Τέλος πρώτου γύρου και η βαθμολογία λέει την απόλυτη αλήθεια. Πρώτος, αήττητος και καλύτερος όλων ο Παναθηναϊκός. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Τελείωσε ο πρώτος γύρος έτσι όπως ακριβώς άρχισε και έτσι όπως ακριβώς κύλησε. Πρώτος ο Παναθηναϊκός, αήττητος, διεκδίκησε 39 βαθμούς και κέρδισε τους 37 απ’ αυτούς. Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια και αποτυπώνεται στο γήπεδο. Για όσους δεν… βλέπουν τον Παναθηναϊκό, δεν είναι επειδή έχουν καλύτερη ομάδα από εκείνον. Είναι επειδή είναι πολύ μακριά οι πράσινοι απ’ αυτούς. Πως να τον δεις τον άλλους στους οχτώ και στους δώδεκα βαθμούς διαφορά; Κιάλια πρέπει να πάρεις.
Ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος μας φέρνει στο μυαλό όλων το σύνθημα «σ’ όποιο γήπεδο κι αν πάμε νικάμε». Ούτε όσιο, ούτε ιερό είχε ο Παναθηναϊκός στα 13 πρώτα παιχνίδια του. Θέλετε ματς θεωρητικά εύκολα; Τα πήρε. Θέλετε επαρχία; Κέρδισε παντού. Θέλετε Λεωφόρο; Δεν γλιτώνει κανείς. Θέλετε ντέρμπι; Τρεις νίκες, μια ισοπαλία. Θέλετε ανατροπές; Τις έκανε. Θέλετε πεντάρες; Κι απ’ αυτή είχε το μενού. Θέλετε νίκες στο 92’; Πάρε τον Σπόραρ. Θέλετε βοήθεια από τον πάγκο; Πάρε τον Ιωαννίδη. Θέλετε πλήρης; Δεν ήξεραν αν θα τους κάνει τη ζημιά ο Αϊτόρ, ο Παλάσιος, ο Σπόραρ, ο Μπερνάρ. Θέλετε με τις απουσίες των δύο καλύτερων εξτρέμ στην Ελλάδα; Κι απ’ αυτό είχαμε. Θέλετε χωρίς Θέλετε πέναλτι; Όλα ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ. Θέλετε εναντίον των διαιτητών; Αν δεν υπήρχε το VAR θα είχαμε κλοπές. Θέλετε με την καλύτερη επίθεση; Ο Παναθηναϊκός των 24 γκολ την έχει. Θέλετε και με καλύτερη άμυνα; Ο Παναθηναϊκός των 4 γκολ παθητικό έχει κι απ’ αυτή.
Τι άλλο έπρεπε να κάνει ο Παναθηναϊκός δηλαδή για να δούμε ότι σε αυτά τα 13 παιχνίδια είναι η καλύτερη ομάδα; Να καταπιεί σπαθιά; Να βάζουν οι παίκτες του γκολ με ανάποδο ψαλίδι σε κάθε ματς; Να παίρνει την μπάλα ο Μπερνάρ και να τους περνάει όλους σαν τον Μέσι; Να εμφανιστούν στο γήπεδο ο Εμπαπέ και ο Νεϊμάρ για να κρύψουν την μπάλα ώστε να παραδεχτούν όλοι πόσο δίκαιο ποδοσφαιρικά είναι αυτό το συν 8 και συν 12 από τους ανταγωνιστές του;
Εκτός από αγωνιστική διαφορά, υπάρχει και διαφορά συμπεριφοράς και νοοτροπίας. Ο Παναθηναϊκός καλπάζει και στις δηλώσεις όλων, παικτών, προπονητή βλέπεις ότι πατάνε στα πόδια τους γερά. Έχει μεγάλη από τους υπόλοιπους και όμως ο σεβασμός που μιλούν γι’ αυτούς είναι κάτι σπάνιο και εντελώς ξένο με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Την ίδια ώρα που οι αντίπαλοι βλέπουν τύχη, διαιτητές, τερματοφύλακες και κάθε λογής συνωμοσίες προκειμένου να προσβάλλουν την αγωνιστική ποιότητα του Παναθηναϊκού και τη νοημοσύνης μας. Δεν πειράζει. Καλά να είμαστε να τα ακούμε και να γελάμε.
Ας απολαύσουμε τώρα όλοι μαζί το Μουντιάλ και ραντεβού στα τέλη Δεκεμβρίου. Που ξέρεις. Αν ο Παναθηναϊκός πετύχει καμιά 25αρια νίκες συνεχόμενες, μπορεί να βρεθεί έστω ένας να υποστηρίξει ότι είναι καλύτερη ομάδα από τους υπόλοιπους… Μέχρι τότε… «σ’ όποιο γήπεδο κι αν πήγαμε νικήσαμε»… Περαστικά.
