Παναθηναϊκός – Βόλος 3-0 την 1η αγωνιστική. Γιάννινα – Παναθηναϊκός 0-1 την 3η αγωνιστική. Παναιτωλικός – Παναθηναϊκός 0-5 μία αγωνιστική αργότερα. Αστέρας Τρίπολης – Παναθηναϊκός 1-4 την έκτη αγωνιστική και Παναθηναϊκός – Ατρόμητος 5-0 μερικές εβδομάδες αργότερα. Και χθες; Παναθηναϊκός – Πανσερραϊκός 5-0. Αν αυτά τα ματς, τα… υπεράνω πάσης υποψίας, σε οδηγούν στο τέλος εκεί που θέλεις, τότε ο Παναθηναϊκός είναι στον σωστό δρόμο.
Για να το πούμε απλά; Δε χάνει «τσάμπα» βαθμούς, δεν τους «σπαταλάει» δεξιά κι αριστερά. Εως εδώ, δηλαδή έως την 9η αγωνιστική η οποία ολοκληρώνεται σήμερα με τα ΑΕΚ – ΠΑΟΚ και ΟΦΗ – Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός έχει χάσει βαθμούς μόνο σε ντέρμπι: στο 1-2 από την ΑΕΚ και στο 2-2 με τον ΠΑΟΚ. Στα ματς… χαμηλής επικινδυνότητας; Μετράει έξι στα έξι και μάλιστα με άνεση. Που έχασε πέρσι επί της ουσίας το πρωτάθλημα; Σε τρεις ισοπαλίες σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο και τον Ιωνικό στη Νεάπολη στην κανονική διάρκεια. Με τον Βόλο στη Λεωφόρο στα Play Offs όταν ο Σπόραρ έχασε το πέναλτι.
Καμιά φορά, πάντως, στο ποδόσφαιρο το αποτέλεσμα μπορεί να μη λέει όλη την αλήθεια. Αλλά εδώ δεν ισχύει αυτό. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο κερδίζει με μεγάλο σκορ, αλλά αυτό έρχεται μέσα από το ποδόσφαιρο που παίζει. Ένα ποδόσφαιρο που πολλές φορές σε κάνει να το χαζεύεις. Και σε γεμίζει απόλυτα με αυτό που εμφανίζει στο χορτάρι η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αυτοματισμοί, πρέσινγκ παντού, γρήγορη ανάπτυξη, μεγάλη δημιουργία, αποτελεσματικότητα. Ήδη το… κοντέρ γράφει 26 γκολ σε 8 ματς. 27 σε… 8,5 παιχνίδια, βάζοντας μέσα και το ημίχρονο με τον Ολυμπιακό.
Ο Παναθηναϊκός σε σχέση με πέρσι είναι αλλαγμένος προς το καλύτερο. Στον απόλυτο βαθμό. Και γι’ αυτό μοιράζει… πεντάρες σε όποια ομάδα προσπαθεί να του βάλει δύσκολα, μετατρέποντας τους περισσότερους αγώνες του σε περίπατο.
Αν δεν ήταν άτυχος, θα είχε βάλει 4-5 γκολ και στον ΠΑΟΚ και θα είχε… καθαρίσει το ματς στο Φάληρο από το ημίχρονο. Επιβλήθηκε απέναντι και στους δύο αντιπάλους τους, που γλίτωσαν από καθαρή τύχη.
Το ακόμα πιο εντυπωσιακό; Είναι πως πια όσο μεγάλο κι αν είναι το rotation του Γιοβάνοβιτς, η ομάδα παρουσιάζει στο γήπεδο την ίδια εικόνα, την ίδια συνοχή, τον ίδιο τρόπο παιχνιδιού. Διαλύει τον αντίπαλο ανεξάρτητα αν παίζει ο Ιωαννίδης ή ο Σπόραρ, ο Τζούρισιτς ή ο Μπερνάρ, ο Βιλένα ή ο Τσέριν, ο Μαντσίνι ή ο Παλάσιος. Κυριαρχεί, επιβάλλεται και σε κάνει να χαίρεσαι το ποδόσφαιρο που βλέπεις. Είναι, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, μακράν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.
