Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…
Ο Παναθηναϊκός, γνώρισε την ήττα από τον ΠΑΟΚ στο κλειστό του Αγίου Θωμά στον δεύτερο ημιτελικό της Volley League και πλέον βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο αναφορικά με την πρόκριση στους τελικούς. Οι πρωταθλητές Ελλάδας, ξεκίνησαν τη σεζόν με μια κούπα, κατακτώντας το Σούπερ Καπ κόντρα στον «δικέφαλο του βορρά», πραγματοποίησαν μια εξαιρετική πορεία στο Challenge Cup, όμως όλα άλλαξαν παρότι οι προβλέψεις για την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού, βάσει σχεδιασμού, ρόστερ και προετοιμασίας ήταν με το μέρος τους.
Ωστόσο, παρά κάποιες ήττες στη Volley League (από Μίλωνα και Πήγασο Πολίχνης) όλα άλλαξαν στις 16 Φεβρουαρίου στο κλειστό του Αμαρουσίου και το ματς με τον Ολυμπιακό. Ό,τι και αν συνέβη το προηγούμενο βράδυ, πιθανώς να επηρεάζει εμμέσως και το αγωνιστικό κομμάτι, καθώς η ακύρωση του αγώνα μετά τα όσα διαδραματίστηκαν έμοιαζε καταδικαστική. Ένας ημιτελικός που εν τέλει διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών, αλλάζει τόσο τα πλάνα, όσο και την ψυχολογία και αυτό φάνηκε.
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε τότε να προηγηθεί στο πρώτο σετ και να βρεθεί μια ανάσα από τον τελικό του Challenge Cup και κάπου εκεί όλα άλλαξαν. Με τη νίκη στο Ρέντη με 3-1 σετ η ψυχολογία ήταν στα ύψη και ο Παναθηναϊκός αναζήτησε μόλις δύο στην έδρα του για να επιστρέψει σε ευρωπαϊκό τελικό. Το 25-22 στο πρώτο έδωσε την εντύπωση ότι ο “αιώνιος” αντίπαλος δεν έχει πλέον ελπίδες, όμως ένα ανοργάνωτο μπλοκ στο 24-23 του δευτέρου, ένας τυχερός άσσος από πλευράς Ολυμπιακού και μια κακή υποδοχή του Φράγκου, έφεραν την ισοφάριση και την… κατρακύλα.
Οδυνηρός αποκλεισμός για μια ομάδα που χτίστηκε με κόπο και ιδρώτα μόνο και μόνο για έναν σκοπό. Για να πάρει το ευρωπαϊκό, σε μια χρονιά που ομάδες, από την Ιταλία, την Πολωνία, την Τουρκία και τη Ρωσία απουσίαζαν από τη διοργάνωση.
Είναι φυσιολογικό όταν δέχεσαι ένα τέτοιο “χτύπημα” ότι η ψυχολογία, φτάνει στο Ναδίρ και ότι πλέον δεν έχεις άλλες επιλογές από το να υπερασπιστείς τα σκήπτρα σου εντός συνόρων. Ορισμένες νίκες στο πρωτάθλημα, αλλά και οι προκρίσεις στο Κύπελλο δεν μπόρεσαν να απαλύνουν τις πληγές, ενώ οι τραυματισμοί του Κόβαρ και του Ερνάντες στα κρίσιμα σημεία επηρέασαν πολύ το αγωνιστικό κομμάτι.
Ένα μπλοκ το οποίο έμοιαζε απόρθητο πλέον “σπάει” ευκολότερα, τα ποσοστά της υποδοχής έπεσαν δραματικά, ενώ η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης έχει φέρει τον Παναθηναϊκό μια ανάσα από τον αποκλεισμό στους τελικούς.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου και του Λιγκ Καπ, μπορεί να θεωρηθούν ιατρικό στην πληγή, όμως η ατονία και η παγωμάρα πλανάται. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάρει αυτά τα δύο τρόπαια, να μαζέψει τα κομμάτια του, να χτιστεί ξανά από την αρχή ώστε του χρόνου τέτοια εποχή να μιλάμε για χρυσές σελίδες στην ιστορία του τμήματος.
Πάντα με τον coach Ανδρέοπουλο στο τιμόνι και τους πρωτοκλασάτους παίκτες (Κόβαρ, Ερνάντες) στις επάλξεις.
Η χρονιά δεν θεωρείται αποτυχημένη, αλλά για να μην θεωρηθεί σίγουρα τα δύο Κύπελλα θα πρέπει να είναι ο σκοπός.
