Όποιο άγχος υπήρχε για το αν θα πάνε καλά τα πράγματα απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα και αν ο Παναθηναϊκός θα… καθαρίσει την μπουγάδα, εξαφανίστηκε με την εικόνα που είχε το γήπεδο πριν από το ματς. Μια εικόνα γιορτής. Παναθηναϊκής γιορτής.
Μια εικόνα που σου έδειχνε πως η φετινή σεζόν αφήνει κάτι ακόμα πιο σημαντικό από την ευρωπαϊκή έξοδο και από την πρόοδο που έκανε η ομάδα αγωνιστικά: το δέσιμο κόσμου – ομάδας. Υπήρχε κι άλλες σεζόν, αλλά όταν σου δίνεται η αφορμή να βλέπεις και κάτι που σε ικανοποιεί στο γήπεδο, γίνεται ακόμα μεγαλύτερο.
Ο φετινός Παναθηναϊκός έψησε τον κόσμο του ότι κάνει σταθερά βήματα επιστροφής στο κορυφαίο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πως δεν είναι και τόσο μακριά η στιγμή που θα επιστρέψει στον πρωταθλητισμό. Βάσει εικόνας στο γήπεδο, η απόσταση που τον χώρισε φέτος από την κορυφή ήταν πλασματική. Αλλά πλήρωσε κάτι που στο ποδόσφαιρο δεν είναι πρωτοφανές. Τα πολλά σκαμπανεβάσματα που έχει στο ξεκίνημά της μια ομάδα που προσπαθεί να χτιστεί από την αρχή. Αγωνιστικά και ψυχολογικά. Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο αποδυτηρίων.
Όταν πια ο Γιοβάνοβιτς κατέληξε σε έναν κορμό 12-13 παικτών και όταν οι παίκτες άρχισαν να βρίσκουν ρυθμό και να αντιλαμβάνονται όσα ο προπονητής τους ήθελε, ο Παναθηναϊκός έκανε πορεία πρωταθλητισμού. Γι’ αυτό και στην ξεχωριστή βαθμολογία των Playoffs είναι πρώτος. Και είναι εννιά αγώνες πλέον τα Playoffs, δεν είναι ένας και δύο να πεις ότι… έτυχε.
Το ποδόσφαιρο του έδωσε του φετινού Παναθηναϊκού το μίνιμουμ που θα μπορούσε, βάσει της παρουσίας του σε σχέση πάντα και με τον ανταγωνισμό. Δηλαδή την έξοδο στην Ευρώπη και την προοπτική με νίκη στην Τούμπα να βγει δεύτερος στο πρωτάθλημα. Δίκαιο θα είναι, αφού είναι καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ. Απλά δεν έχει και απολύτως καμία σημασία, αφού και οι τρεις του Conference League θα ξεκινήσουν από την ίδια αφετηρία.
Αυτό που έχει σημασία πια είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου. Στη μεγάλη εικόνα δεν θα αλλάξει τίποτα ακόμα και αν ο τελικός χαθεί. Ο Παναθηναϊκός, ανεξαρτήτως αποτελέσματος την 21η Μαΐου, είναι η ομάδα που από την επόμενη σεζόν θα εκκινήσει πιο μπροστά από ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Άρη. Σε όλα τα επίπεδα, αρκεί βέβαια να παραμείνει ο Γιοβάνοβιτς.
Όμως η κατάκτηση του Κυπέλλου θα είναι το απολύτως δίκαιο για εκείνον. Να κλείσει δηλαδή τη χρονιά με έναν τίτλο, ως επιστέγασμα της εξέλιξής του, της προόδου του, της προοπτικής που έχει μπροστά του. Το αξίζουν και οι παίκτες και ο προπονητής, που χωρίς αμφιβολία είναι το πρόσωπο του πρωταθλήματος φέτος.
