Η καλή ανάγνωση του Σαββατοκύριακου είναι πως ο Παναθηναϊκός, με τις τόσες πολλές γκέλες, με την τόσο άσχημη αγωνιστική εικόνα, με τα τόσα πολλά προβλήματα σε κάθε επίπεδο από το ξεκίνημα της χρονιάς, μείωσε την απόσταση στους δύο βαθμούς από την κορυφή. Γιατί; Γιατί και οι άλλοι έχουν χάσει βαθμούς, γιατί φτάσαμε στην 11η αγωνιστική και ο Άρης συνεχίζει να βρίσκεται στην κορυφή, έστω και με… παρέα δύο ομάδων πια, κάτι που σημαίνει πως έχει πέσει κατά πολύ ο βαθμολογικός πήχης (από τους 33 διαθέσιμους βαθμούς, ΑΕΚ και Ολυμπιακός έχουν χάσει 12, ο ΠΑΟΚ 13, ο Παναθηναϊκός 14), γιατί και οι άλλοι θα… σφαχτούν μεταξύ τους και θα χάσουν βαθμούς.
Άρα βαθμολογικά δεν περιμένεις να υπάρξουν μεγάλες διαφοροποιήσεις, εκτός αν κάποια ομάδα τρέξει ένα μεγάλο σερί νικών και καταφέρει να δημιουργήσει μια δυναμική μεγαλύτερη από τους άλλους. Ομως σχεδόν στα μισά της κανονικής διάρκειας κανείς δεν το έχει καταφέρει αυτό. Και σου δίνουν την εντύπωση ότι δύσκολα θα το καταφέρουν κιόλας.
Εκτός αν το κάνει ο Παναθηναϊκός, όχι με την εικόνα που έχει τώρα αλλά αν βελτιωθεί. Και γιατί να το κάνει ο Παναθηναϊκός; Γιατί μέχρι τα Χριστούγεννα έχει ένα πρόγραμμα στο οποίο δεν υπάρχει ντέρμπι. Δύσκολα ματς σαφώς και υπάρχουν (όχι πως είναι και κάτι εύκολο για τον φετινό Παναθηναϊκό) αρχής γενομένης από το Αγρίνιο σε δύο εβδομάδες. Αλλά όταν ακούς πως έχεις Παναιτωλικό, Ατρόμητο, Αστέρα, Λεβαδειακό και Καλλιθέα για να κλείσεις το 2024, τότε ναι υπολογίζεις το τρία επί πέντε που πιθανότατα θα σε φέρει και στην κορυφή πριν από τα Χριστούγεννα.
Μόνο έτσι διεκδικείς τίτλο, μόνο έτσι μπορείς να φτιάξεις την ψυχολογία και εντός ομάδας και στην εξέδρα, που το βράδυ της Κυριακής έβραζε και με το δίκιο της. Και χαρά στο κουράγιο όσων πήγαν στην Καλογρέζα μετά την βραδιά – ντροπής στη Σουηδία.
Αυτό είναι και το μεγάλο… στοίχημα του Βιτόρια. Εκτός φυσικά από το να παρουσιάσει στο γήπεδο κάτι πιο ελκυστικό απ’ αυτό που έχουμε δει έως σήμερα και εκτός από τις απαραίτητες νίκες έστω και με… μισό – μηδέν που πήρε με Βόλο και Λαμία (και οι δύο έμειναν σχεδόν στο ίδιο χρονικό σημείο με δέκα παίκτες, με αποτέλεσμα να μη γίνουν απειλητικές από εκεί και έπειτα), ο Βιτόρια πρέπει να φτιάξει την ψυχολογία και το κέφι των παικτών του.
Διακρίνεις εύκολα πως με την πρώτη στραβή μέσα σε ένα ματς οι ποδοσφαιριστές δυσανασχετούν, πολλές φορές ο ένας με τον άλλον. Διακρίνεις τον εκνευρισμό που υπάρχει, απόρροια πιθανόν και του άγχους που κουβαλάει πλέον αυτή η ομάδα όταν ο κόσμος με το παραμικρό αρχίζει να γιουχάρει έντονα. Διακρίνεις πως το βάρος είναι μεγάλο ακόμα και από τον τρόπο που πανηγυρίστηκε το γκολ απέναντι στη Λαμία. Σαν να έφυγε από πάνω τους όλη η ένταση και η πίεση των ημερών.
Αν ο Πορτογάλος καταφέρει και επαναφέρει την αυτοπεποίθηση στους παίκτες του, τότε θα έχει κάνει ένα πρώτο αλλά μεγάλο βήμα για να φτιάξει την ομάδα του. Ο Πελίστρι, για παράδειγμα, έπαιζε χθες με πολύ αυτοπεποίθηση, με ψυχολογία, με θέληση και ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου. Έστω κι αν προσπαθεί να… μάθει τη θέση του αριστερού εξτρέμ, γιατί η κανονική του είναι στα δεξιά. Αντίθετα, ο Μαντσίνι εξακολουθεί να πετάει στα σκουπίδια κάθε ευκαιρία που παίρνει και σε κάνει να απορείς αρχικά γιατί δόθηκαν τρία εκατομμύρια ευρώ για εκείνον και στη συνέχεια γιατί αρνήθηκε ο Παναθηναϊκός τρία εκατομμύρια για να τον πουλήσει.
Η διακοπή θα βοηθήσει τον Βιτόρια να μάθει καλύτερα την καθημερινότητα, να δουλέψει κυρίως στο μυαλό του κάποια πράγματα και όχι στο γήπεδο, αφού θα του λείψουν οι διεθνείς. Και με την επιστροφή οφείλει να αρχίσει πια και εκείνος να βάζει στοιχεία στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού που θα τον βοηθήσουν να παίρνει νίκες όχι με μισό – μηδέν, όχι με το στανιό, αλλά ικανοποιώντας και στο μάτι.
