Θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να πάει στη Βουλγαρία για… τουρισμό την επόμενη Πέμπτη αν αξιοποιούσε τις μεγάλες ευκαιρίες που δημιούργησε και πετύχαινε περισσότερα από τα δύο γκολ. Θα μπορούσε να πάει με απόλυτη ηρεμία αν δεν έκανε το μεγάλο λάθος ο Βιλένα και δεν ερχόταν αυτό το «φτηνό» γκολ που έφερε το τελικό 2-1. Θα μπορούσε να πάει και ακόμα περισσότερο στην… τσίτα και να ψάχνει μόνο νίκη αν ο επιθετικός της Μπότεφ δεν έχανε την ισορροπία του στο τετ α τετ με τον Ντραγκόφσκι. Το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι δίκαιο, είναι «φτωχό» βάσει εικόνας και δυναμικότητας των ομάδων. Αλλά όπως και να έχει δίνει προβάδισμα.
Αλλά έτσι κι αλλιώς η Μπότεφ δεν είναι δυνατόν να φοβίσει τον Παναθηναϊκό. Μιλάμε για μια ομάδα από τις μέτριες της Βουλγαρίας, δηλαδή ενός πρωταθλήματος μικρότερου βεληνεκούς από το ελληνικό. Αυτή τη φιλοδοξία και την ελπίδα που της δίνει το 2-1 του ΟΑΚΑ πρέπει να την… κόψει ο Παναθηναϊκός νωρίς στον επαναληπτικό. Να δώσει στους Βούλγαρους να καταλάβουν πως δεν μπορούν να φτάσουν στην έκπληξη. Διαφορετικά, αν αφήνει τον χρόνο να κυλάει, θα αγχώνεται περισσότερο και θα αυξάνονται περισσότερο οι πιθανότητες να πάθει καμιά ανεπανόρθωτη ζημιά.
Ο Παναθηναϊκός το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ είδε τον Τζούρισιτς να κάνει στο γήπεδο όλα αυτά για τα οποία τον έχει αποκτήσει. Εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός, πολύ δημιουργικός στο χορτάρι, γρήγορος στη σκέψη και στην εκτέλεση. Κουβαλούσε μπάλα, είχε ποιοτικές ενέργειες και βάζει δύσκολα στον Αλόνσο. «Όμορφα» δύσκολα. Αρκεί να συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό. Είδαν επίσης οι πράσινοι τον Βαγιαννίδη να κάνει ένα εξαιρετικό παιχνίδι και στις δύο πλευρές του γηπέδου τουλάχιστον για 70 λεπτά.
Ο Βαγιαννίδης είναι ο ποδοσφαιριστής με τη μεγαλύτερη προοπτική εξέλιξης στο ρόστερ και αν σήμερα ο Παναθηναϊκός τον κοστολογεί στα 5-6 εκατομμύρια ευρώ, αύριο – μεθαύριο αυτή η τιμή μπορεί να διπλασιαστεί. Δε βρίσκω απολύτως κανέναν λόγο να βιαστεί ο Παναθηναϊκός με τον «Βάγια» και να τον πουλήσει σε μια ομάδα τύπου Μποταφόγκο, από τη στιγμή που είναι ο πιο αξιόπιστος δεξιός του μπακ. Τον κρατάς, τον επιβραβεύεις με νέο συμβόλαιο, του δίνεις χώρο και χρόνο και περιμένεις να σου προσφέρει πολλά περισσότερα. Και να τον πουλήσεις πολλά περισσότερα!
Από ‘κει και πέρα χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Για όλα. Για να έχει η ομάδα μεγαλύτερη διάρκεια στην απόδοσή της, για να τρέχει και να πρεσάρει περισσότερη ώρα, για να μην κουράζεται εύκολα (θέμα κούρασης μου έμοιαζαν τα εύκολα λάθη), για να έρθουν οι νέοι, να ενσωματωθούν και να αρχίσουν να αποδίδουν.
Και για να μάθει ο Αλόνσο την ομάδα και η ομάδα τον Αλόνσο. Φαντάζομαι πως όταν θα τη μάθει για τα καλά, θα βλέπουμε σπάνια έως καθόλου τον Βιλένα και περισσότερο τον Τσέριν. Θα δούμε πιο πολύ τον Μλαντένοβιτς. Θα μπει αντί του Σένκεφελντ ο Ίνγκασον. Θα έρθει να προσθέσει ποιότητα, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα ο Τετέ. Θα έρθουν κι άλλοι παίκτες και θα παίζει ο Παναθηναϊκός με… κανονικό επιθετικό: είτε τον Φώτη, είτε τον αντικαταστάτη του. Αλλά μέχρι τότε χρειάζεται υπομονή απ’ όλους. Και φυσικά πρόκριση με την Μπότεφ. Γιατί χωρίς αυτή, από νωρίς η ομάδα θα μπει σε μεγάλη εσωστρέφεια.
