Χόρντουρ Μάγκνουσον λοιπόν. Αριστεροπόδαρος στόπερ, με μπόι 1.90 εκ., στα 29 του χρόνια, με παραστάσεις από Τσάμπιονς Λιγκ, Γιουρόπα Λιγκ, Καμπιονάτο, ρωσικό και αγγλικό πρωτάθλημα, με 42 συμμετοχές στην Εθνική Ισλανδίας όπου συγκαταλέγεται μεταξύ των αρχηγών της, με παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο, βασικός στη νίκη της ΤΣΣΚΑ Μόσχας επί της Ρεάλ μέσα στη Μαδρίτη (0-3).
Όχι ιδιαίτερα γρήγορος, όχι τόσο aggressive όπως ο Βέλεθ στα μαρκαρίσματά του και στο να βγαίνει πρώτος στη μπάλα, αλλά με άρτια τεχνική κατάρτιση, καθώς εκτελεί μέχρι και απευθείας φάουλ, με πολύ καλό αριστερό πόδι και με κυριότερο «όπλο» τις μεγάλες διαγώνιες μπαλιές μέσω των οποίων μπορεί να «σπάσει» το πρέσινγκ των αντιπάλων ψηλά.
Και, φυσικά, με έναν προβληματισμό που έγκειται στη δεκάμηνη αποχή του από την ενεργό δράση εξαιτίας εγχείρησης στον αχίλλειο τένοντα, που αν δεν την είχε κάνει το πιθανότερο είναι να αποτελούσε όνειρο απατηλό η απόκτησή του από τον Παναθηναϊκό και οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα.
Τα ιατρικά του είναι κομπλέ μετά την αποθεραπεία που έκανε πέρυσι, η επιστροφή του στην ενεργό δράση κυρίως μέσω της Εθνικής Ισλανδίας με την οποία είχε τρία γεμάτα 90λεπτα πριν από ένα μήνα, έδειξε ότι δεν έχουν επηρεαστεί τα χαρακτηριστικά του και κάπως έτσι φόρεσε την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι για να καλύψει το κενό του «Σαουδάραβα» Βέλεθ.
Στη θεωρία πρόκειται για αναβάθμιση και για παίκτη που μπορεί να συμπληρώσει ιδανικά τον Μπαρτ Σένκεφελντ στην καρδιά της «πράσινης» άμυνας. Στην πράξη ο καθρέπτης ήταν, είναι και θα είναι το γήπεδο.
Περισσότερο σημαντικό, όμως, από το αν θα επιβεβαιώσει στην πράξη ο Μάγκνουσον το βιογραφικό και τις περγαμηνές του, είναι η διάθεση των ανθρώπων του Παναθηναϊκού να αναβαθμιστεί το επίπεδο του έμψυχου δυναμικού.
Η πρόθεση του «τριφυλλιού», που πλέον γίνεται ευδιάκριτη, στο να μην ψειρίζεται κάθε ευρώ, στο να δοθούν περισσότερα χρήματα για παίκτες που αρέσουν στον προπονητή και κατ’ επέκταση να εξετάζονται ποιοτικότεροι και εμπειρότεροι ποδοσφαιριστές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Το γεγονός αυτό είναι από μόνο του ελπιδοφόρο προκειμένου να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστής και να επαναφέρει την ιστορική του αίγλη στις εγχώριες και διεθνείς διοργανώσεις.
Ειδικότερα από τη στιγμή που υπάρχουν ακόμα αρκετά κομμάτια του παζλ ανοιχτά για να κουμπώσουν στην εικόνα, τη στιγμή που βρισκόμαστε εν αναμονή ενός επιτελικού μέσου ανώτερου του Γκατσίνοβιτς και ενός στράικερ με έφεση στο σκοράρισμα που θα είναι ικανός κάνει τη διαφορά, αλλά και ενός ακόμα κεντρικού χαφ και τουλάχιστον ενός εξτρέμ για το ροτέισον.
Ο Παναθηναϊκός έχει βρει τον προπονητή που χρειαζόταν, η φετινή προετοιμασία δεν έχει καμία σχέση με την περυσινή κατάθλιψη, η ομάδα συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε τη σεζόν που μας πέρασε και το νερό δείχνει πως επιτέλους μπαίνει στο αυλάκι.
