΚΑ ήταν καλύτερος από την ΑΕΚ και έχασε με ένα γκολ στο ξεκίνημα. Στο Βόλο είχε κλασικές ευκαιρίες στο πρώτο 25λεπτο αλλά έχασε με 3-1 αφού… λύγισε μετά την ανύπαρκτη κόκκινη στον Σάντσες.
Με τον Αστέρα στη Λεωφόρο ήταν κυρίαρχος σε όλο το ματς, οι Αρκάδες στο δεύτερο μέρος πάτησαν μία φορά περιοχή και πήραν το πέναλτι και τη νίκη. Με τον ΟΦΗ το ματς είναι μαγική εικόνα. Για 1-4 ήταν, το γύρισε ο διαιτητής με τις αποφάσεις του και τα… δοκάρια που σφύριζαν στις κόντρα επιθέσεις. Μόνο στην Τούμπα δεν ήταν καλύτερος ο Παναθηναϊκός. Σε όλες τις άλλες ήττες του από τον Δεκέμβρη και μετά, δηλαδή από τότε που άρχισε να παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο με μεγάλα ποσοστά κατοχής μπάλας, δεν ήταν χειρότερος στο γήπεδο. Σε κανένα παιχνίδι.
Δεν είναι αγωνιστικό το πρόβλημά του. Ψυχολογικό είναι. Και θέμα αυτοπεποίθησης. Δεν είναι τυχαίο πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να γυρίσει αποτέλεσμα, πλην αυτό απέναντι στη Λαμία. Κι εκεί βρήκε γκολ νίκης στο 87- και στο 89’. Σε όλα τα υπόλοιπα ματς που έμεινε πίσω στο σκορ έχασε! Ούτε καν ισοπαλία δεν πήρε. Έχει τέσσερις ισοπαλίες στο πρωτάθλημα, όλες με 0-0.
Μοιάζει να μην πιστεύουν οι παίκτες του πως μπορούν να επιστρέψουν στη διεκδίκηση της νίκης, όταν ο αντίπαλος προηγείται. Στο Αγρίνιο υπήρχε ένα ημίχρονο μπροστά, αλλά οι φάσεις ήταν ελάχιστες. Ενώ στο πρώτο ημίχρονο, που ο Παναιτωλικός έπαιζε με τον ίδιο τρόπο, ήταν περισσότερο παραγωγικός ο Παναθηναϊκός, στο δεύτερο με το που δέχτηκε το γκολ ήταν σαν να… κλείδωσε το μυαλό του.
Τι σημαίνει αυτό; Πως λείπουν οι παίκτες που έχουν την προσωπικότητα για να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους. Να βγουν μπροστά όταν θα στραβώσει το πράγμα και να σηκώσουν όλη την ομάδα. Γνώμη μου είναι πως αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ο Παλάσιος, άντε και ο Αϊτόρ που παίζει με ψυχολογία και αυτοπεποίθηση. Κανείς άλλος. Και δεν μιλάω για παίκτες της άμυνας, αυτοί δεν γυρίζουν παιχνίδια. Πχ έχει προσωπικότητα ο Σένκεφελντ, αλλά δεν μπορεί να γυρίσει ένα ματς μόνος του ή να κουβαλήσει την ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται το καλοκαίρι δύο πράγματα: 2-3 παίκτες τέτοιου είδους, που στα δύσκολα θα βγουν μπροστά και έναν επιθετικό ο οποίος θα κάνει γκολ τη μισή ευκαιρία. Δεν γίνεται να μην μπορεί να σκοράρει μια ομάδα που έχει 80% κατοχή μπάλας. Να μην υπάρχει ένας παίκτης που θα την σπρώξει στα δίχτυα και θα τελειώσει φάσεις. Κι αν υπάρχει ένα αγωνιστικό πρόβλημα, είναι αυτό. Η έλλειψη της αποφασιστικότητας και του… ενστίκτου.
