Είναι μερικές φορές περιττό να μιλάμε για κάποιους παίκτες και ιδίως όταν έχουμε μεγαλώσει με τον Παναθηναϊκό και τις επιτυχίες που έχουμε δει σε όλα τα τμήματα. Στο ποδόσφαιρο ανάλογα με τις εποχές υπήρχαν πολλοί. Ο Λουκανίδης, ο Δομάζος, ο Σαραβάκος, ο Βαζέχα. Στο μπάσκετ, ο Διαμαντίδης, ο Αλβέρτης, ο Μποντίρογκα, ο Μπατίστ.
Υπάρχει όμως και η κορωνίδα του Ερασιτέχνη, το βόλεϊ. Εκεί ο σύλλογος έχει δει επίσης αξιόλογους και με μεγάλη κλάση αθλητές να φορούν τη φανέλα και μάλιστα να την τιμούν υπέρ το δέον. Ο εμβληματικός Ρούλης Αγραπιδάκης, ο μακροβιότερος αθλητής που φόρεσε τον αριθμό 13 στον σύλλογο (μαζί με τον Διαμαντίδη), ο Ζαγκούμνι, ο Ντεπέστελε, ο Σαμικά. Στην εξίσωση φυσικά μπαίνουν και οι παλιές καραβάνες της σύγχρονης ιστορίας της ομάδας, Λούκας Ράνγκελ και Άξελ Γιάκομπσεν, όπως και το «βαρύ» όνομα του Φερνάντο Ερναντές.
Ωστόσο, υπάρχει ένας παίκτης που έχει καταφέρει μετά και την συγκλονιστική εμφάνιση απέναντι στον Ολυμπιακό και την νίκη με 3-1 στο Ρέντη για τα ημιτελικά του Challenge Cup, να λάμψει και να διατηρήσει το χαμόγελο των φίλων του Παναθηναϊκού στα χείλη.
Ο Γίρι Κόβαρ, δεν είναι ένα απλός ακραίος του βόλεϊ. Είναι ένα πολυεργαλείο που σπάνια αντικρίζουμε στα τάραφλεξ και ιδίως στη χώρα μας και που για τον Παναθηναϊκό είναι ένα πραγματικό «κόσμημα» το οποίο κάνει ξανά το «τριφύλλι» να λάμπει στην Ευρώπη και δίνει αφορμή σε όλους να ελπίζουν για την πολυπόθητη κούπα.
Με τον Ολυμπιακό, ήταν κυριολεκτικά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ. Έκανε τη δουλειά για τρεις παίκτες και έκανε την απουσία του Ερνάντες να μη φαίνεται. Επιγραμματικά θα πρέπει να αναφέρουμε τα στατιστικά του για να καταλάβουμε το μέγεθος της συνεισφοράς του.
Ο Ιταλός ακραίος λοιπόν – που δεν κατείχε μόνο αυτόν το ρόλο στο ντέρμπι- πέτυχε 26 πόντους, έχοντας 19/36 επιθέσεις εύστοχες, ενώ άγγιξε και το ατομικό ρεκόρ καριέρας των 7 άσσων, πετυχαίνοντας 5. Επιπλέον, βοήθησε στο μπλοκ έχοντας συνολικά 6 εκ των οποίων τα 2 απέφεραν πόντο στον Παναθηναϊκό, ενώ στο παιχνίδι του αύξησε και τα ποσοστά της υποδοχής, αφού είχε 50% όπου το 41% αυτών ήταν άριστες.
Και ας μην παραλείψουμε και τους άλλους τίτλους που έχει κατακτήσει ως παίκτης για να καταλάβουμε την οντότητα του. Ένα χρυσό, ένα ασημένιο και δύο χάλκινα μετάλλιο στα CEV Champions League με τη φανέλα της Τσιβιτανόβα, μια κατάκτηση, παγκόσμιος πρωταθλητής το 2020 με την ίδια ομάδα και δευτεραθλητής κόσμου το 2018, το 2019 αλλά και πέρυσι. Ωστόσο η σωρεία διακρίσεων δεν σταματά εκεί, καθώς υπάρχει και η Εθνική Ιταλίας με την οποία και συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2021, αλλά νωρίτερα είχε κερδίσει δύο χαλκινα μετάλλια (2013,2014) σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ένα ασημένιο στο Ευρωπαϊκό του 2013.
Μάλιστα για τον ίδιο, η πρόκληση να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό ήταν μεγάλη και το είχε δηλώσει μετά την άφιξη του στη χώρα μας.
«Είμαι πολύ χαρούμενος που θα ανήκω πλέον στην οικογένεια του Παναθηναϊκού! Ανυπομονώ να γνωρίσω τους φιλάθλους που είναι γνωστοί παγκοσμίως. Είναι μια νέα αρχή για μένα μετά από 14 χρόνια στην Ιταλία και ανυπομονώ να γνωρίσω τους συμπαίκτες μου και το επιτελείο και να ξεκινήσουμε τη δουλειά για να φτάσουμε τους στόχους μας. Η οικογένειά μου και εγώ θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για την Ελλάδα, την κουλτούρα και την ιστορία και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα ανήκουμε στην οικογένεια του Παναθηναϊκού»
