Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για τη νέα επίθεση από επίσημη ΑΕΚ και τους γύρω-γύρω στον Παναθηναϊκό ένα μήνα μετά την λήξη του πρωταθλήματος.
Βλέπω αναρτήσεις από την επίσημη ΑΕΚ στα σόσιαλ, κοιτάω και ημερομηνία και λέω δεν μπορεί λάθος είναι. Μήπως έχουμε 13 Μαϊου και όχι 13 Ιουνίου; Τελικά βλέπω, ότι έχει περάσει ένας μήνας από την λήξη του πρωταθλήματος και η ομάδα που το πήρε συνεχίζει και σκούζει.
Δηλαδή ρε μάγκες αν το χάνατε τι θα κάνατε; Το μεγαλύτερο ανέκδοτο είναι αυτό, που διάβασα από την επίσημη ΑΕΚ, ότι θα παραδεχόταν ότι θα το έπαιρνε δίκαια ο Παναθηναϊκός αν το έπαιρνε στο τέλος. Οι άνθρωποι δεν παίζονται. Ένα χρόνο έλεγαν για εύνοια του Παναθηναϊκού στα πέναλτι, για τον Καμπάκοφ, για αδικία της ΑΕΚ από τον Νταμπάνοβιτς και το πέναλτι που δεν δόθηκε στον Αραούχο (εδώ πιάνω το στομάχι μου από τα γέλια) και ξαφνικά τώρα θυμήθηκαν ότι αν το έπαιρνε ο Παναθηναϊκός θα το έπαιρνε δίκαια.
Και με αφορμή μία δήλωση του Σπόραρ έχουν ξεσηκώσει τον κόσμο και προσπαθούν να μας πείσουν ότι το πήρανε δίκαια. Το είπε ο Σπόραρ από την μία, αλλά ο Χουάνκαρ και ο Σάρλια και ο Γιοβάνοβιτς από την άλλη μίλησαν για τα σκάνδαλα που έγιναν. Ο Σπόραρ μίλησε για δίκαιο πρωτάθλημα. Διαφωνώ, αλλά στον Παναθηναϊκό υπάρχει δημοκρατία και ο καθένας μπορεί να λέει ό, τι θέλει χωρίς να έχει συνέπειες.
Αντίθετα αυτοί που μας κουνάνε το δάκτυλο σήμερα είναι οι πρώτοι, που χωρίς τσίπα επιτέθηκαν στον Κώστα Κατσουράνη επειδή… τόλμησε να πει ότι δεν δόθηκε πέναλτι στον Αρη στο ματς με την ΑΕΚ. Τον έγραψαν προπαγανδιστή και ότι το έκανε αυτό, επειδή δεν τιμήθηκε όπως θεωρεί πως έπρεπε να τιμηθεί στα πλαίσια του νέου γηπέδου. Όλα αυτά από μία ΠΑΕ που αναφέρεται σε αλήθειες, που τιμωρούνται όταν η ίδια το έχει κάνει για έναν παίκτη, που έχει ματώσει την φανέλα της ΑΕΚ.
Αυτά και άλλο δεν θα ασχοληθώ. Το γεγονός, ότι ένα μήνα μετά την λήξη του πρωταθλήματος η ΑΕΚ ασχολείται ακόμα με τον Παναθηναϊκό, δείχνει το μέγεθος του Παναθηναϊκού. Ένα μέγεθος που και τρεις ζωές να περάσουν η ΑΕΚ δεν θα το φθάσει…
