Δεν είναι πια μυστικό για κανέναν. Οσοι είχαν επιφυλάξεις, τις αναίρεσαν μετά τον τελικό του Κυπέλλου και την πανάξια κατάκτηση του τροπαίου απέναντι στον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ.
Ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς ήταν από τα κλειδιά της νίκης, κέρδισε το πέναλτι, όργωσε το γήπεδο και κυρίως πρέσαρε υποδειγματικά και με υψηλές εντάσεις την αμυντική γραμμή του ΠΑΟΚ και της έκανε τη ζωή δύσκολη.
Ο Σέρβος μεσοεπιθετικός αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για να κατανοήσουμε τη σημασία της ταχύτητας, των υψηλών εντάσεων, αλλά και της γρήγορης σκέψης στον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς (και όχι μόνο).
Για τους μυημένους ποδοσφαιρικά ήταν σαφές εξ αρχής: Ο Γκατσίνοβιτς μαζί με τον Παλάσιος, (κυρίως αυτοί οι δύο παίκτες που ήταν οι πιο γρήγοροι στο πράσινο ρόστερ) αποτελούσαν το σημείο αναφοράς όταν η ομάδα βρίσκονταν σε φάση άμυνας και πρέσαρε ψηλά τους αντιπάλους της. Ηταν τέτοια τα φυσικά χαρακτηριστικά και η ορμή τους, που προκαλούσαν βεβιασμένα λάθη, χαμένα κοντρόλ, άτσαλα διωξίματα και ουσιαστικά έδιναν έξτρα κατοχές, κυριαρχία και έλεγχο του ρυθμού στον Παναθηναϊκό το τελευταίο τρίμηνο της σεζόν.
Η άφιξη του Γκατσίνοβιτς και η ταχύτητά του, έμοιαζε με το ιδανικό κομμάτι για να συμπληρωθεί το παζλ της ομάδας έτσι όπως το είχε σχεδιάσει/φανταστεί ο Γιοβάνοβιτς.
Προκάλεσε αυτό το εντυπωσιακό αποτέλεσμα στο -πολύ σημαντικό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο- στοιχείο του παιχνιδιού που λέγεται πρέσινγκ, αλλά δεν υπήρξε ασφαλώς το μοναδικό όφελος.
Οι μεταβάσεις της ομάδας από την άμυνα προς την επίθεση, το επιθετικό τρανζίσιον ή πιο απλά οι αντεπιθέσεις, δηλαδή, γίνονταν με μεγαλύτερη πυκνότητα, καλύτερα οργανωμένα και σαφώς πιο ουσιαστικά σε σχέση με το πρώτο μισό της σεζόν.
Οχι μόνο εξαιτίας των Γκατσίνοβιτς και Παλάσιος, ο Αϊτόρ είναι επίσης πολύ καλός στο χώρο και γενικώς η ομάδα λειτουργούσε με συνοχή, ως μία ενιαία μορφή, αλλά ειδικά οι δύο αυτοί παίκτες είχαν τον πιο κομβικό ρόλο. Κατά βάση στο συγκεκριμένο στοιχείο, αλλά και σε άλλα κομμάτια του παιχνιδιού, με εξαίρεση το «σετ» παιχνίδι όπου ο «εγκέφαλος» ήταν ο Πέρεθ και άκρως καθοριστικό το κράτημα και τα «σπασίματα» της μπάλας από τον Ιωαννίδη.
Η ταχύτητα αποτελεί γενικώς το «κλειδί» και για τις επικείμενες μεταγραφικές προσθήκες της ομάδας μεσοεπιθετικά. Και λέμε μεσοεπιθετικά και όχι παντού, γιατί κάθε γραμμή έχει άλλες απαιτήσεις, γεγονός που αποδεικνύεται για παράδειγμα από την ηγετική παρουσία του Πέρεθ στο χώρο του κέντρου που δεν τον λες και «σφαίρα».
Στα ψηλά μέτρα, ωστόσο, όπου ασκείται η πρώτη και σημαντικότερη ζώνη πίεσης και δη στη θέση «10» και στους εξτρέμ, είναι βασικότατο προαπαιτούμενο. Αλλωστε, είτε μείνει είτε όχι ο Γκατσίνοβιτς θα αποκτηθεί ένας ακόμη μεσοεπιθετικός, δύο αναμένεται να είναι και οι εξτρέμ που θα έρθουν, συν τον στράικερ.
