Ο Παναθηναϊκός γύρισε σελίδα με την αποπομπή του Ράντονιτς, ωστόσο χρειάζεται πολλά ακόμα κυρίως σε επίπεδο νοοτροπίας για να πλησιάσει σε φυσιολογικά -για εκείνον- επίπεδα. Κάτι άλλωστε που αποδείχθηκε και στο Μιλάνο, όπου ηττήθηκε 78-76 από την Αρμάνι, με το πρώτο δείγμα του νέου προπονητικού επιτελείου να κρίνεται θετικό.
Το «τριφύλλι» ξεκίνησε με όρεξη το παιχνίδι και απέκτησε μικρό προβάδισμα, κάτι που προήλθε ίσως και από την αλλαγή ψυχολογίας μετά την απομάκρυνση του Μαυροβούνιου τεχνικού. Οι παίκτες του Σερέλη επιτέλους… πάσαραν παραπάνω και κυκλοφορούσαν ορθολογικά την μπάλα στην επίθεση, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έψαχναν και την έξτρα πάσα, στοιχείο που σπάνια βλέπαμε μέχρι τώρα.
Συν τοις άλλοις, ήταν φανερή η στόχευση των «πράσινων» στο να εκμεταλλευτούν τον Παπαγιάννη, ο οποίος τροφοδοτήθηκε σωστά (κυρίως με alley oop πάσες) και τελείωσε αρκετές φάσεις. Μέχρι που χρεώθηκε με 2 φάουλ από νωρίς και αναγκαστικά έμεινε στον πάγκο για ώρα (ελλείψει Γκουντάιτις). Από ‘κει και πέρα, όταν η ομάδα κόλλησε επιθετικά στο πρώτο ημίχρονο, ανέλαβε δράση ο Γουίλιαμς, που ήταν «καυτός» και δεν επέτρεψε στους Ιταλούς να ξεφύγουν πολύ στο καλό τους μομέντουμ.
Μετά την ανάπαυλα, ο Παναθηναϊκός πλήρωσε αρκετά τη λειψανδρία κοντά στη ρακέτα, αφού ο Big Papa φορτώθηκε με 3ο και 4ο φάουλ στην εκκίνηση της 3ης και της 4ης περιόδου αντίστοιχα. Το χαμηλό σχήμα (με τον Γουίλιαμς στο «5») φυσιολογικά δεν απέδωσε, καθώς η Αρμάνι Μιλάνο εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την αδυναμία του Αμερικανού στην άμυνα: τον «χτύπησε» ανελέητα στο χαμηλό ποστ, όπως και τον (επίσης ευάλωτο αμυντικά) Μπέικον, για να πάρει εύκολους πόντους, κυρίως με τον Ντέιβις.
Κι ενώ λοιπόν οι Ιταλοί έδειχναν να ελέγχουν τον ρυθμό του αγώνα και να έχουν στριμώξει τους «πράσινους», ήρθε η αντίδραση από την ομάδα του Σερέλη, που επέστρεψε από το -6 στο 37’ μέσα από την καλή της άμυνα και άγγιξε τη νίκη. Στοίχισαν όμως τα δύο άστοχα σουτ του Μπέικον στα τελευταία 30 δευτερόλεπτα, αλλά και το χαμένο ριμπάουντ στα 11’’, που έφερε το κερδισμένο φάουλ (και τις δύο νικητήριες βολές) του Μέλι.
Προφανώς και πάλι φανερώθηκαν κάποιες από τις… χιλιοειπωμένες αδυναμίες της ομάδας. Θα ήταν… αφύσικο να μην συμβεί. Για παράδειγμα η έλλειψη καθαρού μυαλού και μαχητικότητας στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Ειδικά όση ώρα ήταν στον πάγκο ο Παπαγιάννης και ο Πονίτκα, οι γηπεδούχοι έστηναν πάρτι κάτω από τη ρακέτα κι έκαναν θραύση στα επιθετικά ριμπάουντ (14 στο σύνολο) κερδίζοντας έξτρα κατοχές με αυτόν τον τρόπο.
Η γεύση που μας άφησε το ματς στο Μιλάνο είναι… ημίγλυκη, καθώς η ομάδα παρουσίασε σημάδια ανάκαμψης και δείχνει ότι έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης υπό τη σωστή προπονητική καθοδήγηση. Κατά τα λοιπά, οι παίκτες του «τριφυλλιού» πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία, όπως τόνισε πολύ σωστά και ο κόουτς Σερέλης. Επιβάλλεται να γίνουν πιο «σκληροί», πιο… επιθετικοί, πιο «νικητές». Αυτό είναι το νόημα της βραδιάς…
Υ. Γ. Για μια ακόμα φορά ο κόσμος του Παναθηναϊκού αξίζει πολλά μπράβο. Δεκάδες φίλοι του βρέθηκαν στο Mediolanum Forum και στήριξαν την ομάδα, παρότι η φετινή σεζόν εξελίσσεται σε φιάσκο.
Υ. Γ. 2 Εκτός κλίματος αγώνα και… ομάδας ο Γκριγκόνις.
Υ. Γ. 3 Αυτό ήταν το 7ο ματς (8ο αν προσθέσουμε εκείνο στη Βαρκελώνη) που χάνει ο Παναθηναϊκός στη φετινή Ευρωλίγκα σε μία λεπτομέρεια…
Υ. Γ. 4 Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι ο Λάσο θα ήταν η ιδανικότερη επιλογή για τον πάγκο της ομάδας. Μακάρι να προκύψει συμφωνία και να αναλάβει άμεσα. Ας κάνουμε λίγη υπομονή…
