Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει φόρα και δεν σταματάει, πιστοποιώντας ότι μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι παραμένει η μοναδική αήττητη ομάδα στα πλέι οφ, έχοντας ηττηθεί για τελευταία φορά στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό πριν από οκτώ ματς πρωταθλήματος και έντεκα συνολικά μαζί με αυτά του Κυπέλλου.
Στο δε κάστρο της Λεωφόρου η τελευταία ήττα ήταν στις 29 Ιανουαρίου κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης με το πέναλτι από το πουθενά του Σάντσες στο φινάλε, σ’ ένα ματς που μόνο για διπλό δεν ήταν με δεδομένη την εικόνα του και το πράσινο μονότερμα.
Ολα τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι η ομάδα πατάει γερά στα πόδια της και έχει το μομέντουμ προκειμένου να μην φοβάται κανέναν αυτήν τη χρονική στιγμή. Ούτε τον ΠΑΟΚ που πρόκειται να αντιμετωπίσει στον τελικό της 21ης Μαϊου στο ΟΑΚΑ, ούτε τα απανωτά εκτός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό που εμπεριέχονται στο πρόγραμμα των πλέι οφ του πρωταθλήματος.
Οι παίκτες του Παναθηναϊκού έχουν εμπεδώσει σε μεγάλο βαθμό πια την ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, η ψυχολογία τους βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο, ο βασικός κορμός της ενδεκάδας είναι ξεκάθαρος κι όλες οι γραμμές έχουν δέσει αρμονικά, ενώ το έξτρα στοιχείο που έχει προκύψει μετά το κομβικό ματς με τον Αρη στη Θεσσαλονίκη, όπου η ομάδα κατέκτησε πολύ εύκολα την ισοπαλία αν και αποδεκατισμένη, είναι ο κυνισμός για το αποτέλεσμα.
Το τριφύλλι χαλυβδώθηκε στο «Κλ. Βικελίδης» και τα αποδυτήρια εμπέδωσαν ότι η κατάθεση ψυχής στο χορτάρι αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να συνδυαστεί το καλό ποδόσφαιρο με ανάλογα αποτελέσματα. Στη Λεωφόρο ηττήθηκε ο ΠΑΟΚ, ηττήθηκε ο Ολυμπιακός και τη σκυτάλη πήρε ο Αρης σ’ ένα ματς που είχε χαρακτήρα «εξάποντου» και ο στόχος επετεύχθη πολύ εύκολα, ανεξαρτήτως εάν η απόδοση της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν στα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει τους τελευταίους μήνες. Ενα ημίχρονο ήταν αρκετό. Το δεύτερο μισό του ματς έμοιαζε να είναι απλώς προσαρμοσμένο στις συγκυρίες του αγώνα όπως αυτές είχαν προκύψει μετά το γκολ του Σένκεφελντ, την κόπωση από τους ημιτελικούς με τη Λαμία και του αριθμητικού πλεονεκτήματος της ανόητης αποβολής του Καμαρά. Διαχείριση έγινε, απειλή υπήρξε μόνο σε δύο καλές στιγμές του Αρη στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου (54’ και 56’) και ουσιαστικά η σεμνή τελετή είχε λάβει τέλος από το πρώτο 45λεπτο.
Πλέον ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του το ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Ενα ματς που έχει παρόμοια κρισιμότητα με αυτή της περασμένης Κυριακής, με την ειδοποιό διαφορά ότι θα διεξαχθεί εκτός έδρας και δίχως τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς. Η απώλεια του Σέρβου είναι πολύ σημαντική, καθώς πρόκειται για έναν παίκτη που κάνει πολλά και ποιοτικά πράγματα πάνω στο χορτάρι και προσφέρει πληρότητα και ισορροπία στην ομάδα. Διαθέτει ταχύτητα, αντίληψη του χώρου, ποιοτικές πάσες, λειτουργεί σαν βέλος στο επιθετικό τρανζίσιον και δημιουργεί ποιοτικές υπεραριθμίες όταν μετατοπίζεται στη δεξιά πλευρά, συνθέτοντας τρίγωνο με τον Παλάσιος και τον Κώτσιρα). Οι σέντρες του είναι ακριβείς και σε φάση άμυνας πρεσάρει δαιμονισμένα. Το πακέτο του Σέρβου είναι υπερπολύτιμο στον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς. Και η απουσία του κόντρα στην ΑΕΚ είναι δεδομένο ότι αποτελεί αρνητικό παράγοντα.
Δίχως αυτό να σημαίνει ότι το τριφύλλι έχει κάτι να φοβηθεί, είτε επιλεχθεί ο Μαουρίσιο, είτε ο Αλεξανδρόπουλος από τον προπονητή της ομάδας.
Αλλωστε, κάτι χρωστάει η μπάλα στον Παναθηναϊκό από την προηγούμενη αναμέτρηση με την ΑΕΚ ως φιλοξενούμενος στο ΟΑΚΑ. Χρωστάει στον Παλάσιος και στον Αϊτόρ, που είχαν χάσει τα άχαστα και συνολικά στην ομάδα που άξιζε να είχε φύγει νικήτρια από το γήπεδο αλλά η τύχη της είχε γυρίσει την πλάτη.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
