Αυτή τη νίκη, που πέτυχε στο Αγρίνιο ο Παναθηναϊκός επί του Παναιτωλικού με 2-1 στο 90, ήταν μία νίκη, που την έψαχνε η ομάδα από την αρχή της χρονιάς. Σε μία έδρα, που έχασαν ΑΕΚ και Αρης και κόντρα σε μία ομάδα, που έκοψε βαθμούς από τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.
Και το γεγονός, ότι ήρθε στο 90 αυτή η νίκη από ασίστ του Μπακασέτα και πλασέ του Αράο είναι ακόμα πιο τονωτική, για την ψυχολογία της ομάδας. Αυτή η νίκη είναι η πρώτη φετινή, που δίνει ελπίδα με την εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο και είναι η πρώτη νίκη, που στέλνει μήνυμα, ότι μπορεί να λέει ότι πάει για πρωτάθλημα.
Ο Βιτόρια μέσα σε λίγες εβδομάδες παρουσίασε χθες μία ομάδα, που δεν πόνεσαν τα μάτια μας. Με συγκεκριμένο πλάνο, ορθολογική ανάπτυξη, σωστό και στοχοποιημένο πρέσινγκ, ανάπτυξη από τον άξονα, αλλά και από τα άκρα. Ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου ήταν ο καλύτερος φετινός Παναθηναϊκός, που είδαμε στο πρωτάθλημα. Και δίνει ελπίδα, ότι αν συνεχίσει έτσι και το ένα ημίχρονο καλής απόδοσης το κάνει 60-70 λεπτά μπορεί να κάνει ένα σερί νικών, που ούτε καν φανταζόταν πριν ένα μήνα.
Το κακό, που συνεχίστηκε είναι, ότι και πάλι χάθηκαν πολλές καθαρές ευκαιρίες για ένα σκορ 0-2 τουλάχιστον στο πρώτο μέρος. Και επίσης το γεγονός, ότι για άλλο ένα ματς η ομάδα μπήκε άσχημα στο δεύτερο ημίχρονο, δέχθηκε γκολ, παραλίγο να δεχθεί και δεύτερο. Αυτή την φορά, όμως, αντέδρασε έκανε καθαρές φάσεις και στο τέλος νίκησε από μία έμπνευση του Μπακασέτα και πλασέ του Αράο.
Το πρώτο γκολ είναι ένα δείγμα της δουλειάς του Βιτόρια σε δημιουργία( δεξιά με Τετέ και Βαγιαννίδη) και τελείωμα με τον Τζούρισιτς να πατάει περιοχή και να σκοράρει για άλλο ένα ματς.
Δεν υπάρχουν μάγοι στο ποδόσφαιρο. Και ο Βιτόρια δεν είναι μάγος. Μου αρέσει, όμως, που προσπαθεί να επαναφέρει το ορθολογικό ποδόσφαιρο στην ομάδα μετά από ένα χρόνο και μου αρέσει, που κάνει τα πάντα, για να συσπειρώσει την ομάδα.
Μετά τη νίκη μάζεψε τους παίκτες στο κέντρο και αποθέωσε περισσότερο από όλους τον Σπόραρ, που μπήκε στις καθυστερήσεις. Ετσι κερδίζεις τους παίκτες σου, έτσι «φτιάχνονται» τα αποδυτήρια. Και ένα δείγμα της συσπείρωσης είναι και ο τρόπος πανηγυρισμού του δεύτερου γκολ. Ολος ο πάγκος μπήκε μέσα. Τέτοιο ξέφρενο πανηγυρισμό έχω να δω από την εποχή Γιοβάνοβιτς και σίγουρα συμπτωματικό δεν είναι.
Φυσικά αυτό, που φωνάζει η ομάδα, είναι ότι θέλει άμεσα είναι ένα φορ, που να τα βάζει στην θέση του Σπόραρ. Με αυτό τον τρόπο παιχνίδια σαν αυτό του Αγρινίου η ομάδα, θα τα καθαρίζει πιο εύκολα.
*Κάποιοι φωστήρες ξερόλες(δεν αναφέρομαι σε οπαδούς, αλλά σε μυαλοπώληδες), έλεγαν ότι δεν κατάλαβαν τις αλλαγές του Βιτόρια. Ο Τζούρισιτς σε κάθε ματς έχει 60-65 ποιοτικά λεπτά και συνήθως γίνεται αλλαγή, διότι χρειάζονται περισσότερα τρεξίματα μετά και αυτά τα δίνει ο Πελίστρι. Ο Τετέ ζήτησε αλλαγή και βγήκε. Ο Ζέκα μπήκε την στιγμή, που ο Παναθηναϊκός είχε χάσει τον έλεγχο του αγώνα με στόχο να ηρεμήσει το παιχνίδι και αυτό έγινε, για αυτό το παιχνίδι κλείνει με την ομάδα να πιέζει τον Παναιτωλικό και να ψάχνει με υπομονή το γκολ. Ο Μπακασέτας μπήκε και έδωσε την ασίστ στο γκολ. Οπότε με τις αλλαγές ο Βιτόρια βοήθησε την ομάδα να φθάσει στη νίκη.
*Σίγουρα η ομάδα θέλει πολλή δουλειά ακόμα και μεταγραφές. Και πρώτα από όλα αρχές Γενάρη να έχει έρθει ένας καλός φορ. Τώρα όλα για τη νίκη την Πέμπτη, για να πετύχει το αυτονόητο η ομάδα και να περάσει στην επόμενη φάση του Conference.
*O Bεργέτης έπαιξε 80-20 Παναιτωλικό, όσο ήταν 0-1 το παιχνίδι. Μετά το 1-1 έπαιξε 50-50 και στις καθυστερήσεις άφησε τρία λεπτά παραπάνω μετά το 1-2 μπας και….
*Ο Μπουζούκης ζήτησε συγγνώμη, για τον έξαλλο πανηγυρισμό του. Εγώ θέλω να πω, ότι η συγγνώμη είναι για τα μάτια του κόσμου. Διότι ήθελε σαν τρελός να σκοράρει κατά του Παναθηναϊκού, επειδή θεωρεί ότι αδικήθηκε. Η πορεία του από την ημέρα που έφυγε και μετά έδειξε ότι πρέπει να νιώθει και τυχερός, που έπαιξε στον Παναθηναϊκό και μόνο σε μία τέτοια εποχή θα έπαιζε. Σε καλή εποχή δεν θα πέρναγε ούτε απ΄έξω. Για τον Παναιτωλικό είναι καλός, για τον Παναθηναϊκό είναι πολύ λίγος και κυρίως έχει κακή νοοτροπία. Αυτά για να μην νομίζει ότι τρώμε και κουτόχορτο.
