Τι πλήρωσε ο περσινός Παναθηναϊκός σε πάρα πολλά παιχνίδια κυρίως στο ξεκίνημα της σεζόν; Τη συμπεριφορά που είχε στο ξεκίνημα των αγώνων του. Στα πρώτα του ημίχρονα. Υπάρχει, για παράδειγμα, ένα παιχνίδι που κατέδειξε το πρόβλημα εκείνο σε όλο του το μεγαλείο.
Στην Τρίπολη απέναντι στον Αστέρα ο Παναθηναϊκός είχε προηγηθεί στο 30’ με γκολ του Παλάσιος. Είχε ένα 15λεπτο για να πάει στα αποδυτήρια με το υπέρ του σκορ. Τι – του – συνέβη τελικά; Είδε τον Αστέρα να του ανατρέπει το σκορ πριν το ημίχρονο, με γκολ του Μπαράλες στο 33’ και του Σόνι στο 45’.
Αν βάλουμε εκείνο το ματς της Τρίπολης, στις 23 Οκτωβρίου 2021, πλάι στο τελευταίο φετινό, αυτό κόντρα στην ΑΕΚ, θα δούμε τη μεγάλη διαφορά. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πίσω στο σκορ στο 36’, σε ένα κομβικό σημείο του αγώνα και μάλιστα κόντρα στη ροή του.
Η περσινή ομάδα (στο ξεκίνημά της) πιθανότατα να είχε καταρρεύσει. Η φετινή βγάζει προσωπικότητα που είχαμε χρόνια να δούμε. Αντί για 0-1 στο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός πήγε στα αποδυτήρια με το υπέρ του σκορ. Με τα πέναλτι του Αϊτόρ και του Σπόραρ βρέθηκε εκείνος σε κατάσταση καλύτερης διαχείρισης του αγώνα, πήρε ψυχολογία και αυτοπεποίθηση και κατάφερε να διατηρήσει αυτό το 2-1 έως το τέλος.
Αυτό το… κόλπο του ημιχρόνου φαίνεται να είναι στοχευμένο έως τώρα στον Παναθηναϊκό. Τέσσερις ματς, τέσσερις νίκες, όλες με το σκορ διαμορφωμένο από το πρώτο 45λεπτο. 1-0 τον Ιωνικό, 2-0 τον ΟΦΗ, 1-0 τον Λεβαδειακό, 2-1 την ΑΕΚ. Σε κανένα από τα τέσσερα ματς του Παναθηναϊκού έως τώρα στο πρωτάθλημα δεν έχει μπει γκολ στο δεύτερο ημίχρονο. Κάποτε οι «πράσινοι»… πετούσαν τα πρώτα ημίχρονα στα σκουπίδια και πολλές φορές έτρεχαν αλλά δεν έφταναν στο δεύτερο μέρος. Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τελειώνουν τα ματς εκεί, τα διαχειρίζονται άψογα, έχουν καλή αμυντική συμπεριφορά και δεν επιτρέπουν στον αντίπαλο να επιστρέψει.
Ο παράγοντας Σπόραρ
Δύο γκολ έως τώρα στο πρωτάθλημα. Ένα στην Κρήτη με τον ΟΦΗ, που διαμόρφωσε το τελικό 2-0 και ένα απέναντι στην ΑΕΚ το βράδυ της Κυριακής που διαμόρφωσε το τελικό 2-1. Ο Άντραζ Σπόραρ έχει αρχίσει ήδη να κάνει… απόσβεση των χρημάτων που δόθηκαν για την απόκτησή του. Και δεν την κάνει μονάχα σκοράροντας, αλλά με τη συνολική του παρουσία στην ομάδα και στη λειτουργία της.
Ο Σλοβένος επιθετικός διαφέρει στον τρόπο παιχνιδιού σε σχέση με όλους τους επιθετικούς που είχε διαθέσιμους πέρσι ο Γιοβάνοβιτς. Δηλαδή με τους Ιωαννίδη, Μακέντα και Καρλίτος.
Είναι η «σταθερά» στην κορυφή της επίθεσης που ταλαιπωρεί την αντίπαλη άμυνα μέχρι να την… εξαντλήσει. Με συνεχείς κινήσεις, με καταπληκτικές πρώτες επαφές, που του δίνουν την ευκαιρία της εύκολης συνεργασίας με τους συμπαίκτες του. Οι ευκαιρίες που χάνει δεν προβληματίζουν τον Γιοβάνοβιτς, ο οποίος βλέπει έναν επιθετικό να του κάνει τη δουλειά που ακριβώς θέλει. Το γκολ είναι κάτι που θα έρθει, από έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος το… έχει στο αίμα του.
Η συνύπαρξή του με τους ακραίους, ο γρήγορος και εύκολος εγκλιματισμός του και η ηγετική του παρουσία μέσα στο γήπεδο είναι τα στοιχεία που ζητούσε ο προπονητής και γι’ αυτό ήθελε έναν άλλου τύπου επιθετικό σε σχέση με εκείνους που είχε την περσινή σεζόν.
