Ο Παναθηναϊκός έκανε τη δουλειά κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου στο ματς για τη 2η αγωνιστική της Ευρωλίγκας και πήρε μια νίκη… αποσυμπίεσης και τόνωσης του ηθικού (78-71).
Η αλήθεια είναι ότι μετά τις δύο ήττες από τον Ολυμπιακό στην αρχή της περιόδου και την προβληματική ανά διαστήματα εμφάνιση στο ματς πρωταθλήματος με το Μαρούσι είχε δημιουργηθεί μια αίσθηση πίεσης στους παίκτες του Αταμάν, που ήθελαν να αποδείξουν πράγματα κόντρα στους Βαυαρούς.
Γι’ αυτό και μπήκαν αγριεμένοι στο παιχνίδι και επέβαλαν πλήρως την ανωτερότητά τους στα πρώτα 14-15 λεπτά. Σε αυτό το διάστημα έπαιξαν εξαιρετικά στην άμυνα με ιδανικές αλληλοκαλύψεις και βοήθειες, δεν επέτρεπαν στους φιλοξενούμενους να πλησιάσουν το καλάθι τους και παράλληλα είχαν ορθολογικές επιλογές στην επίθεση, εξ ου και το +16 (30-14).
Μέχρι εκείνο το σημείο ένιωθες ότι απέδωσε καρπούς το 5ωρο «φροντιστήριο» του Αταμάν στην προπόνηση της Τρίτης. Κάπου εκεί ωστόσο άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους όλες περίπου οι αδυναμίες που πλήγωσαν την ομάδα και στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας. Έλλειψη συγκέντρωσης που οδήγησε σε αβίαστα λάθη στην επίθεση και «ξεχαρβάλωμα» της άμυνας.
Κάπως έτσι οι παίκτες του Λάσο πήραν 12 επιθετικά ριμπάουντ στο δεύτερο ημίχρονο, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν δεόντως (σ.σ. 22 πόντοι δεύτερης ευκαιρίας σε αυτό το διάστημα) για να πλησιάσουν στο σκορ και να μεταφέρουν έξτρα πίεση στους γηπεδούχους. Έτσι για την ιστορία να αναφέρουμε ότι στο πρώτο μέρος είχαν μόλις 2 «ανανεώσεις» κατοχών…
Τουλάχιστον, στην κρίσιμη καμπή του αγώνα οι «πράσινοι» βρήκαν μεγάλα σουτ, κυρίως με Μαντζούκα και Γκραντ, για να σφραγίσουν την επικράτησή τους, αν και στο φινάλε έβαλαν δύσκολα στους εαυτούς τους καθώς το έκαναν ντέρμπι χωρίς λόγο: δέχθηκαν σερί 9-0 και το +12 έγινε +3 στο τελευταίο δίλεπτο.
Προφανώς και ο Αταμάν δεν έμεινε ευχαριστημένος με την εικόνα της ομάδας του και τόνισε μετά το ματς ότι δεν είναι αυτό το μπάσκετ που θέλει να αποδώσει. Άλλωστε, υπήρχαν πολλές στιγμές που μπλόκαρε επιθετικά, ενώ η αρνητική αναλογία ασίστ/λαθών (12-14) αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι τα νεκρά σημεία του «τριφυλλιού» ήταν σχεδόν καταστροφικά, αφού μέσα σε λίγα λεπτά πετούσε στα σκουπίδια διψήφιες διαφορές, όπως ακριβώς συνέβη και στο ντέρμπι της περασμένης εβδομάδας. Αυτό πιθανότατα θα αλλάξει όταν η ομάδα αποκτήσει διάρκεια και τη χημεία που χρειάζεται.
Επιπροσθέτως, η απουσία του Σλούκα έπαιξε σημαντικό ρόλο στο κομμάτι του (μη) ελέγχου του ρυθμού του αγώνα, καθώς ο Βιλντόσα παρασύρεται πολλές φορές από το πάθος του και κάνει υπερβολικές -συνήθως λανθασμένες- επιλογές. Δεν είναι τυχαίο ότι ο γκαρντ που αγωνίζεται περισσότερο μέχρι τώρα από τους υπόλοιπους είναι ο πιο… κοντρολαρισμένος, δηλαδή ο Γκραντ.
Συμπερασματικά, ο «εξάστερος» κρατάει την κυριαρχική εμφάνισή του στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης και την τόνωση της ψυχολογίας του, ενώ σε ατομικό επίπεδο θα δώσουμε έξτρα credit σε Μαντζούκα (3/3 καθοριστικά τρίποντα) και Παπαπέτρου (βοήθησε πολύ με… μισή προπόνηση στα πόδια του).
Υ.Γ. Το χθεσινό ματς είχε αρκετές ομοιότητες με εκείνο που έδωσαν οι δύο ομάδες πριν από λίγες εβδομάδες στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος». Σχεδόν πανομοιότυπο σκορ (78-71 και 80-73 αντίστοιχα) και παρόμοια εξέλιξη, αφού και σε εκείνο το παιχνίδι οι «πράσινοι» είχαν ξεκινήσει εντυπωσιακά την πρώτη περίοδο (28-13 το επιμέρους σκορ).
