Δεν περιμέναμε να δούμε τον διασυρμό στο ΣΕΦ για να βγάλουμε το συμπέρασμά μας. Ο τρόπος που ήρθε αυτή από τον αιώνιο αντίπαλο, πονάει πολύ και πικραίνει τον κόσμο του τριφυλλιού. Έναν κόσμο που βλέπει τα τελευταία δυο χρόνια την ομάδα να είναι απαξιωμένη, να έχει ρίξει το επίπεδό της στα τάρταρα, να αποτελείται από παίκτες που ζήτημα είναι αν σε κανονικό Παναθηναϊκό θα έπαιζαν οι τέσσερις. Οι υπόλοιποι είτε δε θα περνούσαν, είτε θα αποτελούσαν εναλλακτικές λύσεις…
Ποιος φταίει, όμως, για όλα αυτά; Γιατί η καλύτερη ελληνική ομάδα έχει εξελιχθεί σε φτωχό συγγενή και αποτελεί τη χειρότερη ομάδα στην Ευρωλίγκα; Πως φτάσαμε σε ταπεινωτικές ήττες όπως η χθεσινή στο ΣΕΦ;
Ο πρώτος και κύριος υπεύθυνος είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Αυτός αποφάσισε να απενεργοποιήσει τις μετοχές του και να αφήσει την ομάδα δίχως ιδιοκτήτη και ρευστό, μέχρι να βρει αγοραστή. Αυτός αποσύρθηκε, έκανε στην άκρη, αλλά οι μετοχές παραμένουν στο όνομά του! Χωρίς κεφαλή, με πολύ μικρό μπάτζετ- μακριά από τα δεδομένα του Παναθηναϊκού- η κατάσταση θα μοιάζει μη αναστρέψιμη. Οσο οι μετοχές έχουν παρκάρει και ο εξάστερος πορεύεται με αυτόν τον τρόπο, τότε οι μέρες θα συνεχίσουν να είναι από δύσκολες έως μαύρες…
Από εκεί και πέρα είναι ξεκάθαρο ότι έχουν γίνει κακές επιλογές στις μεταγραφές. Αναφερόμαστε, κυρίως, στους ξένους, οι οποίοι είναι χαμηλού επιπέδου. Αν εξαιρέσουμε τον σπουδαίο Νέντοβιτς και λίγο τον Σαντ Ρος και τον Μέικον, οι υπόλοιποι δεν είναι για να φοράνε τώρα την πράσινη φανέλα. Δείτε ένα παράδειγμα και θα αντιληφθείτε αμέσως πως έπεσε το επίπεδο: Εφυγαν πέρυσι Χεζόνια και Μήτογλου. Ηρθαν Οκάρο Γουάιτ και Έβανς. Τα λόγια είναι περιττά…
Πλην, λοιπόν, της δεδομένης και πρώτης ευθύνης του Γιαννακόπουλου, το μεταγραφικό κομμάτι και το… “χτίσιμο με τα λίγα” δεν πήγε καλά. Έτσι, λοιπόν, υπάρχει ένα πάντρεμα που οδηγεί σε απίστευτα προβλήματα. Ο σχεδιασμός δεν πήγε καλά και όλο αυτό οδήγησε σε λανθασμένες επιλογές. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στο παρκέ. Όχι μόνο στο ΣΕΦ, αλλά σχεδόν κάθε εβδομάδα στα γήπεδα της Ευρωλίγκας. Όχι ότι είναι εύκολο ή ότι οι Αλβέρτης, Διαμαντίδης δεν προσπαθούν με νύχια και με δόντια. Το αντίθετο μάλιστα και είναι προς τιμήν τους που αυτή τη δύσκολη εποχή έχουν βγει μπροστά και παλεύουν να κρατήσουν τον Παναθηναϊκό από το να έρθει η πλήρης διάλυση. Τουλάχιστον, οι δυο εμβληματικοί αρχηγοί βρίσκονται εκεί και καθημερινά δίνουν τη μάχη τους, κάτι που πρέπει να τους το αναγνωρίσουν όλοι. Κριτική πρέπει να γίνεται, αλλά σωστή, δίχως να χάνουμε το μέτρο και την… μπάλα και φυσικά με σωστό καταμερισμό ευθυνών.
Το τι θα γίνει στο τέλος της σεζόν στην Ελλάδα είναι κάτι που θα το δούμε και χωράει πολλές αναλύσεις. Το βέβαιο είναι ότι δεν πρέπει να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί και δεν πρέπει να προχωρήσει έτσι. Δεν γίνεται να έχει ανενεργό ιδιοκτήτη, παρκαρισμένες μετοχές, μπάτζετ περιορισμένο και να σκέφτεται ότι αν του βγουν οι μεταγραφές θα είναι απλώς περισσότερο ανταγωνιστικός με βλέψεις για οκτάδα. Εκτός κι αν οι στόχοι και τα όνειρα όλων είναι να βελτιωθεί το ρόστερ για να μπαίνει το τριφύλλι στα πλέι οφ και βλέπουμε. Εμείς άλλον Παναθηναϊκό ξέρουμε και άλλον πρέπει να ξαναδούμε. Η επόμενη μέρα όσο δεν ξεκαθαρίζει το ιδιοκτησιακό είναι στο… άγνωστο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ολα τα υπόλοιπα είναι ελπίδες, εικασίες, “μαντεψιές” και οτιδήποτε άλλο.
Panathinaikos24.gr.
