O Αϊτόρ χάνει όλη τη σεζόν και ο Γενάρης απέχει ακόμα δύο μήνες και κάτι. Ο πρώτος γύρος έχει ακόμα τέσσερα ματς για να ολοκληρωθεί, πριν πάμε στη μεγάλη διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το μεγάλο ερώτημα, πια, είναι τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός ως προς την αντικατάσταση του Ισπανού πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος και πως θα καλύψει το κενό μέχρι να φτάσουμε στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, εκεί που πια είναι πιθανό να κινηθεί για δύο εξτρέμ (υπήρχε στον σχεδιασμό να έρθει ένας).
Αρχικά θα πρέπει να πούμε πως μέχρι τον Γενάρη δεν απομένουν μόνο τα τέσσερα παιχνίδια έως το τέλος του πρώτου γύρου, δηλαδή αυτά με Βόλο, Ολυμπιακό, Παναιτωλικό και Ατρόμητο. Στο τελευταίο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου υπάρχουν προγραμματισμένες οι δύο πρώτες αγωνιστικές του δεύτερου γύρου, δηλαδή το ματς με τον Ιωνικό στη Νεάπολη και με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο. Άρα μιλάμε για έξι παιχνίδια, ίσως εφτά αν υπάρξει ματς Κυπέλλου έως τότε, συν όσα θα χρειαστούν μέσα στον Γενάρη. Ανάλογα με το πότε ο Παναθηναϊκός θα φέρει τους νέους παίκτες του. Για παράδειγμα υπάρχει ματς στις 5 Γενάρη στη Λιβαδειά και στις 8 Γενάρη στη Νέα Φιλαδέλφεια με την ΑΕΚ.
Στο άκουσμα πως ο Παναθηναϊκός χάνει τον πρώτο σκόρερ του και ομολογουμένως τον πιο επιδραστικό παίκτη του έως τώρα στο πρωτάθλημα φέρνει… σοκ. Μια σκέψη “τώρα τι θα κάνουμε;”. Κάποιοι θυμήθηκαν τον Λέτο και τον δικό του τραυματισμό, όταν ο Αργεντινός στη δική του εποχή έκανε ανάλογα πράγματα. Μάλιστα τις προηγούμενες μέρες υπήρξαν και συγκρίσεις μεταξύ Αϊτόρ και Λέτο. Αρχικά να πούμε πως η μία υπόθεση με την άλλη δεν έχουν καμία σχέση. Ο Λέτο τότε έπαιζε σαν επιθετικός, σε μια ιδέα του Ζεσουάλδο Φερέιρα που έφερνε αποτέλεσμα. Και πίσω απ’ αυτόν δεν έβρισκες αξιόπιστη λύση. Τώρα ο Παναθηναϊκός ναι μεν χάνει έναν παίκτη που εδώ και 1,5 χρόνο πηγαίνει… σφαίρα, αλλά λύσεις υπάρχουν. Όταν παγώνει το αίμα βλέπεις πως οι πράσινοι τελικά έχουν βάθος στο ρόστερ τους για να καλύψει ακόμα και το πιο δύσκολο κενό, τουλάχιστον όσον αφορά τη συγκεκριμένη θέση.
Αν μιλούσαμε για σέντερ φορ, για παράδειγμα και έχανε τον Σπόραρ το πρόβλημα θα ήταν μεγαλύτερο. Αν έχανε τον Ρούμπεν επίσης ή κάποιον από τους δύο βασικούς αμυντικούς του. Τώρα; Τώρα το παράδειγμα είναι… φρέσκο. Ο Βέρμπιτς ήταν καταπληκτικός απέναντι στον Άρη. Και επιδραστικός. Είχε δύο μεγάλες ευκαιρίες, είχε συμμετοχή σε κάθε καλή επιθετική προσπάθεια, είχε την εκτέλεση φάουλ στο γκολ. Ο Βέρμπιτς, άλλωστε, αποκτήθηκε για το αριστερό φτερό. Και πλέον έχει δική του τη θέση του εξτρέμ.
Εκτός από τον Βέρμπιτς, μην ξεχνάμε πως η φυσική θέση του Μπερνάρντ είναι εκεί ακριβώς. Στα αριστερά της μεσοεπιθετικής γραμμής. Εκεί… έβγαλε μάτια στην καριέρα του, μέσω αυτής της θέσης έκανε μεταγραφές εκατομμυρίων και εκτίναξε και την αγωνιστική και τη χρηματιστηριακή του αξία. Ναι, σε τέτοια περίπτωση θα χάσει ο Παναθηναϊκός δημιουργικά, πλην όμως θα βρει… μπελά ο αντίπαλος στα άκρα του.
Άλλωστε μην ξεχνάμε πως στα περισσότερα από τα εννιά φετινά παιχνίδια ο Παναθηναϊκός είχε τριάδα στη μεσαία γραμμή τον Ρούμπεν, τον Κουρμπέλη και τον Τσέριν. Είναι “λειτουργικός” δηλαδή και χωρίς τον Μπερνάρντ εκεί. Και ήταν και απόλυτα αποτελεσματικός, κυρίως μεσοαμυντικά, αφού οι αντίπαλοι του έκαναν φάσεις με το… στανιό.
Υπάρχουν λύσεις λοιπόν, όχι για τέσσερα ματς, αλλά για… 14. Δεδομένα θα πρέπει να υπάρξει και ενίσχυση, μην μπερδεύουμε τα δύο πράγματα μεταξύ τους. Αλλά λύσεις υπάρχουν και μάλιστα ποιοτικότατες. Το μεγάλο κρίμα δεν είναι τόσο για την ομάδα και για όσα χάνει, όσο για τον ίδιο τον Ισπανό. Στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του έπαθε τη μεγαλύτερη ζημιά της καριέρας του. Ας ελπίσουμε να την περάσει κι αυτή την περιπέτεια όπως πέρασε και εκείνη της κατάθλιψης, που ο ίδιος είχε αποκαλύψει σε πρόσφατη συνέντευξή του.
