Δεν μπορώ να ακούω πως η διαδικασία μιας ανανέωσης ενός συμβολαίου επηρεάζει έναν ποδοσφαιριστή που μπαίνει στο γήπεδο για να παίξει. Δηλαδή κάποιος που βρίσκεται στα αποδυτήρια, βγαίνει για ζέσταμα, ξεκινάει να παίζει τον αγώνα, έχει εκείνη την ώρα στο μυαλό του το αν θα ανανεωθεί ή όχι το συμβόλαιό του και επηρεάζεται; Το αποκλείω.
Άρα αποκλείω και ο Μπρινιόλι να κάνει το ένα λάθος πίσω από το άλλο εδώ και 1,5 μήνα επειδή δεν έχουν καταλήξει κάπου οι συζητήσεις με τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι μικρό παιδί. Μεγάλος άνθρωπος είναι, έμπειρος τερματοφύλακας είναι. Εκτός αν πιστέψουμε πως την ώρα που στο Βικελίδης πήγαινε να διώξει την μπάλα και την έστειλε στον Μορόν, είχε στο μυαλό του το τι θα γίνει από το καλοκαίρι του 2024 και μετά.
Ο Μπρινιόλι είναι ξεκάθαρο πως περνάει μια περίοδο που δεν του βγαίνει τίποτα. Μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Στον επιθετικό, που δε βάζει την μπάλα στα δίχτυα. Στον αμυντικό που κάνει… τσαφ. Απλά ο τερματοφύλακας δεν έχει κάποιον πίσω του να διορθώσει το λάθος του. Σου έφυγε η μπάλα μέσα από τα χέρια; Τελείωσες. Έγραψε το γκολ. Δεν προλαβαίνει κανείς το… κακό.
Αν υπάρχει κάτι ψυχολογικό στον Μπρινιόλι, αυτό αφορά την εμπιστοσύνη που δεν έχει πλέον εκείνος στην άμυνά του και η άμυνά του σε εκείνον. Άρα το πρόβλημα είναι και πιο βαθύ και μεγαλύτερο απ’ αυτό που θέλουμε να βλέπουμε ή που είναι εύκολο να βλέπουμε. Ο Παναθηναϊκός τρώει πάρα πολύ εύκολα γκολ γιατί η άμυνά του είναι σε τρικυμία σε πολλές στιγμές μέσα στον αγώνα. Γιατί του λείπει ο Μάγκνουσον περισσότερο απ’ όσο περίμενε πως θα του λείψει. Και ο Μάγκνουσον του λείπει γιατί ο Γεντβάι δεν έχει δείξει ότι μπορεί να αποτελέσει την εγγύηση που θέλει μια ομάδα η οποία φιλοδοξεί να γίνει πρωταθλήτρια.
Ο Κροάτης δεν κολλάει με τον Σένκεφελντ και πλέον έχει περάσει ένα εξάμηνο από τότε που ξεκίνησε να παίζει. Δεν είναι μικρό το δείγμα. Κάνει εύκολα το λάθος, πανικοβάλλεται πολλές φορές και μοιάζει να είναι λιγότερο ικανός απ’ αυτό που πιστεύαμε. Αν βάλουμε στην εξίσωση και το γεγονός πως δεν υπάρχει άλλη λύση από τη στιγμή που και ο Πάλμερ – Μπράουν είναι… εξαφανισμένος, καταλαβαίνουμε γιατί το παζλ όχι μόνο δεν φτιάχνεται, αλλά έχουν σκορπίσει τα κομμάτια του παντού και ψάχνεις να τα βρεις.
Δε φταίει μόνο ο Μπρινιόλι. Αυτό δε σημαίνει πως ο Ιταλός δικαιολογείται. Όχι δεν δικαιολογούνται τόσα πολλά λάθη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Και ας αφήσουμε τα λάθη με τη Ρεν και με τον Άρη ή ας πούμε ότι και στο πρώτο γκολ του Ατρόμητου χθες ήταν η κακιά στιγμή. Στο τρίτο τι συνέβη; Το «βγαίνω και δε βγαίνω» είναι καταστροφικό για έναν τερματοφύλακα και ο Ιταλός θα πρέπει να το γνωρίζει περισσότερο από τον καθένα. Αλλά έκανε να βγει και σταμάτησε, σαν να έλεγε στον Ρομπάιγ «πέρασε μου την μπάλα απ’ όπου θέλεις και σε βολεύει». Εδώ φαίνεται ότι ο Ιταλός δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Και δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις εύκολα. Μπορεί να το έτρωγε το γκολ έτσι κι αλλιώς. Αλλά αυτό που έκανε δεν είναι «Μπρινιόλι».
Και γενικά εδώ και έναν μήνα πολλά στον Παναθηναϊκό δεν είναι «Παναθηναϊκός». Και σε αυτό φέρει ευθύνη κυρίως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Για να προλάβω τους βιαστικούς, θεωρώ πως ότι πιο… άμπαλο έχουμε ακούσει στον Παναθηναϊκό είναι η άποψη που λέει να φύγει ο Σέρβος. Θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε. Δε φεύγει ένας προπονητής που σε έκανε και πάλι διεκδικητή του τίτλου με δύο ήττες παιδιά. Ούτε με τρεις, ούτε με τέσσερις. Και κυρίως δε φεύγει ενώ διεκδικεί το πρωτάθλημα! Αλλά από το «μην κουνάτε τον Ιβάν» μέχρι το «δεν κάνει λάθη ο Ιβάν» υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Είναι δικό του λάθος που μια ομάδα στην οποία πέρσι… μάτωνες για να βάλεις γκολ, φέτος της βάζει σχεδόν κάθε αντίπαλος. Και νομίζω πως το παραδέχεται και ο ίδιος, δεν είναι ο άνθρωπος που διεκδικεί το αλάθητο. Όπως κατά τη γνώμη μου είναι λάθος το rotation στο τέρμα. Βασικός τερματοφύλακας σε μια ομάδα πρέπει να νιώθει ένας και μόνο. Δεν μπορεί να αλλάζει από Πέμπτη σε Κυριακή. Διαφορετικά θα σου κάνουν λάθη και οι δύο, όπως έγινε την Πέμπτη από τον Λοντίγκιν και την Κυριακή από τον Μπρινιόλι.
Για τον Παναθηναϊκό φυσικά δε χάθηκε τίποτα. Ακόμα και αν κερδίσουν απόψε η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός, ακόμα και αν η σημερινή βραδιά τον βρει τρίτο στη βαθμολογία, η αποστάσεις είναι ελάχιστες. Αλλά θα πρέπει να… φτιάξει πρώτα απ’ όλα το μυαλό του. Να κερδίσει την Τετάρτη στον Βόλο και να τραβήξει μια γραμμή. Να αφήσει πίσω του όσα τον ταλαιπωρούν, να ηρεμήσει στη διακοπή και να βρει ξανά τον εαυτό του. Και μαζί με τον εαυτό του, καλό θα είναι στις αρχές Γενάρη να έχει βρει και 1-2 παίκτες που θα του λύσουν μερικά από τα προβλήματά του.
