Τα πράγματα μπορεί να φαντάζουν απλά για τον Παναθηναϊκό.
“Τρεις νίκες και το πρωτάθλημα ήρθε” είναι η φράση που λέμε όλοι. Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Το βάρος είναι μεγάλο, οι απαιτήσεις πλέον έγιναν και αυτές μέρος της σεζόν, ο πόλεμος από όλες τις πλευρές τοξικός, αλλά αυτή η ομάδα έχει δείξει ότι δεν μασάει.
Ξέρουμε ότι θα μας περνούσαν για τρελούς, αν μη τι άλλο, αν λέγαμε στην αρχή της σεζόν ότι η ομάδα θα βρισκόταν τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος των playoffs πολύ κοντά στον τίτλο. Όχι γιατί είναι κακή ομάδα, αλλά αντίθετα γιατί οι άλλες δυστυχώς, για τις ίδιες έχουν επενδύσει και σε άλλα πράγματα πέραν του ποδοσφαίρου.
Ο φετινός Παναθηναϊκός, είναι κάτι το υπέροχο. Μια όμορφη ιστορία, που έχει χτιστεί από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς με μεράκι, με το πρώτο λιθαράκι να μπαίνει από την περασμένη σεζόν και την κατάκτηση του Κυπέλλου, με το ιστορικό “10 στα 10” στην αρχή του πρωταθλήματος αλλά κυρίως με το οικογενειακό κλίμα και την προσμονή για την επιστροφή στην κορυφή.
Ακόμη και αυτό όμως μπορεί ορισμένοι και να θελήσουν να το χαλάσουν μετά το ντέρμπι της Κυριακής με την ΑΕΚ, όμως ο Γιοβάνοβιτς τα έχει πει από τις 25 Φεβρουαρίου. “Μην υποτιμάτε την ομάδα μου” είχε πει ο Σέρβος συσπειρώνοντας ακόμη περισσότερο τον κόσμο και έχοντας πάρει σημαντική ισοπαλία με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.
Αλλά ας επανέλθουμε. Το παιχνίδι της Κυριακής ανήκει πλέον στο παρελθόν και οι “πράσινοι” κρατούν στα χέρια τους την τύχη τους, θέλοντας τρεις νίκες ή και πιθανώς λιγότερες αν η βασική αντίπαλος και συνδιεκδικήτρια του τίτλου, ΑΕΚ κάνει κάποια γκέλα. Μπροστά έρχεται ένα δύσκολο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ σε μια Λεωφόρο που θα κοχλάζει ξανά.
Γιατί να είναι ο Παναθηναϊκός αγχωμένος; Γιατί μια ομάδα που πάει να γράψει μια τόσο όμορφη ιστορία να ανησυχεί; Έχει κάνει τόσα βήματα προόδου που δεν φοβάται τίποτα. Έχει έναν προπονητή κόσμημα και συνάμα εξαιρετικό, παίκτες που διψάνε και βάζουν την υγεία τους κάτω από τα “πρέπει” και έναν κόσμο πιο συσπειρωμένο και πιο διψασμένο για τίτλο από ποτέ.
Το ντέρμπι της Τετάρτης (02/05) είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από κομβικό και αυτό της Κυριακής (02/05) με τον Ολυμπιακό σπουδαίο από άποψη βαρύτητας.
Μόνο ο Παναθηναϊκός δεν είναι αγχωμένος που έχει φτάσει ως εδώ. Έχει την καλύτερη άμυνα, τον πιο σπουδαίο προπονητή, τον πιο διψασμένο κόσμο, την μονιμότητα στην κορυφή καθ’ όλη τη διάρκεια στη σεζόν και τους περισσότερο “μανιασμένους” παίκτες για το πρωτάθλημα.
Αυτοί που θα πρέπει να αγχώνονται είναι εκείνοι που τον πολεμούν και τον έθεταν προ τετελεσμένου ότι θα αποτύχει. Εκείνοι που ιδρώνουν για να του βρουν ψεγάδι και να του παραβιάσουν την εστία.
Έχουν μείνει τρεις τελικοί και ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Και θα το κάνει γιατί είναι φτιαγμένος για αυτό.
