Ο Παναθηναϊκός του Χενκ Τεν Κάτε και μετέπειτα του πρωταθλητή Νίκου Νιόπλια. Με αστέρια και παιχταράδες στο ρόστερ, με τον Σισέ, τον Λέτο, τον Ζιλμπέρτο, τον Κατσουράνη, τον Καραγκούνη, τον Νίνη και πολλούς ακόμα να κάνουν… πάρτι σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ο Παναθηναϊκός του Γιώργου Δώνη, με τα πιτσιρίκια του, με τα δεκάδες προβλήματα από τη μία, αλλά και με την πίστη και την αγάπη προς τον σύλλογο να τους οδηγεί όλους εκείνη τη σεζόν, που ξεκίνησε με το -6 στην πλάτη και με απαγόρευση μεταγραφών άνω των 23 ετών.
Ο φετινός Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μια συνέχεια της περσινής ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος και επέστρεψε στην Ευρώπη, μια ομάδα που δείχνει μέσα στο γήπεδο πως μπορεί να διεκδικήσει στα ίσια το πρωτάθλημα και να το κατακτήσει.
Τι κοινό έχουν οι τρεις τους; Ξεκίνησαν με πέντε στα πέντε. Σεζόν 2009-10, σεζόν 2018-19, σεζόν 2022-23. Απέναντι σε Εργοτέλη (3-0), Ξάνθη (1-0), Πανθρακικό (1-0), Αρη (2-1) και ΑΕΚ (1-0) ο εν τέλει πρωταθλητής Παναθηναϊκός του 2010. Που έκανε και έκτη νίκη στη σειρά, το 4-0 απέναντι στη Λάρισα, πριν γκελάρει για πρώτη φορά στην Καβάλα την έβδομη αγωνιστική με το 2-2 που διαμορφώθηκε από κεφαλιά του Σισέ στις καθυστερήσεις (για όσους θυμούνται και την επόμενη σεζόν 2-2 είχε έρθει το ματς στην Καβάλα, πάλι με ισοφάριση Σισέ, πάλι με κεφαλιά).
Απέναντι σε Ξάνθη, Λαμία, Λάρισα, Λεβαδειακό και ΠΑΣ Γιάννινα οι πέντε νίκες του Παναθηναϊκού του Δώνη, με πρώτα βιολιά τον Μπουζούκη και τον Χατζηγιοβάνη, με τον Μακέντα ως «πατέρα» όλων στα αποδυτήρια, με Κουρμπέλη, Πούγγουρα και Διούδη να συνδέουν την τότε ομάδα με τη σημερινή. Μια ομάδα που έχασε για πρώτη φορά τότε από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα την 8η αγωνιστική με 2-0, αλλά και μια ομάδα που έτσι κι αλλιώς γνωρίζαμε ότι δεν μπορεί να κάνει πολλές υπερβάσεις. Ήταν κι εκείνο το -6 με το οποίο ξεκίνησε τη σεζόν.
Απέναντι σε Ιωνικό, ΟΦΗ, Λεβαδειακό, ΑΕΚ και ΠΑΣ Γιάννινα οι πέντε νίκες στο φετινό ξεκίνημα της ομάδας του Ιβάν. Με τέσσερα στα πέντε στη Λεωφόρο, αλλά αλήθεια πόσο εύκολο είναι να διαχειριστείς ακόμα και τα εντός έδρας παιχνίδια, σε μια σεζόν που βλέπουμε τους υπόλοιπους μεγάλους να γκελάρουν στις έδρες τους; Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ την πάτησαν από τον Βόλο. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον Ατρόμητο στις καθυστερήσεις και έχει άλλες δύο νίκες στην Τούμπα «στο γκολ».
Τι κοινό έχουν αυτές οι τρεις ομάδες, του 2009-10, του 2018-19 και του 2022-23 εκτός από το πέντε στα πέντε στο ξεκίνημα; Την αγάπη του κόσμου. Τη στήριξη σε κάθε περίσταση. Τη συσπείρωση μεταξύ ποδοσφαιρικού τμήματος και εξέδρας.
Η σεζόν του νταμπλ του 2010 ήταν μοναδική. Ο κόσμος απολάμβανε να πηγαίνει στο γήπεδο να παρακολουθεί τα μεγάλα αστέρια του και να βλέπει έναν πανίσχυρο Παναθηναϊκό σε όλα τα επίπεδα. Εκείνη με τον Δώνη ήταν μια ομάδα που σίγουρα τον πήχη δεν τον ανέβαζε όσον αφορά τους στόχους, αλλά «αγαπησιάρικη». Με πολλούς Έλληνες, με παιδιά από τις ακαδημίες και με έναν προπονητή που λατρεύει την ομάδα.
Η φετινή είναι η ελπίδα. Η προοπτική για έναν Παναθηναϊκό που θα είναι… όπως πρέπει. Διεκδικητής του πρωταθλήματος, καλύτερος από τους υπόλοιπους στο γήπεδο και ισχυρός σε κάθε επίπεδο. Αυτή η συσπείρωση είναι που πρέπει να παραμείνει, να προφυλαχθεί όσο τίποτα άλλο. Με αυτή τη συσπείρωση ο Παναθηναϊκός μπορεί να καταφέρει τα πάντα.
