Δεν έχουμε παράπονο. Το Παγκόσμιο Κύπελλο μας έχει προσφέρει ορισμένα πολύ όμορφα ματς (έχει πάντως και… σούπες), μας έχει προσφέρει αδρεναλίνη, έχουμε κάτσει για να δούμε την προσπάθεια του Μέσι και της παρέας του να μην πάθουν το… κάζο του αιώνα, θαυμάσαμε την γκολάρα του Ριτσάρλισον, χαζέψαμε με το 3-3 της Σερβίας με το Καμερούν, περιμένουμε υπομονετικά την τελευταία αγωνιστική και φυσικά τα νοκ άουτ.
Μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου το Μουντιάλ θα είναι αυτό που θα μονοπωλεί το ενδιαφέρον, θα υπάρξουν και τα φιλικά της – εντελώς ασυνήθιστης – χειμερινής προετοιμασίας. Όμως είναι αλήθεια πως οι Κυριακές στη Λεωφόρο μας έλειψαν. Και θα μας λείψουν ακόμα περισσότερο μέχρι να επιστρέψουν.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη του… στρατηγού Ιβάν Γιοβάνοβιτς και των παικτών του φέτος. Λείπει από τον κόσμο της. Τον έψησε να είναι εκεί, σε κάθε γήπεδο, κάτω από οποιαδήποτε συνθήκες. Μια ασπίδα γύρω από όλη την ομάδα με στόχο όλοι μαζί στο φινάλε να πανηγυρίσουν το πρωτάθλημα.
Η υγεία που βγάζει το τμήμα από πέρσι το καλοκαίρι, η εικόνα στο γήπεδο, η σωστή δουλειά που γίνεται, η εξέλιξη, η αναβάθμιση, οι στόχοι που είναι μεγαλύτεροι, ο πήχης που ανέβηκε. Όλα αυτά όχι μόνο… τσίγκλησαν τον κόσμο (λέξη που πριν μερικά χρόνια είχε χρησιμοποιήσει ο Δώνης) αλλά τον έκαναν να ανυπομονεί κάθε εβδομάδα για να δει τον Παναθηναϊκό.
Στο παιχνίδι της επικαιρότητας θα μπουν σε λίγες μέρες και οι μεταγραφές πολύ πιο έντονα απ’ ότι τώρα. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από 2-3 κινήσεις, από… ενέσεις κυρίως για να μεγαλώσει το ρόστερ του και να έχει περισσότερες επιλογές. Θα τις κάνει.
Ελπίζουμε να τις κάνει σύντομα, ει δυνατόν από 1η Γενάρη να είναι διαθέσιμοι καθώς το πρόγραμμα του Ιανουαρίου είναι βαρύ. Αλλά ας μην αρχίσουμε με όσα είχαμε τις προηγούμενες φορές. Ας μην γκρινιάξουμε ξανά αν καθυστερήσουν οι μεταγραφές, έτσι κι αλλιώς πλέον γνωρίζουμε πολύ καλά τον Γιοβάνοβιτς και πως θέλει να είναι απόλυτα σίγουρος για τους παίκτες που θα φέρει. Ο ίδιος έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων κι ας καθυστερεί πολλές φορές περισσότερο απ’ ότι χρειάζεται.
