Είναι σχεδόν απαγορευτικό να βγάζεις συμπεράσματα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που δίνονται κάποια φιλικά σαν το πρώτο που έδωσε ο Παναθηναϊκός στην Αυστρία. Χίλιες φορές ένα δυνατό οικογενειακό διπλό παρά ερασιτέχνες. Γιατί στο τέλος της ημέρας μπορεί να νομίζεις πως είδες κάτι που στην πραγματικότητα δεν ισχύει.
Ασφαλέστερα συμπεράσματα θα βγουν μετά το ματς με την Πάφο, αφού οι πράσινοι θα έχουν απέναντί τους… επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Αυτό που κρατάει κανείς έως τώρα από όλα όσα διαβάζουμε και ακούμε από τους απεσταλμένους του Τύπου στην Αυστρία έχει να κάνει με τις δεύτερες ευκαιρίες που δίνει ο Αλόνσο σε ποδοσφαιριστές τους οποίους κοντέψαμε να… ξεχάσουμε πέρσι.
Όπως ο Τζούρισιτς και ο Βιλένα για παράδειγμα. Ή ο Γερεμέγεφ, για τον οποίο όμως είναι νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα αφού ελλείψει του Ιωαννίδη και του Σπόραρ, είναι ο μοναδικός επιθετικός που διαθέτει τούτη τη στιγμή ο Ουρουγουανός προπονητής.
Καλά κάνει ο Αλόνσο, γιατί υπάρχουν ποδοσφαιριστές στο ρόστερ που κυρίως επί Τερίμ τους… ξεχάσαμε εντελώς. Δεν τους έβλεπε ο Τούρκος, ο οποίος πρόλαβε να διαλύσει μια έτοιμη ομάδα μέσα σε λίγους μήνες. Ο νέος προπονητής πρέπει να εκμεταλλευτεί όλο το ρόστερ που διαθέτει, να τσεκάρει, να κρίνει και μετά να αποφασίσει αν θα μπορέσει τον χειμώνα να πάρει πράγματα από παίκτες που ο Παναθηναϊκός έχει επενδύσει. Διαφορετικά υπάρχει και ο δρόμος της πώλησης.
Αυτό που δεν πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός και ο προπονητής του είναι να χάσουν χρόνο. Μπήκε ο Ιούλιος, η ομάδα μπαίνει πλέον στην τελική ευθεία και μετράει αντίστροφα για το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν. Και εκεί οφείλει να εμφανιστεί πανέτοιμη και γεμάτη. Και στο ρόστερ και στην αγωνιστική της ετοιμότητα. Από τη στιγμή μάλιστα που θα επιστρέψει στη… βάση της στην Αθήνα, πρέπει να αυξηθούν και οι επιλογές του προπονητή.
Να έχει δηλαδή έναν επιπλέον εξτρέμ, να έχει τον αριστερό μπακ που θέλει, γενικά να κλείσει τις βασικές εκκρεμότητες ώστε να μπορεί ο Αλόνσο να δουλέψει με όλα τα βασικά… εργαλεία. Και να παρουσιάσει στο γήπεδο της ιδέες του, που απ’ αυτά που διαβάζουμε και ακούμε μοιάζουν να είναι κάτι διαφορετικό σε σχέση με τον Γιοβάνοβιτς (για τον Τερίμ δεν το συζητάμε καν).
Μένει να φανούν και στο γήπεδο, μένει να δούμε κατά πόσο αυτή η πίεση, η ένταση, το γρήγορο – κυρίως στη σκέψη – ποδόσφαιρο θα εφαρμοστεί και στην πράξη. Θα χρειαστεί χρόνος, αλλά ξέρει και ο ίδιος ο προπονητής πως η υπομονή πλέον δεν είναι στα επίπεδα που ήταν πριν μερικά χρόνια. Ο κόσμος θέλει το πρωτάθλημα και το θέλει εδώ και τώρα. Και δεν είναι μόνο ο κόσμος, το έχει ανάγκη ο σύλλογος το πρωτάθλημα. Τον Μάιο του 2025 θα συμπληρώνονται 15 ολόκληρα χρόνια απ’ το τελευταίο του Παναθηναϊκού. Είναι πάρα πολλά…
