Δεν ξέρω πως προέκυψε όλη αυτή η κουταμάρα γύρω από το όνομα του Φώτη Ιωαννίδη. Λογικά επειδή ο Fotio δε… βλέπει κανέναν μέσα στο γήπεδο, περνάει τους αμυντικούς σαν να είναι σταματημένοι και είναι το πιο «hot» όνομα Έλληνα ποδοσφαιριστή τους τελευταίους μήνες, οι κριτές/δικαστές/εξυπνάκηδες των Social Media έβγαλαν το συμπέρασμα. Και μαζί και τον οχετό τους.
Άκουσαν πως βρέθηκε ντοπέ ποδοσφαιριστής της εθνικής, άρα σου λέει ποιος θα είναι; Ο Φώτης. Αφού αυτός κάνει τη χρονιά της ζωής τους. Χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο για την προσωπική και επαγγελματική ζωή του παίκτη. Αυτοί, οι τιμητές των πάντων, δεν υπολογίζουν σε οικογένειες, συντρόφους, φίλους, συγγενείς, συμπαίκτες. Δεν ενδιαφέρονται για την ψυχολογική κατάσταση κάποιοι ανθρώπου που ένα μεσημέρι άνοιξε το κινητό του και «βρέθηκε»… ντοπαρισμένος.
Είδαμε επί ώρες μια δολοφονία χαρακτήρα να σαρώνει όλο το ελληνικό ίντερνετ. Κι όταν, πια, αντιλήφθηκαν όλοι αυτοί ότι ο Ιωαννίδης δεν έχει την παραμικρή σχέση με όλα αυτά, τους ήταν ένα απλό «κλικ». Μια διαγραφή στη δημοσίευσή τους, σαν να μη συνέβη τίποτα. Μέχρι να βρουν το επόμενο «θύμα» που θα κατασπαράξουν, που θα προσβάλλουν προκειμένου να βάλουν λίγο νόημα στη ζωή τους. Μέχρι την επόμενη φορά που θα ακούσουν μια φήμη και θα το παίξουν… insiders, λέγοντας στους φίλους τους και μοιράζοντας χωρίς ντροπή στους λογαριασμούς τους, πως εκείνοι γνωρίζουν πολύ καλά τις ειδήσεις.
Είναι οι ίδιοι που θα κατηγορήσουν τους δημοσιογράφους πως τα… παίρνουν, πως είναι παιδιά του εικοσάρικου, όταν οι τελευταίοι θα γράψουν κάτι που δεν τους αρέσει. Είναι οι ίδιοι που σε κάθε ευκαιρία θα μπουν σε ένα σάιτ και θα αρχίσουν να εύχονται ψόφους στα σχόλια. Είναι εκείνοι που δεν αντέχουν να βλέπουν κάποιον να πετυχαίνει γιατί προφανώς τον ζηλεύουν. Τη ζωή του, την καριέρα του, τα πάντα.
Ο Φώτης Ιωαννίδης λοιπόν ούτε είναι ντοπέ, ούτε έχει σκεφτεί να διαλύσει την καριέρα του με κάποιο… φάρμακο. Το ότι μέσα στο γήπεδο τον βλέπεις και σε σύγκριση με τους άλλους σου μοιάζει… ντοπαρισμένος, είναι επειδή είναι παιχταράς. Γι’ αυτό και κάθε μέρα θα δεις Άγγλους, Γερμανούς, Ιταλούς, Ισπανούς, Πορτογάλους να τον έχουν πρωτοσέλιδο και να αναφέρουν τη μία μετά την άλλη τις ομάδες που τον θέλουν. Ο Ιωαννίδης δεν έχει ανάγκη να ντοπαριστεί, του αρκεί να… ντοπάρεται στο μυαλό με τη σκέψη για να κατακτήσει το πρωτάθλημα που τόσο πολύ θέλει.
Θα ήθελα πολύ να τον έχουμε στην Ελλάδα τον Φώτη για πολλά χρόνια και είναι δεδομένο πως αν συμβεί αυτό θα στεφθεί και πρωταθλητής. Φέτος, του χρόνου, σε 2-3 χρόνια, κάποια στιγμή το ποδόσφαιρο θα του δώσει μια ακόμα κορυφή στην οποία έχει στοχεύσει. Αλλά εντελώς ψυχρά, για τον ίδιο τον Ιωαννίδη το να… τρέξει μακριά από την Ελλάδα θα είναι για την καριέρα του και τη ζωή του η καλύτερη απόφαση.
Σε μια σεζόν που έχει μετατραπεί στον απόλυτο πρωταγωνιστή, που αν βγάλουμε από πάνω μας την τοξικότητα μεταξύ των συλλόγων θα δούμε ότι είναι ένας Έλληνας στον οποίο οφείλει να επενδύσει και η εθνική, αντί να γίνεται αντικείμενο συζήτησης για όλους φαίνεται πως μπαίνει στο μάτι πολλών.
Πότε ο Μάντζιος να του λέει ότι πέφτει, πότε ο Τσιλούλης να τον ψάχνει χωρίς κανείς να ξέρει το γιατί, πότε μαζικά ένα σωρό κόσμος να τον κατηγορεί για ντοπάρισμα. Αλήθεια τι να κάνει εδώ ο Ιωαννίδης;
ΥΓ: Σε έναν άλλο διαφορετικό κόσμο, όχι πολύ μακριά από εμάς, υπάρχει ακόμα ρομαντισμός. Υπάρχουν άνθρωποι που τρέχουν κάθε μέρα σε γήπεδα για προπονήσεις, με κρύα, βροχές ή με υψηλές θερμοκρασίες μόνο και μόνο για την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο. Ανεξάρτητα αν στο τέλος θα πετύχουν τον στόχο τους ή όχι.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, ένα μεγάλο μπράβο σε έναν δικό μου άνθρωπο, παιδικό φίλο, που εμείς οι φίλοι του τον αποκαλούμε «Γκουαρντιόλα των φτωχών» και όταν τελειώνει με την παραγωγή κοκτέιλς το καλοκαίρι στο Aloha Bay ανεβάζει ομάδες. Στον Δημήτρη Γούναρη που πήρε μια ομάδα, τον Άγιο Λουκά στην Εύβοια, η οποία είχε ως στόχο να διατηρηθεί κάπου στη μέση της βαθμολογίας και την έκανε πρωταθλήτρια, ανεβάζοντας την κατηγορία. Άντε και στον Παναθηναϊκό…
