Κυρίες και κύριοι, ένα είναι σίγουρο. Ο Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι πολύ σκληρός για να τον πεθάνουν. Τελεία. Όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι, όσο κι αν τους ενοχλεί, δεν λυγίζει. Και δεν πέφτει. Με τίποτα…
Απ’ την κορυφή. Εκεί δηλαδή όπου βρίσκεται από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν μέχρι σήμερα και με τον ατσάλινο χαρακτήρα που του έχει προσδώσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δείχνει ικανός να παραμείνει μέχρι το φινάλε. Χωρίς δεκανίκια.
Δίχως ίχνος εύνοιας και παρασκηνιακές μεθοδεύσεις. Με το ποδόσφαιρό του και με το… σπάθι του. Αυτή είναι η αλήθεια. Αρέσει δεν αρέσει σε εχθρούς και «φίλους». Όπως αλήθεια είναι ότι ήταν τεράστιο το διακύβευμα του συγκεκριμένου αγώνα και κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως οιωνός τίτλου.
Ιστορικά, άλλωστε, οι νίκες στην Τούμπα όταν το τριφύλλι διεκδικεί τον τίτλο του πρωταθλητή έχουν τα κλειδιά του παραδείσου. Μία ματιά στο παρελθόν, αρκεί.
Ο ΠΑΟΚ πάλεψε σαν λιοντάρι και μπράβο του. Κανείς στον Παναθηναϊκό δεν θέλει να του χαριστεί κάτι. Δεν χρειάζεται και δεν θέλει τίποτα. Από κανέναν. Λογικά το ίδιο θα πράξει ο ΠΑΟΚ και στο ντέρμπι με την ΑΕΚ που ακολουθεί στη Νέα Φιλαδέλφεια. Έτσι πρέπει να γίνεται. Σε όλα τα ματς. Απ’ όλες τις ομάδες. Μπας και αλλάξει κάτι επιτέλους στο Ελλαδιστάν. Λέμε τώρα.
Αλήθεια είναι επίσης ότι τέτοιες ματσάρες δεν τις συναντάμε και τόσο συχνά στο δύσμοιρο και βάναυσα κακοποιημένο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι γηπεδούχοι δεν εγκατέλειψαν την προσπάθειά τους για την ισοφάριση, τουναντίον λύσσαξαν για αυτήν, πλην όμως η κορυφαία ανασταλτική λειτουργία του πρωταθλήματος, αυτή του Παναθηναϊκού, στάθηκε για μία ακόμη φορά στο ύψος των περιστάσεων.
Ασχέτως εάν πέρασε δύσκολες στιγμές και το άγχος και η πίεση είχαν κυριεύσει τους παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, στο τέλος της βραδιάς απέδειξαν ότι διαθέτουν τον απαιτούμενο χαρακτήρα για να παραμείνουν πρώτοι και για να κόψουν αυτοί το νήμα στο τέλος της διαδρομής. Από πλευράς ποδοσφαιριστών άπαντες έκαναν κατάθεση ψυχής.
Η ποιότητα του παιχταρά Μπερνάρ έκανε τη διαφορά στο πρώτο ημίχρονο, η σταθερότητα των Μπρινιόλι, Σένκεφελντ και Μάγκνουσον αποτέλεσε το κλειδί στην καρδιά των μετόπισθεν, με τον Ισλανδό στόπερ να αξιοποιεί δεόντως την ικανότητα του Χουάνκαρ να πλαγιοκοπεί παίρνοντας πλάτος στην αριστερή πλευρά από τις μεγάλες μπαλιές ακριβείας του συμπαίκτη του. Ο Κουρμπέλης ήταν εξαιρετικός στον άξονα της μεσαίας γραμμής και ο Ιωαννίδης εξελίσσεται σε «x-factor» των καθυστερήσεων, επιπέδου Μανωλάκη Ολισαντέμπε.
