Το ματς με την Άλμπα είχε ευτυχή κατάληξη για τον Παναθηναϊκό, που πάτησε το γκάζι στο 4ο δεκάλεπτο κι έφτασε στο ροζ φύλλο (84-75), παρότι αγχώθηκε μέχρι εκείνο το σημείο. Έτσι, οι «πράσινοι» ολοκλήρωσαν την κανονική περίοδο στη 2η θέση πετυχαίνοντας ένα μικρό θαύμα. Τώρα μένει ένα ακόμα, τελευταίο βήμα για την επιστροφή στο Final Four μετά από 12 χρόνια.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η αναμέτρηση με τους Γερμανούς έκρυβε παγίδες, αφού οι παίκτες του Γκονθάλεθ δεν είχαν το παραμικρό άγχος κι έκαναν αμέριμνοι το παιχνίδι τους για 30 λεπτά, εκμεταλλευόμενοι τη βιασύνη και τη σχετική πίεση που υπήρχε στο στρατόπεδο των γηπεδούχων.
Όταν όμως αποφάσισε το «τριφύλλι» να… αγριέψει, τότε τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους και η δουλειά έγινε με συνοπτικές διαδικασίες, με τον «εξάστερο» να φτάνει στο ζητούμενο. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η βελτίωση στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, που «έπνιξε» τους αντιπάλους με μπροστάρηδες τους Χουάντσο και Αντετοκούνμπο.
Τα λέει όλα το γεγονός ότι στα πρώτα 8,5 λεπτά της 4ης περιόδου, η Άλμπα πέτυχε μόλις 3 πόντους (!), ενώ και οι 12 πόντοι της σε αυτό το δεκάλεπτο ήρθαν μόνο με τρίποντα. Οι «πράσινοι» δε, ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με 8 τάπες και 9 κλεψίματα, αριθμοί που αποτυπώνουν τη διάθεση των παικτών του Αταμάν στα… μετόπισθεν από κάποιο σημείο και μετά.
Όσον αφορά το επιθετικό κομμάτι, οι Ναν και Σλούκας ανέλαβαν δράση και «σμπαράλιασαν» την αντίπαλη άμυνα επιβεβαιώνοντας την κλάση τους. Οι δύο γκαρντ του «τριφυλλιού» αποτελούν ένα εξαιρετικό δίδυμο (από τα καλύτερα στην Ευρώπη) και ταιριάζουν αρμονικά στον τρόπο παιχνιδιού τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο δεύτερο ημίχρονο πέτυχαν συνολικά 31 από τους 46 πόντους του «εξάστερου» (44 συνολικά με 8/11 τρίποντα και 8/12 δίποντα) και μοίρασαν 7 από τις 9 ασίστ της ομάδας τους σε αυτό το διάστημα (11 συνολικά).
Από ‘κει και πέρα, να σταθούμε στον Εργκίν Αταμάν, ο οποίος κατάφερε ένα μικρό θαύμα φέρνοντας μια ομάδα στη 2η θέση με ρεκόρ 23-11 που πέρσι κατέληξε 17η, ενόσω πάλευε να αποφύγει τις τελευταίες θέσεις την προηγούμενη τριετία. Προσθέστε σε όλα αυτά ότι έσπασε μια σειρά από «κατάρες». Από νίκες στην Ισπανία και σε «δύσβατες» έδρες, από την πρώτη παρουσία σε playoffs μετά από 5 χρόνια μέχρι το σερί των 5 νικών που επετεύχθη για πρώτη φορά εδώ και μια πενταετία.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο έμπειρος προπονητής των «πράσινων» πίστευε πάρα πολύ στις δυνατότητες της ομάδας του από την αρχή της σεζόν και το φώναζε σε κάθε ευκαιρία από τον Οκτώβριο, παρότι οι περισσότεροι τον περνούσαν για… τρελό όταν έλεγε στους φίλους της ομάδας να αγοράσουν εισιτήρια για τα playoffs και το Final Four. Προφανώς σε αυτή την επιτυχία έπαιξε σημαντικό ρόλο και το οικονομικό άνοιγμα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, που φρόντισε να πραγματώσει τα «θέλω» του Τούρκου τεχνικού.
Τώρα έμεινε ένα ακόμα σκαλοπάτι για να επιστρέψει ο «εξάστερος» σε Final Four μετά από 12 χρόνια. Κακά τα ψέματα, σε γεμάτο και κατάμεστο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός έχει τον πρώτο λόγο ανεξαρτήτως αντιπάλου (Μακάμπι-Βίρτους Μπολόνια/Μπασκόνια) και δεν πρέπει να φοβάται κανέναν, παρά μόνο τον κακό εαυτό του. Άλλωστε, ο κόσμος του «τριφυλλιού» φρόντισε να αποτελέσει τον 6ο παίκτη της ομάδας σε πολλές περιπτώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της φετινής σεζόν.
Υ. Γ. Από τα 3/14 τρίποντα του πρώτου ημιχρόνου στα 10/15 στο δεύτερο 20λεπτο…
Υ. Γ. 2 Μέχρι τώρα δεν έχουμε ένα παιχνίδι του Παναθηναϊκού που να έχει όλους τους παίκτες του (ή τουλάχιστον και τους 7-8 πιο «βασικούς») σε πολύ καλό βράδυ. Φανταστείτε να συμβεί αυτό σε κάποιον αγώνα. Τότε θα αντιληφθούμε πόσο υψηλά στάνταρ απόδοσης μπορεί να πιάσει η αρμάδα του Αταμάν. Παρεμπιπτόντως, στα τελευταία ματς παρατηρείται ένα σχετικό ντεφορμάρισμα των Λεσόρ και Μήτογλου, κάτι απολύτως φυσιολογικό αφού και οι δύο τράβηξαν πολύ… κουπί μέχρι τώρα στη σεζόν.
