Ρώτησε τι βλέπουμε στον πίνακα. Ολοι δείξαμε με το δάχτυλο και «φωνάξαμε» το λάθος.
«Αυτό είναι το πρόβλημα», αποκρίθηκε. «Βλέπετε το ένα λάθος και αγνοείτε πλήρως τα εννέα σωστά». Το δίδαγμα ήταν πως είναι λάθος να εστιάζουμε στο… λάθος, στο αρνητικό, κι όχι στη μεγάλη εικόνα.
Στο ποδόσφαιρο, ως ομαδικό άθλημα με εκατοντάδες παραμέτρους, αλλά και σε κάθε αθλητή που «πλάθεται» όσο διαρκεί η καριέρα του, μεμονωμένα. Ο Αζεντίν Ουναϊ δεν τα κάνει όλα σωστά. Εχει αδυναμίες και σκαμπανεβάσματα αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι αποτελεί τον ορισμό του ατόφιου ταλέντου. Είναι ένας καλλιτέχνης της μπάλας, με επινοήσεις και τεχνική από το πάνω ράφι. Μόλις 24 ετών.
Εναν χρόνο μικρότερος από τον Φώτη Ιωαννίδη. Συνομήλικος του Γιώργου Νίκα. Στο Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ, μόλις 2,5 χρόνια πριν, έκανε τα πρώτα του «μαγικά» στο υψηλότερο επίπεδο. «Madre mia!» είχε αναφωνήσει ο προπονητής της Παρί Σεν Ζερμέν, Λουίς Ενρίκε, όταν βρισκόταν ακόμα στον πάγκο της Εθνικής Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο και είχε γνωρίσει τον αποκλεισμό στα προημιτελικά από το Μαρόκο του Αζεντίν Ουναΐ. Δημοσίως. Στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς. «Θεέ μου! Από πού ήρθε αυτό το παιδί; Δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά του, συγγνώμη. Στο νούμερο 8 αναφέρομαι. Επαιξε πραγματικά πολύ πολύ καλά. Ηταν καταπληκτικός με την μπάλα, δεν σταμάτησε να τρέχει. Ξέραμε τον Χακίμι, τον Ζίγες, τον Ελ Νεσίρι, τον Αμραμπατ, αλλά αυτό το παιδί… έπαιξε υπέροχα, συγχαρητήρια» ήταν τα λόγια του καταξιωμένοι Ισπανού προπονητή. Στα 21 του χρόνια ο Ουναΐ είχε συστηθεί στο top επίπεδο. Εναν χρόνο αργότερα η Μαρσέιγ δαπάνησε το ποσό των 8 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει από την Ανζέ. Στα τέλη Ιανουαρίου του 2023. Κι όμως, 1,5 χρόνο αργότερα ο διεθνής Μαροκινός άσος κατέληξε στον Παναθηναϊκό ως δανεικός με οψιόν αγοράς 11,5 εκατ. ευρώ.
Οι συγκυρίες τον έφεραν στην Αθήνα. Διότι ο τότε προπονητής της Μαρσέιγ και νυν της Βιγιαρεάλ, Μαρθελίνιο, εφαρμόζει δογματικά σε ολόκληρη την καριέρα του το 4-4-2 ως σχηματισμό και ο Ουναΐ τοποθετούνταν στα άκρα. Ως αριστερός εξτρέμ. Δεν του άρεσε, έκανε μούτρα. Εχασε τη θέση του στην ενδεκάδα, ο Μαρθελίνο άρχισε να τον «θάβει» για καθαρά εξωαγωνιστικούς λόγους και τον Ουναΐ τον πήρε η… μπάλα και στον σχεδιασμό τού μετέπειτα προπονητή του γαλλικού συλλόγου, Ρομπέρτο ντε Τσέρμπι. Ο Παναθηναϊκός έψαχνε έναν δημιουργικό μέσο, κάλυψε το συμβόλαιό του και τον πήρε από τη Μαρσέιγ, που δεν δεχόταν κουβέντα για ποσό μικρότερο των 11,5 εκατ. ευρώ για την παραχώρηση των δικαιωμάτων του. Το νεαρό της ηλικίας του άλλωστε σε συνδυασμό με την επένδυσή της (8 εκατ. ευρώ) απαγόρευαν οποιαδήποτε άλλη σκέψη. Ο Παναθηναϊκός γνώριζε εξ αρχής ότι η οψιόν αγοράς του είναι υπέρογκη για τα ελληνικά δεδομένα. Και ο Ουναΐ έμοιαζε να βρίσκεται δεδομένα εκτός πλάνων για την επόμενη σεζόν από τη στιγμή που δεν ξεκινούσε καν βασικός επί των ημερών του Ντιέγκο Αλόνσο.
Ο Βιτόρια διέκρινε αμέσως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του, τον έχρισε πλέι μέικερ και ο Μαροκινός έκανε τα πρώτα «μαγικά». Στο ίδιο χρονικό σημείο κατέφτασαν δύο προτάσεις από την Αραβία, με υπερδιπλάσιες απολαβές απ’ αυτές που λαμβάνει, για να λήξει τον δανεισμό του, να πάρει ο Παναθηναϊκός ένα ποσό κοντά στις 500 χιλ. ευρώ ως αποζημίωση, να πληρωθεί και η Μαρσέιγ και να αποχωρήσει. Το τριφύλλι αρνήθηκε. Ο Ουναΐ «μουλάρωσε». Για περίπου έναν μήνα ήταν «ξένο σώμα». Αλλά όταν πέρασε η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου και αφού είχε δεχτεί το ανάλογο ψηστήρι από τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού, εντάχθηκε για τα καλά στην ομάδα και σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Της μπάλας τής… μιλάει.
Ορισμένες φορές μπορεί να δείχνει ράθυμος, άλλες να κάνει επιπόλαια λάθη και να μην έχει σταθερότητα, πλην όμως οι επινοήσεις του και το απρόβλεπτο των κινήσεών του σε μια εποχή που οι κεντρικοί μέσοι παίζουν την μπάλα μάλλον μονότονα και κουραστικά, δίπλα τους και παράλληλα, ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Ο Παναθηναίκός ξέρει ότι είναι δύσκολη η παραμονή του. Να δώσει το ποσόν της οψιόν αγοράς είναι απίθανο. Οτι θα το διαπραγματευτεί με τη Μαρσέιγ είναι αυτονόητο. Ο Ουναΐ μπορεί να λειτουργήσει ως σύμμαχος από τη στιγμή που έχει βρει εμπιστοσύνη από τον προπονητή, αναγνώριση από τους φίλους του τριφυλλιού, αλλά και συμπαίκτες-φίλους (αρχικά τον Τετέ, πλέον και τον Σιώπη κ.ά.). Μόνο που ο ανταγωνισμός είναι έντονος. Και δεν θα είναι εύκολο.
