Σε γενικές γραμμές, το χθεσινό ντέρμπι στο ΟΑΚΑ κύλησε στα μέτρα του Ολυμπιακού. Πολλές μακρινές μεταβιβάσεις, συνεχόμενες μεταβάσεις, προσωπικές μονομαχίες. Στιλ που βολεύει το σύνολο του Μεντιλίμπαρ, εικόνα που δεν έχει σχέση με την ταυτότητα και το ποδοσφαιρικό σχέδιο που έχει περάσει στον Παναθηναϊκό εδώ και καιρό ο Ρουί Βιτόρια. Είτε επειδή αναγκάστηκε από τον αντίπαλο είτε επειδή το επεδίωξε, το Τριφύλλι έπαιξε σαφώς πιο άμεσα, δεν κυκλοφόρησε την μπάλα και παρά την μέτρια αγωνιστική του εικόνα, άξιζε βάσει ευκαιριών να πάρει την νίκη. Η αναποτελεσματικότητα, η έλλειψη κυνισμού είναι κάτι που τον πληγώνει από το ξεκίνημα αυτής της σεζόν. Από κει και πέρα, αξίζει να σταθούμε σε πέντε ”πραγματάκια” από αυτό το ματς:
*Όπως προείπαμε, ο Παναθηναϊκός βάσει ευκαιριών έχασε μεγάλη ευκαιρία για να πάρει προβάδισμα πρόκρισης. Το τετ α τετ του Ιωαννίδη, εκείνο του Πελίστρι, η τεράστια χαμένη ευκαιρία στο 83′, ειδικά αυτή του Μαντσίνι στο κενό τέρμα. Είναι φάσεις που πρέπει η μπάλα να καταλήγει στο πλεκτό. Ο Ολυμπιακός απείλησε ουσιαστικά μία φορά με τον Μαρτίνς στο 13′ και στο γκολ του Γιάρεμτσουκ. Μπορεί η αγωνιστική του εικόνα να μην ήταν αυτή που έπρεπε αλλά στιγμές έφτιαξε. Δεν τις τελείωσε σωστά.
*Στα ντέρμπι που έρχονται για το πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός ίσως θα πρέπει να επιμείνει περισσότερο στο δικό του σχέδιο, να μην προσαρμοστεί, να προσπαθήσει να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο. Όταν ο αντίπαλος πιέζει τόσο ψηλά, καλά συντονισμένα, είτε θα πάρεις τα ρίσκα σου και θα κυκλοφορήσεις βρίσκοντας χώρους μετά στον αγωνιστικό χώρο, είτε θα μεταφέρεις την μπάλα προς την τριάδα της επίθεσης. Χθες για παράδειγμα ο Πιρόλα τα πήγε περίφημα πάνω στον Ιωαννίδη και δεν λειτούργησε αυτό το σενάριο. Όσο περισσότερο ελέγξει τα δύο αυτά παιχνίδια, τόσο περισσότερες πιθανότητες θα έχει να κατακτήσει τους τρεις βαθμούς.
*Ο Τζούρισιτς είναι ο αδιαμφισβήτητος mvp μέχρι τώρα στη σεζόν. Με αξιοθαύμαστη διάρκεια, με κρίσιμα γκολ, με ποιοτικές ενέργειες, με τρομερή ανασταλτική προσήλωση στο χθεσινό ντέρμπι. Αν δεν έχει την νοοτροπία που πρέπει, αν δεν έχει την ενέργεια που πρέπει και την οξυδέρκεια, φάση του 1-0 δεν θα υπάρξει. Είναι για να του βγάζεις το καπέλο.
*Ο Πάλμερ Μπράουν έκανε ένα καλό παιχνίδι. Τρομερή αυτοπεποίθηση με την μπάλα στα πόδια, κρίσιμες επεμβάσεις μέσα στην περιοχή. Για ένα παιδί που ήταν εκτός 15 μήνες, το πρόσημο ήταν πέρα για πέρα θετικό. Η εικόνα αυτή, όμως, δεν αλλάζει την δεδομένη ανάγκη, να έχεις ακόμη μία λύση υψηλού επιπέδου μετά τον Ίνγκασον και τον Γεντβάι. Ο επιρρεπής σε τραυματισμούς Σένκεφελντ και η γενικότερη εικόνα του τα τελευταία δύο χρόνια, δεν μπορεί να προσφέρει την απαιτούμενη εμπιστοσύνη.
*Καταπληκτική η διαιτησία του Μαρτσίνιακ. Άφησε να έχει ρυθμό το ματς, δεν έχει κατάχρηση στα σφυρίγματα και είχε τα ίδια κριτήρια στις αποφάσεις του πειθαρχικού ελέγχου. Μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους ρέφερι στον κόσμο, τον τελικό του Μουντιάλ έχει σφυρίξει. Από το έκτρωμα του Τσαγκαράκη, σε αυτή την εικόνα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι πως θα ήταν η βαθμολογία αν σε όλα τα ματς των μεγάλων, σφύριζαν elite διαιτητές.
Υ.Γ1: 45 μέρες στον Λουτσέσκου για όσα έκανε στο πάρκινγκ στη Νέα Φιλαδέλφεια. 30 ημέρες στον Τζαβέλλα επειδή πάτησε το χορτάρι στο Ατρόμητος-Παναθηναϊκός για να διαμαρτυρηθεί. Γελάει το σύμπαν…
