Στον απόηχο της σπουδαίας μεταγραφής του Ντουέιν Μπέικον, ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη Μονακό, η οποία είναι μια ομάδα επιπέδου Final Four. Κακά τα ψέματα, το ρόστερ της πανάκριβης ομάδας από το Πριγκιπάτο είναι εξαιρετικό και σε γενικές γραμμές έχει «γεμίσει» ακόμα περισσότερο σε σχέση με την περασμένη σεζόν.
Το «τριφύλλι» είχε δύο πρόσωπα στο ματς με την παρέα του Τζέιμς. Στα πρώτα 14-15 λεπτά, οι «πράσινοι» θύμιζαν έντονα… Βερολίνο. Όχι το «καλό» του 2009, αλλά εκείνο που είδαμε την Τετάρτη κόντρα στην Άλμπα, σε μία από τις πλέον κακές και απαράδεκτες εμφανίσεις στην ιστορία του συλλόγου.
Τι συνέβη σ’ αυτό το διάστημα; Απλά ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα σωστά. Όπως ακριβώς και στη Γερμανία λίγες ώρες νωρίτερα. Στην επίθεση έπαιζε κάτι σαν… τουρλουμπούκι με εντελώς ανεξήγητες επιλογές και τραγικά λάθη, ενώ στην άμυνα ήταν υπερβολικά soft. Μήπως είναι τυχαίο ότι σε σχεδόν 6 λεπτά δέχθηκε 23 πόντους κι έβαλε μόνο 2; Μάλλον όχι…
Από ‘κει και πέρα όμως, η «πράσινη» μηχανή πήρε μπρος. Κι αυτό το οφείλει στον Ντέρικ Γουίλιαμς, ο οποίος έβαζε την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι με όλους τους τρόπους και ήταν απλά απολαυστικός. Ο Αμερικανός φόργουορντ (που έπαιζε και με ενοχλήσεις) πήρε από το χέρι την ομάδα του και πέτυχε όλους τους πόντους της από το 26-35 μέχρι το 50-50! Απίστευτο και σπάνιο, αλλά αληθινό…
Η εξωπραγματική εμφάνιση του 31χρονου (σ.σ. έκανε ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα με τους 28 πόντους) δεν αρκούσε ωστόσο, αφού στα τελευταία λεπτά ξέμεινε από δυνάμεις και δεν κατάφερε να προσφέρει το κάτι παραπάνω, ενώ συγχρόνως ο Ράντονιτς δεν βρήκε ποτέ έναν δεύτερο, αξιόπιστο πόλο στην επίθεση. Ένας κούκος δεν έφερε την… άνοιξη.
Όσο πλησιάζαμε στο φινάλε, το παιχνίδι έδειχνε να είναι… κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Μάικ Τζέιμς, ο οποίος έκρινε τον νικητή με τα μεγάλα καλάθια που πέτυχε και χάρισε το διπλό στην ομάδα του. Ο πυραυλοκίνητος γκαρντ της Μονακό έχει ωριμάσει στο παιχνίδι του, δεν εκμαιεύει προσπάθειες και «διαβάζει» ακόμα καλύτερα τις αντίπαλες άμυνες.
Συμπερασματικά, οι «πράσινοι» παρουσίασαν καλύτερη εικόνα σε σχέση με το «έκτρωμα» του Βερολίνου. Προφανώς και χρειάζεται να βελτιωθούν (αισθητά) στον επιθετικό τομέα και να παίζουν με μεγαλύτερη συγκέντρωση (σ.σ. πολλά τα 19 λάθη για εντός έδρας ματς), αλλά τουλάχιστον έγινε ένα βήμα προς την ανάκαμψη.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η ομάδα παρατάχθηκε δίχως τον βασικό της playmaker (Γουόλτερς) και χωρίς τον βασικό της σέντερ (Παπαγιάννης). Παρεμπιπτόντως, η κίνηση του αρχηγού του Παναθηναϊκού να μεταβεί στο ΟΑΚΑ απευθείας από το νοσοκομείο αξίζει πολλών επαίνων. Την ίδια ώρα, ο Γκριγκόνις -που αποτελεί ένα από τα πρώτα «βιολιά» της ομάδας»- βιώνει ντεφορμάρισμα και δείχνει να ψάχνει τα πατήματά του. Έχουμε εμπιστοσύνη όμως στον Λιθουανό και θεωρούμε ότι στην πορεία του θα το… βρει.
Κλείνοντας να κάνουμε και μια αναφορά στο νέο απόκτημα του «τριφυλλιού», Ντουέιν Μπέικον, για τον οποίο χρειάστηκε να δοθεί ένα μεγάλο ποσό από τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ προκειμένου να ντυθεί στα πράσινα. Σε αγωνιστικό επίπεδο έγινε το… σωστό για την ομάδα, που ενισχύθηκε με τρομερά ποιοτικό παίκτη, ο οποίος μπορεί να κάνει τη διαφορά και να προσφέρει πολλά (ειδικά επιθετικά) με την κλάση του. Σίγουρα έχουν γεννηθεί πολλές απορίες αναφορικά με την αλλαγή στάσης των ανθρώπων (και του προπονητή) του Παναθηναϊκού, που τόνιζαν (βάσει των πληροφοριών που είχαν συλλέξει) ότι πρόκειται για εντελώς προβληματικό χαρακτήρα. Δεδομένα η ήττα-διασυρμός από την Άλμπα και η τραγική εμφάνιση σ’ αυτό το ματς, τους έκανε να αλλάξουν άποψη και να πάρουν το ρίσκο (που αξίζει) με την απόκτησή του.
Να σημειωθεί ότι μπήκαν κάποιες δικλίδες ασφαλείας στο συμβόλαιό του, που σίγουρα παρέχουν μια κάποια ασφάλεια στον «οργανισμό». Τα υπόλοιπα θα απαντηθούν στο παρκέ και στα… αποδυτήρια.
Υ. Γ. Ο Μαντζούκας ήταν θετικός, κερδίζει χρόνο με το σπαθί του και δείχνει ότι μπορεί να προσφέρει ακόμα και σε ματς Ευρωλίγκας. Να συνεχίσει έτσι και θα τον εμπιστευτεί ακόμα περισσότερο ο Ράντονιτς ως δεύτερο «τεσσάρι».
