Μία ακόμα άσχημη βραδιά για τον Παναθηναϊκό στην Ευρωλίγκα ολοκληρώθηκε με «καθαρή» ήττα από τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ (85-74). Μία ακόμα αγωνιστική που δεν ήρθε η απαιτούμενη υπέρβαση από την ομάδα του Ράντονιτς, που βάζει δύσκολα στον εαυτό της με το «καλημέρα» της σεζόν, αφού έχει ξεκινήσει με 4 ήττες στις 5 πρώτες υποχρεώσεις της.
Για να είχε τύχη το «τριφύλλι» στο Ισραήλ θα χρειαζόταν να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Το ιδανικό θα ήταν να περιορίσει την ομάδα του Κάτας από τους 80 πόντους και κάτω. Ή σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν αναγκαίο ένα τέλειο επιθετικά βράδυ των «πράσινων», κάτι που ήταν υπερβολικό να συμβεί τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Από ‘κει και πέρα, ήταν απαραίτητο να μην επιτρέψει στους γηπεδούχους να επιβάλουν το δικό τους τέμπο και να βρουν σκορ από αιφνιδιασμούς, όπως και να περιορίσει τη δράση των κινητήριων μοχλών τους (Μπράουν και Μπόλντγουιν). Επιπροσθέτως, χρειαζόταν να ελέγξει τα «σκουπίδια» ή έστω να περιορίσει τη ζημιά από τα επιθετικά ριμπάουντ της Μακάμπι.
Τι έκανε σωστά απ’ όλα αυτά; Τίποτα επί της ουσίας! Δέχθηκε 85 πόντους συνολικά, «έφαγε» 15 πόντους στον αιφνιδιασμό πληρώνοντας τα αχρείαστα λάθη του και τις αργές επιστροφές του, παραδόθηκε στον ρυθμό των Μπράουν και Μπόλντγουιν που γέμισαν τη στατιστική τους (36 πόντοι, 15 ασίστ και 11 ριμπάουντ), ενόσω «χάρισε» 15 επιθετικά ριμπάουντ στους παίκτες του Κάτας. Πώς να έχει τύχη μετά σε ένα τέτοιο ματς;
Πολλώ δε μάλλον που ακόμα ο Παναθηναϊκός αναζητά ταυτότητα στον επιθετικό τομέα. Είναι φανερό διά γυμνού οφθαλμού (και δεν χρειάζεται να είσαι προπονητής για να το αντιληφθείς) ότι το «τριφύλλι» ψάχνεται σε αυτό το κομμάτι. Παρά τα δεδομένα ελαφρυντικά στα οποία έχουμε αναφερθεί πολλάκις, υπάρχουν στιγμές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι σχέδιο έχει εκπονηθεί από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας και τι έχουν στο μυαλό τους οι παίκτες του Ράντονιτς.
Ας ανατρέξουμε σε δύο χαρακτηριστικές φάσεις από το συγκεκριμένο παιχνίδι για να γίνει αντιληπτό αυτό που λέμε. Στην τελευταία επίθεση της τρίτης περιόδου, οι «πράσινοι» είχαν 10 δευτερόλεπτα για να εκτελέσουν, αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να τους μείνει η μπάλα στα χέρια, αφού τα… θαλάσσωσε ο Γκριγκόνις και δεν πήρε σωστή απόφαση.
Επίσης, με το σκορ στο 76-70 και 4 λεπτά να απομένουν για το φινάλε του αγώνα, ο Λι προέβη σε αδιανόητες ενέργειες σε δύο συνεχόμενες επιθέσεις της ομάδας (άστοχο τρίποντο και λάθος), με συνέπεια να ξεφύγει η Μακάμπι με +10 και ουσιαστικά να εκμηδενιστούν οι όποιες πιθανότητες είχε ο «Εξάστερος» για να διεκδικήσει το ροζ φύλλο.
Προφανώς λοιπόν και υπάρχει θέμα σε αυτό το κομμάτι. Άλλωστε η αλήθεια βρίσκεται και στους αριθμούς: 72,8 πόντοι μέσο όρο πετυχαίνουν οι «πράσινοι» στην τρέχουσα Ευρωλίγκα, ενώ μετράνε 14,8 λάθη μέσο όρο και έχουν άθλια ποσοστά σε δίποντα (42,7%) και βολές (65,5%)! Ειδικά αυτό από τη γραμμή της «φιλανθρωπίας» δημιουργεί μεγάλο ζήτημα, αφού το «τριφύλλι» δεν βρίσκει σκορ από εκεί όταν το χρειάζεται.
Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και την προβληματική διαχείριση του ρόστερ από τον Ράντονιτς, με τον Μαυροβούνιο να μην χρησιμοποιεί ούτε δευτερόλεπτο κόντρα στους Ισραηλινούς τον Άντριους, που πιθανότατα θα μπορούσε να προσφέρει κάποιες λύσεις, ενόσω ξέχασε τον Μαντζούκα στον πάγκο στο δεύτερο μέρος.
Η πρώτη πεντάδα αγώνων έκλεισε με τον Παναθηναϊκό να έχει «τσεπώσει» μόλις ένα ροζ φύλλο και να μην έχει πετύχει κάποια υπέρβαση. Άλλωστε, για να φανεί πιο ανταγωνιστικός σε σχέση με τις δύο προηγούμενες σεζόν και για να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω, θα χρειαστεί και κάποιες νίκες σε ματς με θεωρητικά ανώτερους αντιπάλους.
Τι άλλο μπορεί να αλλάξει από ‘δω και πέρα; Δεδομένα θα χρειαστούν επιθετικές διορθώσεις, αν και και το παιχνίδι του «τριφυλλιού» θα… νοστιμέψει αρκετά με την παρουσία του Μπέικον, ο οποίος θα δώσει το κάτι παραπάνω, ενώ και η επιστροφή του Ουόλτερς στη δράση θα επιφέρει αγωνιστική βελτίωση δημιουργικά και εκτελεστικά. Τουλάχιστον, τα 4 από τα 5 επόμενα παιχνίδια είναι εντός έδρας (με Παρτίζαν, Μπασκόνια, Βίρτους Μπολόνια και Βιλερμπάν), κάτι που μπορεί να δώσει την απαιτούμενη ψυχολογική ώθηση στους «πράσινους».
Υ.Γ. Εξαιρετικός ο Πονίτκα, ο οποίος βρίσκεται… παντού ώρες-ώρες! Θετικό σημάδι και η βελτιωμένη απόδοση του Παπαγιάννη.
