Ένα ακόμα μαρτυρικό βράδυ βίωσαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού, που είδαν την ομάδα τους να φεύγει με άδεια χέρια από την έδρα της Μπασκόνια, με το τελικό 95-90 να μοιάζει κάπως πλασματικό, υπό την έννοια ότι οι γηπεδούχοι είχαν διψήφιες διαφορές στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης. Το σίγουρο είναι ότι φτάσαμε στο ίδιο συμπέρασμα: κάτι πρέπει να αλλάξει στην ομάδα και άμεσα…
Για να το πούμε απλά και λαϊκά: δεν λειτουργεί το «πράγμα».
Δεν… τσουλάει με αυτό το σχήμα και χάνεται (πολύτιμος) χρόνος συνεχώς. Το όχημα έχει κολλήσει στην άμμο και δεν λέει να ξεμπλοκάρει. Όσο πάει και «πνίγεται» και βυθίζεται ακόμα περισσότερο. Ένας «οργανισμός» που μονίμως… κυνηγάει την ουρά του και κάνει βήματα προς τα πίσω, αντί να προχωράει μπροστά.
Όσον αφορά το ματς με την Μπασκόνια, παρακολουθήσαμε έναν… διαφορετικό τρόπο που μπορεί να ηττηθεί το «τριφύλλι» στη φετινή Ευρωλίγκα. Κάπως απρόσμενα, οι παίκτες του Ράντονιτς μπήκαν… φουριόζοι στο παιχνίδι, έδειξαν διάθεση και απέκτησαν διψήφια διαφορά (4-16), με τον Λι να ξεχαρβαλώνει την αντίπαλη άμυνα και να δίνει έτοιμα καλάθια στους συμπαίκτες του.
Κάπου εκεί όμως άρχισε η… τρικυμία με τα γνωστά προβλήματα να επανεμφανίζονται. Η μαχητικότητα και η συγκέντρωση των «πράσινων» εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας και οι φιλοξενούμενοι παρασύρθηκαν πλήρως στις ορέξεις που επέβαλαν οι Βάσκοι, που έκαναν το αγαπημένο τους παιχνίδι με γρήγορες επιθέσεις (εκτελεσμένες στα 7-8 δευτερόλεπτα) και πολλά σουτ από την περιφέρεια.
Κάπως έτσι η ομάδα του Πενιαρόγια έτρεξε επιμέρους σκορ 48-22 σε διάστημα 15 λεπτών (!) και εκτοξεύτηκε στο +14 στο φινάλε του ημιχρόνου, ενώ φρόντισε μετά την ανάπαυλα να ξεφύγει ακόμα περισσότερο (60-40), την ώρα που στην απέναντι όχθη δεν υπήρχε αντίδραση. Από τα μέσα της τρίτης περιόδους κι εντεύθεν, ο Παναθηναϊκός επιχείρησε να επιστρέψει με τις εξάρσεις των ποιοτικών μονάδων του, αλλά δεν πλησίασε ποτέ σε απόσταση αναπνοής για να αγχώσει τους γηπεδούχους που έφτασαν με σχετική άνεση στο ροζ φύλλο.
Για τις ευθύνες του Ράντονιτς τα έχουμε επισημάνει πολλές φορές και ο Μαυροβούνιος τεχνικός φροντίζει να μας δικαιώνει (δυστυχώς) παιχνίδι με παιχνίδι. Παίρνει τάιμ άουτ για να ανακόψει τον ρυθμό των αντιπάλων και ως επί το πλείστον η ομάδα του εμφανίζεται πολύ χειρότερη αμέσως μετά, ενώ είναι φανερό ότι δεν καταφέρνει να μεταδώσει στους παίκτες του όσα θέλει.
Επιπροσθέτως, έχει εγκλωβιστεί στις εμμονές του, δεν έχει δώσει χαρακτήρα στους «πράσινους» και δεν έχει εκμεταλλευτεί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των περισσότερων παικτών του, με πιο τρανό παράδειγμα τον Γκριγκόνις, ο οποίος είχε θετική παρουσία στα δύο παιχνίδια της διαβολοβδομάδας και τον εξέθεσε…
Υ. Γ. Για τη διαιτησία δεν υπάρχουν και πολλά που μπορούμε να πούμε. Ναι, υπάρχει φάουλ του Γκριγκόνις στον Μαρίνκοβιτς στην περιβόητη φάση (6:18 για το φινάλε), αλλά το… έχασαν και δεν το σφύριξαν οι διαιτητές, που αποφάσισαν να ακυρώσουν το τρίποντο του Μπέικον (σ.σ. μείωσε σε 83-75) και να μετατρέψουν το instant replay σε… VAR.
Ο κανονισμός δίνει δικαίωμα στους ρέφερι να εξετάσουν τη φάση μόνο αν υπάρχει διαπληκτισμός στο παρκέ ή τόσο ισχυρό χτύπημα που να θέτει σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα του παίκτη. Οι διαθέσεις των τριών διαιτητών πάντως φάνηκαν και με την ευκολία που χρέωσαν με τεχνικές ποινές τους Μπέικον και Ράντονιτς. Να σημειωθεί όμως ότι δεν έπαιξαν ρόλο στην ήττα του Παναθηναϊκού…
