Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για το ντεμπούτο του Ρουί Βιτόρια, την υποχρέωση που είχε ο Παναθηναϊκός, τις πολλές χαμένες ευκαιρίες και τους… 2,5 σκόρερ της ομάδας.
Το πρώτο που πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός και όλος ο περίγυρός του μετά τη νίκη και την ομολογουμένως καλή εμφάνιση απέναντι στον Βόλο είναι να κρατήσει χαμηλά την μπάλα. Μια νίκη κόντρα σε μια κακή ομάδα, που για ένα ημίχρονο έπαιζε με παίκτη λιγότερο, δεν είναι ασφαλές δείγμα για να πούμε πως ξαφνικά οι πράσινοι έγιναν υπερομάδα και θα πάρουν το πρωτάθλημα. Έκαναν απλά το… αυτονόητο, κέρδισαν ένα ματς που έπρεπε να κερδίσουν και δεν πέταξαν άλλους βαθμούς όπως έχουν κάνει με… μανία από την αρχή της χρονιάς.
Οι 2-3 μέρες που είχε να δουλέψει ο Βιτόρια επίσης δεν μπορούν να θεωρηθούν ασφαλές δείγμα πως ήρθε και θα τα αλλάξει όλα από την πρώτη στιγμή. Προπονητής είναι, δεν είναι μάγος και δεν υπάρχουν μαγικά ραβδάκια στο ποδόσφαιρο. Και να ήθελε, δεν προλάβαινε να αλλάξει πολλά πράγματα, όπως δεν προλαβαίνει να αλλάξει και ενόψει του αγώνα με την Τζουργκάρντεν την Πέμπτη και αυτό με τη Λαμία την Κυριακή.
Περισσότερο η ατομική ποιότητα των παικτών είναι για να πάρει αυτά τα ματς, για να βάλει τον Παναθηναϊκό σε μια κανονικότητα με συνεχόμενες νίκες και λιγότερο η συμβολή του – οποιουδήποτε – προπονητή. Ασφαλές δείγμα από τη δουλειά του Βιτόρια θα έχουμε από τη διακοπή και έπειτα, όταν θα έχει περισσότερο χρόνο να δουλέψει και να αρχίσει σιγά σιγά να περνάει τη φιλοσοφία του, έστω και αν για κάποιο διάστημα θα του λείπουν οι διεθνείς. Το είπε και ο ίδιος άλλωστε, δεν ήρθε εδώ για να πουλήσει όνειρα αλλά για να δουλέψει.
Σε αυτή τη δουλειά που ο Βιτόρια θέλει να κάνει, είναι σίγουρο πως μπορεί να τον βοηθήσει το πολύ ποιοτικό ρόστερ που έχει. Το έχουμε πει και θα το επαναλαμβάνουμε: ο Παναθηναϊκός φέτος ξεχειλίζει από ποιότητα στα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών του και δε γίνεται να μην το εκμεταλλευτεί. Η εικόνα του απέναντι στον Βόλο και οι πολλές ευκαιρίες που επιτέλους έφτιαξε είναι ένα δείγμα για το πόσο καλά πράγματα μπορεί να κάνει μέσα στο γήπεδο η ομάδα, αρκεί να δουλευτεί σωστά και να εξελίσσεται.
Η ταυτόχρονη παρουσία των Ουναΐ και Μπακασέτα σε τέτοιου είδους παιχνίδια κρίνεται έως και απαραίτητη ώστε ο Παναθηναϊκός να είναι περισσότερο δημιουργικός στο επιθετικό του τρίτο.
Πέρασε πολλές φορές η μπάλα από τα δικά τους πόδια ώστε ο Παναθηναϊκός να χτίσει τις επιθέσεις του και είναι δεδομένο ότι αν «βρεθούν» καλύτερα οι δυο τους, σε συνδυασμό και με την παρουσία του Ιωαννίδη μπροστά τους, μπορούν να βγάλουν πολλά ωραία πράγματα στο γήπεδο. Την ίδια ώρα, ο Τετέ συνεχίζει να είναι ο πιο εντυπωσιακός και απειλητικός ποδοσφαιριστής, ένας μόνιμος κίνδυνος για την αντίπαλη εστία. Χθες είχε δύο δοκάρια, μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία και την κερδισμένη κόκκινη κάρτα. Ακόμα ένα γεμάτο ματς.
Για το τέλος το πιο αρνητικό του ματς, που δεν είναι άλλο από τις πολλές χαμένες ευκαιρίες. Δε γίνεται να κάνει είκοσι τελικές, να έχεις 9-10 κλασικές ευκαιρίες, ένα πέναλτι, να παίζει ο αντίπαλος με δέκα παίκτες για ένα ημίχρονο και να είναι «ζωντανό» το ματς μέχρι το φινάλε. Μια… σταβοκλωτσιά να γινόταν, θα ψάχναμε να βρούμε τι έφταιξε και δεν κέρδισε ο Παναθηναϊκός ένα εντελώς δικό του παιχνίδι, όπως συνέβη και με τον Άρη. Πρέπει να τα τελειώνει αυτά τα ματς η ομάδα και για να το κάνει πρέπει να… πάρουν μπρος και οι επιθετικοί του και κυρίως ο Ιωαννίδης. Αυτη τη στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει εννιά γκολ στο πρωτάθλημα, εκ των οποίων τα οχτώ έχουν προέλθει από τους Τζούρισιτς και Τετέ (έχουν από τέσσερα).
Σε δέκα αγωνιστικές έχουν σκοράρει μόλις τρεις παίκτες (ο Σπόραρ έχει βάλει το γκολ στο 1-0 με τον Λεβαδειακό). Και αυτό είναι ένα πρόβλημα που καλείται να λύσει ο Ρουί Βιτόρια, γιατί με… 2,5 σκόρερ καμιά ομάδα δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους της.
