Μερικές φορές είναι σαφώς προτιμότερο να σιωπάς, παρά να μιλάς, αλλά είναι απόλυτα κατανοητό ότι όταν μπαίνεις στον στίβο της πολιτικής (στην όποια μορφή της) να αναγκάζεσαι να βγαίνεις μπροστά και να προσπαθείς να δικαιολογείς καταστάσεις, για τις οποίες –κακά τα ψέματα- δεν μπορείς να πείσεις κανέναν. Τα κακά του επαγγέλματος…
Όσο και να προσδοκάς ότι οι επικλήσεις στο συναίσθημα ή οι συγκινησιακές τοποθετήσεις περί οικογένειας, θα οδηγήσουν ακόμα και τους μη φανατικούς σου οπαδούς να σε δουν με μια συμπάθεια και τους μη σχετικούς σε ένα σημαντικό κοινωνικό ζήτημα να γνέψουν συγκαταβατικά σκεπτόμενοι κάτι σαν: «ναι, ίσως να έχουν δίκιο», όσα έχουν συμβεί στην πραγματική ζωή έρχονται μπροστά σου, σε κάθε τοποθέτηση και απλά σε δείχνουν με το δάκτυλο.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
