Τα φιλικά είπαμε, ότι είναι για τους προπονητές και όχι για τους οπαδούς, διότι από τα αποτελέσματα μπορεί να βγουν λάθος συμπεράσματα. Όπως έλεγα πέρυσι μετά τις ήττες, ότι δεν μετράνε έτσι λέω και φέτος μετά τη σημερινή νίκη, ότι δεν μετράει. Θυμηθείτε, όμως, τι βλέπαμε πέρυσι στα φιλικά και τι βλέπουμε φέτος.
Πέρυσι νόμιζες ότι έβλεπες μικρά παιδάκια, που πήγαιναν νηπιαγωγείο και φέτος βλέπεις μαθητές, που πάνε πρώτη λυκείου. Πέρυσι ήταν μία ομάδα, που ψαχνόταν, προσπαθούσε ο Γιοβάνοβιτς να τους μάθει τα βασικά, φέτος βλέπεις μία ομάδα δουλεμένη, που εξελίσσεται. Μία ομάδα, που βελτιώνεται και σκέφτεσαι τι θα γίνει, αν έρθουν οι παίκτες που πρέπει.
Για 60 λεπτά σήμερα βλέπαμε κόντρα στην δεύτερη ομάδα του Κατάρ μία ομάδα, που κυριαρχούσε, μία ομάδα που άλλαζε με ευκολία την μπάλα έκανε ευκαιρίες, έβαλε ένα γκολ αντί για τρία και ανασταλτικά εκτός από τον θηριώδη φορ Ολούνγκα δεν είχε άλλο θέμα.
Για 60 λεπτά χαιρόσουν να βλέπεις την ομάδα του Γιοβάνοβιτς και μετά από χρόνια αυτή η ομάδα σε κάνει να ονειρεύεσαι για τη συνέχεια. Οι μεταγραφές μέχρι τώρα πάνε πολύ καλά. Στο προηγούμενο ματς ήταν ο Τσέριν, σε αυτό σήμερα ήταν ο Γκάνεα, που έκανε όργια. Ο Λοντίγκιν είναι σταθερή αξία και ο Μάγκνουοσν ξέρουμε τι παίκτης είναι. Σήμερα έκανε όργια και ο Παλάσιος. Αν έρθει ένα φορ, που να τα κολλάει, ένα δεκάρι, ένα εξτρέμ για βασικός διότι δεν βγαίνει η χρονιά με Παλάσιος, Αιτόρ, και πρέπει να βάλει και ανταγωνισμό, η ομάδα θα αλλάξει επίπεδο και θα είναι για μεγάλα γούστα.
Τα πρώτα σημαντικά βήματα, για να γίνει και πάλι Παναθηναϊκός έχουν γίνει, περιμένουμε άμεσα τις επόμενες μεταγραφές, για να τον βοηθήσουν να αλλάξει επίπεδο.
