Στο άκουσμα της κλήρωσης των πλέι οφ αν όχι άπαντες σίγουρα η πλειονότητα εκτιμούσε ότι οι δύο πρώτες αγωνιστικές θα παίξουν σημαίνοντα ρόλο στην προσπάθεια του Παναθηναϊκού να κατακτήσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω του πρωταθλήματος.
Από θεωρητικής πλευράς το ντέρμπι με την ΑΕΚ αποτελούσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να καλυφθεί ένα μεγάλο μέρος της βαθμολογικής απόστασης από την Ενωση και τον Αρη, αλλά στην πράξη προέκυψαν διαφορετικά δεδομένα και το τριφύλλι θα πρέπει να λέει πάλι καλά που έφυγε από τη Λεωφόρο χωρίς να ηττηθεί.
Ολα τα στραβά έκατσαν μαζεμένα. Ο Ιωαννίδης που ήταν ο παίκτης-κλειδί του προηγούμενου αθηναϊκού ντέρμπι με την εξαιρετική δουλειά του ως «target man», ως σκαλοπάτι αν προτιμάτε στο μεσαίο τρίτο του γηπέδου για να βγει ο Παναθηναϊκός στο τρανζίσιον και να χτυπήσει στο χώρο, έμεινε εκτός αποστολής μία ημέρα πριν το ματς.
Ο Βέλεθ επίσης δεν κατάφερε να προλάβει και να τεθεί στη διάθεση του Γιοβάνοβιτς, ο Αλεξανδρόπουλος είχε συμπληρώσει κάρτες στο ματς με τον Ατρόμητο και δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής, ενώ οι Βιγιαφάνιες και Μαουρίσιο είχαν ελάχιστο χρονικό διάστημα επιστροφής από τους τραυματισμούς τους και δεν μπορούσαν εκ των πραγμάτων να αγωνιστούν για περισσότερο από μισή ώρα.
Επιπλέον, ο Γκατσίνοβιτς εμφάνισε αδιαθεσία ανήμερα του ντέρμπι και ανέβασε πυρετό στο ζέσταμα με συνέπεια μετά το πρώτο 20λεπτο να «κλατάρει» και να γίνει αλλαγή στην ανάπαυλα των ημιχρόνων.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά παίκτες της ομάδας που αγωνίζονται σε θέσεις κλειδιά παρουσιάστηκαν σε τραγική βραδιά. Ο Διούδης πήρε όλες τις λάθος αποφάσεις μιας σεζόν σε ένα ματς και ειδικά εάν δεν είχε κάνει το πέναλτι στον Αραούχο στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου και ο Παναθηναϊκός πήγαινε στα αποδυτήρια με το σκορ στο 1-0, τότε η έκβαση του αγώνα θα μπορούσε να ήταν διαφορετική.
Ο Καρλίτος που αντικατέστησε τον Ιωαννίδη στη θέση «9» ήταν ανύπαρκτος, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν βγήκε ποτέ στο γήπεδο, με λάθος κοντρόλ στις πρώτες επαφές του με τη μπάλα και δίχως ούτε μία (0) κερδισμένη μονομαχία. Αυτός ήταν και ο βασικότερος λόγος, το γεγονός δηλαδή ότι δεν μπορούσε να ακουμπήσει η μπάλα στο μεσαίο τρίτο, που δεν έσπασε ποτέ η πίεση της ΑΕΚ και δεν βγήκε η ομάδα στο τρανζίσιον όπως είχε συμβεί στο 3-0. Αντιθέτως, ο Παναθηναϊκός υποχρεώθηκε να κυκλοφορεί τη μπάλα μόνο παράλληλα και προς τα πίσω και σχεδόν ποτέ κάθετα και μπροστά, με την ανασφάλεια και το φόβο να κυριαρχούν και την ΑΕΚ να κυριαρχεί.
Συν τοις άλλοις, το δίδυμο Κουρμπέλη-Πέρεθ πελαγοδρομούσε, ο ένας μπλεκόταν στον τομέα ευθύνης του άλλου, αμφότεροι δεν κέρδισαν μονομαχίες και έπαιζαν παράλληλο ποδόσφαιρο σε φάση κατοχής και υπέγραψαν εν ολίγοις μία κάκιστη βραδιά απόδοσης.
Ολα τα υπόλοιπα ατού της ομάδας βρέθηκαν σε μέτρια μέρα και με όλα αυτά τα δεδομένα ο Παναθηναϊκός έφτασε σ’ ένα ισόπαλο αποτέλεσμα που περισσότερο τον κολακεύει παρά τον αδικεί. Κι ας ανέκτησε τα ηνία στο τελευταία 30λεπτο με την μετατόπιση του Παλάσιος στο «9», τον Κώτσιρα αντί του Σάντσες δεξιά και το τρίγωνο των Πέρεθ, Βιγιαφάνιες, Μαουρίσιο στον άξονα του 4-3-3.
Ηταν το πρώτο ματς από τα δέκα του μίνι πρωταθλήματος των πλέι οφ και ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά. Η διάρκεια θα παίξει το σημαντικότερο ρόλο, πλην όμως το ματς με τον Αρη που ακολουθεί ένα σημασία εξάποντου. Ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να αντιδράσει στη Θεσσαλονίκη απέναντι στην ομάδα που είναι η πιο κοντινή του βαθμολογικά για να ξεπεράσει. Υπολείπεται δύο βαθμούς του Αρη, έχει το πλεονέκτημα στην ισοβαθμία και στο δεύτερο γύρο τον περιμένει στη Λεωφόρο. Είναι συνεπώς άκρως σημαντικό αρχικά να μην ηττηθεί, πόσω μάλλον να επιστρέψει με το τρίποντο στις αποσκευές του.
