*Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο της χθεσινής ήττας (2-0) από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα φέρνει, αναμφίβολα, προβληματισμό. Και ανησυχία. Κι έτσι πρέπει να συμβαίνει, εδώ που τα λέμε. Οι εποχές του “έλα μωρέ δεν πάθαμε και τίποτα”, έχουν περάσει. Στον Παναθηναϊκό του πρωταθλητισμού και της διεκδίκησης κάθε στόχου, κάθε κακό αποτέλεσμα, κάθε άσχημη εμφάνιση, κυκλώνεται ως αρνητικό σημείο με μοναδικό στόχο τη βελτίωση και την διόρθωση κακών κειμένων.
*Η εμφάνιση των “πράσινων” στην επανάληψη, μετά το καλό πρώτο ημίχρονο στην Τούμπα, ήταν από τις χειρότερες της φετινής σεζόν. Αν όχι η χειρότερη. Φτηνά λάθη που έδωσαν στον ΠΑΟΚ το δικαίωμα να σκοράρει και να πιέσει πολύ το τριφύλλι, έλλειψη επιθετικού πλάνου, καμία βοήθεια από τις αλλαγές και εμφανές πρόβλημα στο βάθος. Το τελευταίο το γνωρίζαμε, αλλά χθες ήταν πιο έντονο από ποτέ.
*Οι “πράσινοι”, μετά τις αλλαγές Μπερνάρ – Κουρμπέλη και σταδιακά τις υπόλοιπες και με δεδομένο ότι δεν έχουν λύσεις πολλές μεσοεπιθετικά (προσθέστε ότι έλειπε και ο Σπόραρ), έβγαλαν σε ένα 45λεπτο όλες τις αδυναμίες τους. Και το πλήρωσαν με ήττα 2-0 και κακή εμφάνιση. Η ανησυχία, λοιπόν, ενόψει της συνέχειας πρέπει να υπάρχει και μόνο καλό θα κάνει γι αυτή την ομάδα.
*Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι. Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο σημείο να κάνει μόλις τη 2η του ήττα τη φετινή σεζόν. Αυτή ήρθε στις 18 Ιανουαρίου. Συνεπώς, η οποιαδήποτε υπερβολή και καταστροφολογία είναι από μόνη της είτε κουτή, είτε σκόπιμη. Ο προβληματισμός για τη χθεσινή εμφάνιση και για το γεγονός ότι για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός έβγαλε μια εικόνα κατάρρευσης σε ένα ημίχρονο, είναι- και πρέπει να είναι- έντονος. Προς όφελος της ομάδας. Η κριτική πρέπει να είναι εποικοδομητική και η αυτοκριτική απ’ όλους στο κλαμπ, υποχρεωτική. Οτιδήποτε άλλο που τροφοδοτεί τη μιζέρια και μάλιστα σε εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για την ομάδα, είναι εκτός από παράλογο και “άρρωστο”. Και η “αρρώστια” σε αυτή την ομάδα δεν κάνει την εμφάνισή της.
*Πάμε παρακάτω… Είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός θέλει σοβαρή μεταγραφική ενίσχυση μεσοεπιθετικά. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι η ομάδα έχει αργήσει να προχωρήσει στις απαιτούμενες κινήσεις κι αυτό έχει κόστος. Με κοντό ρόστερ μια ολόκληρη χρονιά δε βγαίνει. ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι παίκτες που διαθέτει αυτή τη στιγμή το “τριφύλλι” είναι και αυτοί που το έχουν φέρει στην κορυφή της βαθμολογίας και έχουν πετύχει όλα αυτά μέχρι και σήμερα. Όποιος, λοιπόν, τους απαξιώνει, μόνο λάθος κάνει. Αυτό που λέμε είναι ότι αυτό δεν αρκεί. Θα πρέπει άμεσα να γεμίσει το ρόστερ και ποσοτικά και ποιοτικά ενόψει της δύσκολης συνέχειας.
*Θα πει κάποιος “μα καλά ρε παιδιά δε γνωρίζατε ότι ο Γιοβάνοβιτς θα καθυστερούσε”. Η απάντηση είναι “ναι”. Πλέον, γνωρίζουμε πως λειτουργεί ο προπονητής του “τριφυλλιού”. Έχει τόσα καλά, αποτελεί έναν εξαιρετικό προπονητή, έχει μεταμορφώσει τον Παναθηναϊκό σε κάθε επίπεδο, αλλά είναι και πολύ δύσκολος στις μεταγραφές. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
*Προφανώς και δε χάθηκε κάτι. Ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος, έχει μια δεύτερη ευκαιρία στο Κύπελλο (μα και πολύ δύσκολη) και φυσικά έχει μπροστά του μια εξαιρετικά απαιτητική συνέχεια στο πρωτάθλημα, αρχής γενομένης από το παιχνίδι – τελικό της Κυριακής με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο. Θα πρέπει, όμως, να αποκτηθούν, επιτέλους, οι κατάλληλοι ποδοσφαιριστές (θα μπει στην εξίσωση και ο Κλεϊνχλέισλερ), προκειμένου η ομάδα να διαθέτει περισσότερα “όπλα” και να προχωρήσει για την τελική ευθεία της σεζόν με ένα καλύτερο και πιο γεμάτο ρόστερ, στη μάχη που δίνει για το πρωτάθλημα.
Υ.Γ: Το παιχνίδι της Κυριακής είναι διαφορετικό από αυτό του Κυπέλλου. Η Λεωφόρος θα πρέπει να αποτελέσει τον 12ο παίκτη της ομάδας και με φωνή και παλμό να την… απογειώσει και να τη βοηθήσει να φτάσει σε αυτό που θέλει. Αγωνιστικά, απαιτείται συγκέντρωση στα ύψη, καθάρισμα μυαλού, σωστό πλάνο και υπομονή.
ΥΓ2: Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Είναι, όμως, και ένας άνθρωπος με συμπεριφορά βγαλμένη από μια άλλη εποχή ή αν θέλετε από ένα παράλληλο γραφικό σύμπαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που του αρέσει να προκαλεί και να φτιάχνει μια δική του πραγματικότητα, θαρρείς και απευθύνεται σε χαζούς ή.. μαμελούκους. Οι κινήσεις του χθες (έκανε με τα χέρια του το VAR σε μια πτώση του Καμπετσή, απευθυνόμενος στον 4ο, στον πράσινο πάγκο, αλλά και στην εξέδρα), επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.
