Το έκανε και πάλι το… θαύμα του ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Έπειτα από ένα ντέρμπι που η ομάδα του νίκη και μάλιστα εκτός έδρας, ο Ρουμάνος πήρε αφορμή από μια φάση μέσα στην περιοχή του αντιπάλου για να μιλήσει για ένα άλλο παιχνίδι. Και να αναφερθεί για ακόμα μια φορά στον Παναθηναϊκό, που φαίνεται πως είναι η νέα του ασχολία από τον περσινό τελικό Κυπέλλου και έπειτα. Προφανώς γιατί άρχισε ο Παναθηναϊκός να τον κερδίζει και ο Λουτσέσκου δεν αντέχει την ήττα, ούτε το να βρίσκεται εννιά βαθμούς πίσω από την 8η αγωνιστική. Δεν πειράζει, θα συνηθίσει.
Μίλησε ο Λουτσέσκου για ντροπή του ελληνικού ποδοσφαίρου φέρνοντας ως παράδειγμα ένα ματς στο οποίο η ομάδα του ευνοήθηκε. Γιατί στο ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός ο ΠΑΟΚ ήταν εκείνος που ξεκάθαρα σε ροή αγώνα ευνοήθηκε από έναν διαιτητή που μάλλον δεν ήθελε να τον βλέπει να χάνει. Ο συγκεκριμένος διαιτητής εκείνο το βράδυ στην Τούμπα αποφάσισε να παίξει με δικούς του κανονισμούς. Δεν έδωσε το καραμπινάτο πέναλτι στον Σπόραρ και έδωσε πέναλτι στη φάση που ο νεαρός Κωσταντέλιας είδε τη σκιά του Μάγκνουσον και βούτηξε για να “κλέψει” η ομάδα του έναν βαθμό που δεν άξιζε. Αν δεν ήταν το VAR να διορθώσει και τις δύο αποφάσεις, ο ΠΑΟΚ θα είχε κερδίσει με διαιτητική εύνοια που θύμισε τον Κύζα.
Αφού πούμε πως το ανέκδοτο με το κράτος των Αθηνών που θέλει να πιστεύει ο Λουτσέσκου τελείωσε εκείνο το απόγευμα στο ματς Κυπέλλου με τον Κύζα, ας θυμίσουμε στον Ραζβάν πως ένας προπονητής πολλές φορές θα πρέπει να παίζει και τον ρόλο του παιδαγωγού. Είδε ότι έπεσε ο Κωσταντέλιας μόνος του για να ξεγελάσει όλη την Ελλάδα; Την επόμενη μέρα τον φωνάζεις στο γραφείο σου και του εξηγείς πως το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα άθλημα για να προσπαθούμε να κλέψουμε. Και πως καλό θα είναι να μαθαίνει και στην ήττα γιατί είναι νέο παιδί. Ο Λουτσέσκου, όμως, έχει μάθει να κερδίζει με κάθε τρόπο και μετά να βγάζει τρελό όλο τον κόσμο.
Φαντάζομαι έχει δει τη φάση με τον Κωσταντέλια και τον Μάγκνουσον δεκάδες φορές. Και απ’ ότι φάνηκε, έχει αποφασίσει μέσα του να μας δουλεύει όλους. Γιατί αν πράγματι πιστεύει πως υπάρχει έστω και η παραμικρή επαφή μεταξύ των δύο παικτών σε εκείνη τη φάση, τα πράγματα είναι σοβαρά. Και επικίνδυνα! Γενικά αν πιστεύει πως ο Παναθηναϊκός είναι μπροστά στη βαθμολογία επειδή… ελέγχει τη διαιτησία, τα πράγματα είναι επικίνδυνα. Αλλά ας μείνουμε στο συγκεκριμένο.
Ο Λουτσέσκου μίλησε για ντροπή για το ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν δόθηκε εκείνο το πέναλτι στον ΠΑΟΚ. Να υπενθυμίσω κάπου εδώ πως το έκανε λίγα λεπτά μετά το τέλος ενός αγώνα με τον Ολυμπιακό. Δείχνοντας ξεκάθαρα ποιος θα είναι ο στόχος του από εδώ και στο εξής σε κάθε δήλωσή του. Κι αυτός θα είναι ο Παναθηναϊκός. Είναι μοτίβο για τον Ρουμάνο όλο αυτό. Να βρίσκει έναν… αόρατο εχθρό προκειμένου να μη φταίει ποτέ ο ίδιος. Δεν το κάνει μόνο ο Λουτσέσκου, υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων που πάντα πετάνε από πάνω τους κάθε ευθύνη. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο.
Ας το λύσει το πρόβλημά του ο Λουτσέσκου, γιατί τον ακούει κόσμος και κοσμάκης και μπορεί να κάνει ζημιά. Τον ακούν και παιδιά που μπορεί να διαμορφώσουν μία συγκεκριμένη άποψη με βάση όχι αυτά που βλέπουν τα μάτια τους, αλλά αυτά που τους λέει ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Κρίμα είναι να δημιουργήσουμε νέες γενιές φιλάθλων που το μόνο που θα τους ενδιαφέρει θα είναι η νίκη με κάθε τρόπο. Ήδη το έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια και με διάφορους… Λουτσέσκου βλέπω να συνεχίζει ο Έλληνας φίλαθλος να μεγαλώνει ποδοσφαιρικά με τον λάθος τρόπο.
Αν του Λουτσέσκου δεν του αρέσει που βρίσκεται στο -9 από τον Παναθηναϊκό, ας φτιάξει την κατάσταση στην ομάδα του. Ας δει τι κάνει λάθος και δεν μπορεί να φτιάξει μια ευκαιρία της προκοπής, ας κοιτάξει να μάθει στους παίκτες τον σωστό τρόπο να βγάζουν την μπάλα από την άμυνά τους και ας φροντίσει να κερδίζει βάσει σχεδίου και όχι… κατά λάθος. Ούτε με τη διαιτητική εύνοια. Αν τα καταφέρει όλα αυτά, μπορεί να μιλήσει για τον Παναθηναϊκό. Εναλλακτικά μπορεί να κοπιάρει τη συμπεριφορά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, να δει πως μιλάει και πως συμπεριφέρεται, να θαυμάσει τον σεβασμό του για τον αντίπαλο και για το άθλημα.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει ανάγκη περισσότερους Λουτσέσκου. Έχει ανάγκη από πολλούς Γιοβάνοβιτς. Και δε μιλώ για την προπονητική αξία, αυτή πολλές φορές είναι υποκειμενική. Μιλώ για τη συμπεριφορά, τους τρόπους, τον σεβασμό. Ας φροντίζουμε εμείς και τα παιδιά μας να αλλάζουμε κανάλι κάθε φορά που μιλάει ο Λουτσέσκου και να δυναμώνουμε την ένταση κάθε φορά που μιλάει ο Γιοβάνοβιτς. Ισως έτσι φτιάξουμε λίγο περισσότερο το ποδόσφαιρό μας.
