Γίνεται πολύ κουβέντα αυτό το διάστημα για τη Λεωφόρο. Σχετίζεται με το γηπεδικό του Παναθηναϊκού, σχετίζεται με το πρότζεκτ της Διπλής Ανάπλασης, με τη Γενική Συνέλευση του ερασιτέχνη και την ψήφο των μελών του Παναθηναϊκού ΑΟ. Έχω σημειώσει και στο παρελθόν πως όσο λιγότεροι πολιτικοί μιλούν στην Ελλάδα για το θέμα “γήπεδο στον Παναθηναϊκό” τόσο χειρότερα είναι.
Το έχουμε δει στο παρελθόν να μιλούν και να υπόσχονται πολλοί, αλλά να μη γίνεται τίποτα. Ο Άδωνις Γεωργιάδης έλεγε τον Νοέμβριο πως το γήπεδο θα είναι έτοιμο σε 36 μήνες. Και τον Μάρτιο μας είπε πάλι πως το γήπεδο θα είναι έτοιμο σε 36 μήνες. Από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο βέβαια πέρασε ήδη ένα πεντάμηνο, αλλά αυτό δεν απασχολεί τον Γεωργιάδη. Ούτε που θα το θυμάται.
Ο κόσμος όμως θυμάται. Και θα θυμάται για πάντα την μπαρούφα που ξεστόμισε ο Γερουλάνος αποκαλώντας τσαντίρι τη Λεωφόρο. Το πιο ιστορικό γήπεδο στην Ελλάδα. Ο Γερουλάνος προφανώς το είπε για να πείσει πως ο Παναθηναϊκός, σαν μεγάλη ομάδα που είναι, αξίζει να παίζει σε ένα πιο σύγχρονο γήπεδο. Προφανώς κι εμείς δεν περιμέναμε κανέναν Γερουλάνο να μας το πει. Το γνωρίζουμε από μόνοι μας.
Το γνωρίζουν και όσοι είναι υπέρ και όσοι είναι κατά της Διπλής Ανάπλασης. Οι τελευταίοι δεν είναι… τρελοί να μη θέλουν ένα σύγχρονο και μεγαλύτερο γήπεδο. Θα το ήθελαν στη Λεωφόρο, όπως όλοι μας. Σε μία τόσο κρίσιμη καμπή για το αύριο ολόκληρου του συλλόγου, καλό θα είναι να είμαστε όλοι στην ίδια πλευρά. Στην πλευρά του Παναθηναϊκού.
Για να επιστρέψουμε όμως στον Γερουλάνο. Αυτές τις μέρες μίλησα με αρκετούς παλαιμάχους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού με αφορμή τα 100 χρόνια που συμπληρώνει το Απόστολος Νικολαΐδης. Με μεγάλες μορφές που φόρεσαν τη φανέλα με το τριφύλλι. Τα λόγια δύο εξ αυτών, του Αντώνη Αντωνιάδη και του Τάκη Οικονομόπουλου είναι η απάντηση στον κάθε Γερουλάνο που δεν ντράπηκε να αποκαλέσει τσαντίρι το πιο ιστορικό γήπεδο της Ελλάδας. Και δεν έχει ζητήσει ακόμα μία συγγνώμη.
Κύριε Γερουλάνε διαβάστε τι λένε ο Αντώνης Αντωνιάδης και ο Τάκης Οικονομόπουλος και ίσως νιώσετε στ’ αλήθεια τι σημαίνει η Λεωφόρος για το ελληνικό ποδόσφαιρο, τον ελληνικό αθλητισμό και τη μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.
Αντωνιάδης: «Όταν ήμουν στο χωριό νεαρός και άκουγα τον σπίκερ, τον Γιαννακάκο, δεν μπορούσα να καταλάβω τι σημαίνει το γήπεδο αυτό. Όπως και κανένας άλλος. Είναι μια ιστορία, το πρώτο γήπεδο στην Ελλάδα με χλοοτάπητα και προβολείς. Το ενδιαφέρον σχετίζεται με το εξής: όλοι οι φίλαθλοι λένε «Λεωφόρος», όχι το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Μόνο αν εξειδικεύεται η συζήτηση φτάνουν εκεί! Στα δύσκολα χρόνια μάλιστα, στον πόλεμο, λειτουργούσε και ως κρυφό σχολειό! Στις αίθουσες που υπάρχουν κάτω από τις εξέδρες. Κάθε φορά που περνάω, είτε πηγαίνοντας προς την Πατησίων είτε προς την Κηφισίας, γυρίζω το κεφάλι, το βλέπω και χτυπά η καρδιά μου διαφορετικά. Ένας σταθμός για το ελληνικό ποδόσφαιρο».
Οικονομόπουλος: «Η Λεωφόρος είναι θρησκεία! Όπως είναι ο Θεός είναι η Λεωφόρος για έναν Παναθηναϊκό και εγώ γεννήθηκα Παναθηναϊκός. Ανατριχίλα αυτό το γήπεδο. Όταν δεν πηγαίνει καλά η ομάδα, υποφέρω, τέτοια είναι η αγάπη που έχω για τον Παναθηναϊκό. Κοντά στα 70 χρόνια πέρασα εκεί, τα 54 ενεργός είτε ως παίκτης είτε ως προπονητής ή σε άλλο πόστο πάντα με αφοσίωση στο Τριφύλλι. Η δυναμική της Λεωφόρου απίστευτη, ο πατέρας μου ήταν παλαιστής και πήγαινα να παρακολουθήσω αγώνες πολλά χρόνια. Θυμάμαι πολλά για τη μεγάλη πορεία του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη προς του Γουέμπλεϊ, όχι όμως μόνον αυτή αλλά και όλες τις σημαντικές στιγμές που ζήσαμε και τις μεγάλες μας νίκες. Όταν περνώ έξω από τη Λεωφόρο, σχεδόν δακρύζω».
