Είναι πρόβλημα οι δέκα ήττες σε 26 παιχνίδια για τον Παναθηναϊκό; Σαφώς και είναι. Μεγάλο. Τεράστιο. Όχι πως αν δεν έκανε δέκα, αλλά έκανε ας πούμε πέντε θα έπαιρνε το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον όχι φέτος. Αλλά για το γόητρο, το κύρος και πάνω απ’ όλα το μέγεθος του συλλόγου.
Το να κάνεις δέκα ήττες σε 26 παιχνίδια και να λέγεσαι Παναθηναϊκός σε φέρνει σε μια θέση που δεν σου αρμόζει. Αυτή ήταν η πέμπτη στην οποία βρέθηκε ο Παναθηναϊκός με τη λήξη της κανονικής περιόδου. Θέση στην οποία είχε βρεθεί και πέρσι με το φινάλε της regular season της Superleague. Τότε έχοντας 45 βαθμούς, φέτος έχει 42, άρα τρεις λιγότερους. Τότε έχοντας μπροστά του με δύο μόλις βαθμούς τον ΠΑΟΚ και με τρεις την ΑΕΚ, φέτος έχοντας μπροστά του με τρεις τον Άρη και με τέσσερις την ΑΕΚ.
Πέρσι έχοντας τρεις λιγότερες ήττες σε σχέση με φέτος μετά από 26 ματς. Εφτά στα 26 χαμένα. Φέτος δέκα στα 26 χαμένα. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα και από τις δέκα ήττες (ή τις 7 περσινές) είναι οι νίκες του Παναθηναϊκού. Μόλις 50% νικών είχε και πέρσι και φέτος. 13/26 πέρσι, 13/26 φέτος. Με τη διαφορά των τριών βαθμών να την κάνουν οι ισοπαλίες. Πέρσι έξι, φέτος μόλις τρεις. Κι αυτό αξιοσημείωτο: ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα με τις λιγότερες ισοπαλίες φέτος και από τις 14 του πρωταθλήματος. Τρεις οι πράσινοι και ακολουθεί η ΑΕΚ με τέσσερις.
Επίσης αξιοσημείωτο το γεγονός πως σε όποιο παιχνίδι έπαιξε ο Παναθηναϊκός και το σκορ άνοιξε είχαμε νικητή. Είτε πήρε το ματς, είτε το έχασε. Μηδέν ισοπαλίες με σκορ. Τρεις ισοπαλίες με 0-0, δύο με τον Ολυμπιακό και μία με τον ΟΦΗ.
Θα πρέπει λοιπόν ο Παναθηναϊκός να βελτιώσει το ποσοστό νικών του. Και να ακολουθήσει και ένα άλλο… δόγμα. Όταν ένα ματς βλέπεις πως δεν μπορείς να το κερδίσεις, τουλάχιστον φρόντισε να μην το χάσεις. Αν είχε τρεις λιγότερες ήττες που δεν μεταφράζονταν σε νίκες, αλλά σε ισοπαλίες, θα είχε και τρεις περισσότερους βαθμούς. Σου κάνει διαφορά; Ναι, για τον φετινό σου στόχο που είναι η τετράδα θα σου έκανε. Θα ξεκινούσες «στα ίσια» με ΑΕΚ και Άρη και όχι με το άγχος του να κυνηγάς. Αρκεί για παράδειγμα να μην είχαν χαθεί ματς όπως αυτό με τον Αστέρα στη Λεωφόρο, στην Κρήτη με τον ΟΦΗ, στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό.
Έτσι χτίζεται και ο χαρακτήρας, η αυτοπεποίθηση, η σιγουριά στα πόδια σου και στην ομάδα. Το «εγώ σήμερα δεν θα χάσω ό,τι κι αν συμβεί». Αυτό πρέπει να αλλάξει ο Παναθηναϊκός και εν όψει της φετινής σεζόν και της συνέχειας αυτής, αλλά κυρίως της επόμενης. Εκεί που ο πήχης θα ανέβει. Θα φτάνει πολύ ψηλότερα απ’ την εξασφάλιση των πλέι οφ και του τερματισμού στην πρώτη τετράδα.
Και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό, που δεν αφορά το ποσοστό σε νίκες, ισοπαλίες, ήττες. Τα γκολ του Παναθηναϊκού στα 26 παιχνίδια της κανονικής διάρκειας. Είναι η απόδειξη πως με τον Γιοβάνοβιτς η ομάδα άλλαξε φιλοσοφία και προσέγγιση μέσα στο γήπεδο. Έπαιξε πιο επιβλητικά, πιο επιθετικά, πιο δημιουργικά και σίγουρα πιο ουσιαστικά. 41 γκολ έβαλαν οι πράσινοι σε 26 ματς. Ξέρετε πόσα είχαν πετύχει πέρσι; Μόλις 30. 30 σε 26 παιχνίδια και με τα… μάτια μας να πονάνε επί Μπόλονι.
Συν 11 στα γκολ και ποιος ξέρει που θα φτάσει αυτό το συν στα επόμενα δέκα παιχνίδια. Για όσους θεωρούν πως δεν έκανε δα και κάτι σημαντικό, αρκεί να δείτε τα νούμερα των υπολοίπων της πεντάδας σε σχέση με τα αντίστοιχα περσινά τους. Ο Ολυμπιακός των 64 γκολ πέρσι έπεσε στα μόλις 47! Ο ΠΑΟΚ είχε ίδιο ποσοστό (49 περσι, 50 φέτος), η ΑΕΚ επίσης ίδιο (41 πέρσι, 42 φέτος), ο δε Άρης είχε που είχε λίγα πέρσι, έκανε κι άλλη βουτιά φέτος. Από τα 34 σε 26 ματς της περσινής σεζόν, στα μόλις 28 φέτος.
Κι όμως, τερμάτισε τρεις βαθμούς ψηλότερα απ’ τον Παναθηναϊκό! Γιατί; Γιατί ήταν περισσότερο «κυνικός» στα ματς που έβλεπε πως δεν μπορούσε να πάρει. Και αυτοί οι τρεις παραπάνω βαθμοί ήρθαν από τις τρεις περισσότερες ισοπαλίες: 13-3-10 το ρεκόρ του Παναθηναϊκού, 13-6-7 το ρεκόρ του Άρη.
