Αναλυτικά η ανάρτηση έχει ως εξής:
Η πιο δυνατή ή η πιο αδύναμη στιγμή;!
Ο μαραθώνιος είναι σαν την ζωή έχουμε πει. Έχει τα πάνω του και τα κάτω του.
Απο το 28ο χλμ πάλευα με το εάν θα εγκαταλείψω.
Κάθε χιλιόμετρο άρχιζε και γινόταν όλο και πιο δύσκολο.
Δεν με ένοιαζε εάν ο ρυθμός έπεφτε διότι «το δύσκολο» είχε να κάνει με τα ποσά πρόβλημα μπορούσα ακόμη να αντέξω πάνω μου.
Μια σκέψη με κρατούσε όρθιο.
«Οι δικοί μου άνθρωποι με περιμένουν στον τερματισμό και θα φτάσω εκεί και ας καταρρεύσω.»
Περίμενα μήπως και πέσω στο έδαφος ξαφνικά. Περίμενα να με πιάσει μια κράμπα, κάτι, να με σταματήσει απο την ξεροκεφαλιά μου που με είχε βάλει σε αυτό το μαρτύριο.
Έψαξα λόγους ώστε να ξυπνήσω, πιστεύοντας ότι από κάπου κάποια στιγμή θα έρθει λίγη δύναμη.
Το είπα πολλές φορές μέσα μου όμως.. «Θεέ μου κάνε με να τερματίσω και δεν θα ξανά τρέξω».
..σιγά σιγά φτάνω στο στάδιο…
3 κινήσεις θα κάνεις ακόμα Κώστα είπα, γιατί όταν πέφτεις, θα πέφτεις με ψηλά το κεφάλι.
1)Θα σηκώσεις το χέρι σου να χαιρετίσεις τον κόσμο.
2)Θα περάσεις την γραμμή του τερματισμού τρέχοντας.
3)Θα δώσεις το χέρι σου δυνατά στον φετινό νικητή του μαραθωνίου γιατί του αξίζει και με το παραπάνω.
Μπράβο Μπάμπη!! Μπράβο κύριε Ζώρζο!! Πολύ χάρηκα και για τους δυο να το ξέρετε!
Μετά ξάπλωσα και ένιωσα την ανάγκη να κλείσω για λίγο τα μάτια μου, ήθελα να κοιμηθώ. Δεν ένιωθα πολλά.
Σηκώθηκα.
Έκανα το καθήκον μου να είμαι παρών, με ότι δυνάμεις έβρισκα.
Ευτυχώς είμαι καλά στην υγεία μου τώρα.
Έτοιμος να ξεκουραστώ από το τρέξιμο.
Σας ευχαριστώ όλους για τα μηνύματα σας
