Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει για τον πράσινο σχεδιασμό υπό την απόλυτη καθοδήγηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και αναφέρεται στα όσα φαιδρά και αποπροσανατολιστικά έχουν ακολουθήσει μετά τον τελικό Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ.
*Να, λοιπόν, που έπειτα από μια πολύ πιεστική σεζόν για τον Παναθηναϊκό, είμαστε εδώ να συζητάμε για το «αύριο» της ομάδας με κάποια αισιοδοξία και θετική ενέργεια. Βλέπετε, το γεγονός ότι οι «πράσινοι» πέτυχαν, έστω και δύσκολα, σε όλους τους στόχους που έθεσαν από την αρχή της σεζόν, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ακόμη καλύτερα πράγματα την επόμενη σεζόν και φυσικά για περισσότερα βήματα προς την επιστροφή στην περίφημη Παναθηναϊκή κανονικότητα.
*Πέρα από την κατάκτηση του Κυπέλλου και το ευρωπαϊκό εισιτήριο, το σημαντικότερο όλων είναι κάτι για το οποίο είχαμε… λυσσάξει από το περασμένο καλοκαίρι. Το είχαμε αναφέρει πολλές φορές και δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έβαλε, επιτέλους, τις βάσεις για να πορευτεί από εδώ και στο εξής κοιτάζοντας υψηλότερα. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά έπειτα από πολύ καιρό. Πιθανότατα για πρώτη φορά την τελευταία πενταετία.
*Πλέον, το ζητούμενο είναι άπαντες να πορευτούν με σύνθημα τα «καλύτερα που πρέπει να έρθουν» και με αποκλειστικό στόχο το να… μεγαλώσει ακόμη περισσότερο η ομάδα. Σε κάθε επίπεδο. Σε «καθαρά» αγωνιστικό (ρόστερ), στο δομικό κομμάτι, αλλά και σε οργανωτικό που αφορά το κλαμπ. Με όλα τα παραπάνω, δε θα αργήσει η στιγμή που το «τριφύλλι», μετά την πρώτη του άνθιση, θα κάνει ξανά πρωταθλητισμό. Μακάρι αυτό να συμβεί από τη νέα σεζόν. Ο στόχος αυτός θα πρέπει να είναι.
*Καταλαβαίνει, φυσικά, ο οποιοσδήποτε ότι χρονικά ο πρώτος στόχος θα είναι τα ευρωπαϊκά ματς. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς το ξεκαθάρισε. Ολο το βάρος θα πέσει εκεί. Στο να κάνει η ομάδα τα πάντα, προκειμένου να μπει στους ομίλους. Το έργο μόνο εύκολο δε θα είναι. Ωστόσο, με την κατάλληλη δουλειά, με τις προσθήκες που πρέπει να γίνουν (τουλάχιστον 2-3 μέχρι τα πρώτα παιχνίδι του Αυγούστου) και με μια σχετικά καλή κλήρωση, ο Παναθηναϊκός μπορεί να τα καταφέρει. Θα είναι ευχής έργον το κλαμπ να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο στα προκριματικά του conference και να μπει ξανά στον ευρωπαϊκό χάρτη.
*Στο κομμάτι του μεταγραφικού σχεδιασμού, ένα είναι το σίγουρο: Τα πάντα – ή σχεδόν τα πάντα- θα γίνουν με βάση τα «θέλω» του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος προπονητής έχει και θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο είτε στη ενίσχυση, είτε στις αποχωρήσεις. Κοινώς, το σύνθημα είναι: «Ο, τι πει ο Ιβάν». Το «τριφύλλι» θα κινηθεί σίγουρα για φορ, για τουλάχιστον δυο κεντρικούς χαφ και άλλους τόσους εξτρέμ, για αριστερό μπακ, στόπερ και βλέπουμε. Μην ξεχνάμε ότι μπορεί να προκύψει πιθανότητα πώλησης, κάτι που σημαίνει ότι οι εξτρά κινήσεις δεν αποκλείονται. Επίσης, σημαντικό ρόλο στις μεταγραφές των μέσων θα παίξει το θέμα Γκατσίνοβιτς. Οι πράσινοι το παλεύουν, ο παίκτης θέλει να μείνει και σύντομα θα έχουμε νεότερα για τον Σέρβο διεθνή.
*Να αναφερθούμε στα όσα τραγελαφικά και τελείως αποπροσανατολιστικά συμβαίνουν μετά τον τελικό Κυπέλλου. Οσοι διαβάζετε τούτη την αρθρογραφία, θα έχετε διαπιστώσει ότι προσπαθούμε να βλέπουμε τα πράγματα ψύχραιμα και κυρίως δίκαια. Σπανιότατα, ασχολούμαστε με παραλογισμούς και προσπάθειες διαστρέβλωσης από οποιαδήποτε πλευρά. Εδώ, όμως, η κατάσταση ξεφεύγει. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που από τον οργανισμό του ΠΑΟΚ συμβαίνει αυτό. Τα τελευταία χρόνια, ο δικέφαλος του βορρά το συνηθίζει. Σηκώνει τους τόνους και προσπαθεί να δημιουργήσει αναστάτωση και εντυπώσεις όταν χάνει στο γήπεδο…
* Θυμηθείτε τι έγινε στο περίφημο ΠΑΟΚ – ΑΕΚ το 2018. Δε χρειάζεται να τα επαναφέρουμε στη μνήμη σας, κοντινά είναι όλα. Για ένα γκολ που σωστά δε μέτρησε, πήγε να χωριστεί η ποδοσφαιρική Ελλάδα στα δύο! Κανείς, όμως, δεν ασχολήθηκε όταν οι Θεσσαλονικείς κατέκτησαν Κύπελλο στον τελικό του Βόλου με γκολ οφσάιντ. Πήγαν να μας βγάλουν τρελούς στο περίφημο «παιχνίδι του Κύζα», όταν η διαιτητική σφαγή κατά του «τριφυλλιού» θύμισε άλλες εποχές. Τότε, υπήρχαν άνθρωποι στην Τούμπα που έλεγαν «έλα μωρέ τι έγινε σήμερα, ο Παναθηναϊκός τα έχανε μόνος του…». Κανείς, επίσης, δε μίλησε στο πέναλτι που δε δόθηκε στον Αϊτόρ στο φετινό ματς ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός στη Θεσσαλονίκη. Τα μάτια έκλεισαν, όπως και σε άλλα. Όλα ήταν φυσιολογικά. Υποκρισία…
*Ερχόμαστε, λοιπόν, στο «σήμερα». Σε έναν τελικό στον οποίο δόθηκε απολύτως σωστά ένα πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού, κάποιοι ανακαλύπτουν νέους κανονισμούς. Ήταν, λέει η γραμμή του ΠΑΟΚ, ο Γκατσίνοβιτς χαμηλά και έπρεπε να δοθεί επιθετικό φάουλ. Ας τα ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα, γιατί η ανακρίβεια δημιουργεί πάντα εντυπώσεις και προσπαθεί να καλύψει καταστάσεις και αδυναμίες. Αν ο παίκτης του Παναθηναϊκού χαμήλωνε το σώμα και κατευθυνόταν προς τον αντίπαλο, τότε θα μιλούσαμε για επιθετικό φάουλ. Από τη στιγμή που ο ποδοσφαιριστής κατεβαίνει για κεφαλιά ψαράκι, δεν πηγαίνει προς τον αντίπαλό του και ο Βιεϊρίνια με προβολή τον κλωτσάει, είναι φάουλ και πέναλτι. Τόσο απλά και κατανοητά…
*Το τι έχουμε ακούσει το τελευταίο διάστημα δεν περιγράφεται. Είναι τεράστια η προσπάθεια από κάποιους να ποντάρουν στην τοξικότητα και την προπαγάνδα. Μέχρι και ότι χάρισαν το Κύπελλο στον Παναθηναϊκό είπαν! Ναι, γι αυτό ο διαιτητής Λαόθ δεν απέβαλλε τον Αουγκούστο ή δε διέκοψε τον τελικό οριστικά εις βάρος του ΠΑΟΚ στον τραυματισμό του Αϊτόρ. Ξέρετε, πιθανότατα να όλοι αυτοί να είναι σαν κάποιους που έλεγαν κάποτε ότι «Η ομάδα πρέπει να πάρει τους τίτλους με οποιονδήποτε τρόπο…». Βέβαια, η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει τέτοιου τύπου φαντασιώσεις ή σκοπούς. Το χειρότερο όλων είναι να προσπαθείς να μοιάσεις σε κάτι το οποίο πολεμούσες και ήσουν απέναντι. Αλλά αυτό, συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Αν δεν το καταλάβουν, τότε θα φτάσει η στιγμή που δε θα μπορούν να το μαζέψουν και θα έχει ξεφύγει. Θα είναι αργά…
Ας ηρεμήσουμε, λοιπόν, ας αποδεχόμαστε την αλήθεια, ας μάθουμε στη ζωή και στο ποδόσφαιρο να χάνουμε, ας σταματήσουμε να ανακαλύπτουμε δικαιολογίες με επικοινωνιακά τεχνάσματα που όχι μόνο δεν πείθουν, αλλά γυρίζουν και μπούμερανγκ και ας είμαστε δίκαιοι στις κρίσεις μας κυρίες και κύριοι. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε, πάλεψε, πιέστηκε στο τέλος από μια πιο ποιοτική ομάδα και εν τέλει κατάφερε να πάρει το τρόπαιο. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Ολα τα υπόλοιπα είναι απλώς στα όρια της μυθοπλασίας…
Για φινάλε, το παρακάτω τραγουδάκι που παραμένει επίκαιρο…
