Καλάμπρια δεξιά, Κυριακόπουλος αριστερά, Πάλμερ – Μπράουν και Τουμπά στο κέντρο της άμυνας. Τσιριβέγια, Ρενάτο Σάντσες συν ένα «δεκάρι» που θα έρθει στη μεσαία γραμμή. Τετέ – Πελίστρι στο δεξί «φτερό», Τζούρισιτς στο αριστερό και Ιωαννίδης στην επίθεση. Αν ο Φώτης φύγει, που πλέον φαντάζει και ως το πιο πιθανό σενάριο, τότε θα τοποθετήσουμε εκεί τον επιθετικό που θα έρθει στη θέση του. Κι αν ο παίκτης στη θέση 10 δεν είναι ο Ουναΐ, τότε θα μιλάμε για έναν Παναθηναϊκό εντελώς νέο σε σχέση με πέρσι.
Μόνο ο Ντραγκόφσκι και οι δύο εξτρέμ θα είναι οι ίδιοι όσον αφορά την επικρατέστερη τούτη τη στιγμή βασική ενδεκάδα που θα βλέπουμε. Κι αυτό με ερωτηματικό, καθώς ο Ζαρουρί ήρθε για να πάρει φανέλα βασικού, αλλά ακόμα δεν έχει καταφέρει να προσαρμοστεί/εγκλιματιστεί. Θα δείξει αν θα μπορέσει να πάρει τη φανέλα από τον Τζούρισιτς, όμως με τα πολλά παιχνίδια που θα υπάρχουν κυρίως αν ο Παναθηναϊκός μπει στη League Stage του Europa League, όλοι θα είναι απαραίτητοι.
Άλλαξε ο Παναθηναϊκός, μάλλον αθόρυβα και μάλλον περισσότερο απ’ ότι περιμέναμε. Αλλά μοιάζει να αλλάζει προς το καλύτερο. Ο Βιτόρια ξεκίνησε να φτιάχνει από την άμυνα και αυτή τη στιγμή η εικόνα που βγάζουν οι πράσινοι μεσοαμυντικά είναι αν μη τι άλλο ενθαρρυντική. Μια εικόνα σιγουριάς, που δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να δημιουργεί πολλές φάσεις. Κοτζάμ Σαχτάρ που έβαλε έξι γκολ στην Μπεσίκτας, δεν μπόρεσε να σκοράρει μια φορά απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Οι πολλές αλλαγές χρειάζονται χρόνο, ο Παναθηναϊκός τον έχει κερδίσει αυτόν τον χρόνο έχοντας εξασφαλίσει ευρωπαϊκή παρουσία και βγάζοντας στο γήπεδο μια εικόνα ομάδας που χτίζεται σε πολύ γερές βάσεις, με σωστό ποδοσφαιρικό τρόπο. Και με τον προπονητή του να κερδίζει ολοένα και περισσότερα credits και εντός ομάδας και στον κόσμο. Το γύρισε το χαρτί ο Βιτόρια, δικαιώνονται και οι άνθρωποι που αποφάσισαν να του δώσουν την ευκαιρία. Τουλάχιστον για την ώρα.
Η ανατροπή απέναντι στη Σαμσουνσπόρ έβαλε ένα ακόμα λιθαράκι στην αυτοπεποίθηση που χτίζει η ομάδα αλλά και στην καή σχέση που επιστρέφει με τον κόσμο της. Όσο ο κόσμος βλέπει μια ομάδα που εξελίσσεται, που δουλεύει, που παλεύει σε κάθε ματς, τόσο περισσότερο θα ψήνεται στην ιδέα ότι μπορεί και κάτι να αλλάξει και να δούμε ξανά έναν ισχυρό Παναθηναϊκό. Τόσο θα επιστρέφει μαζικά στο γήπεδο. Όταν θα μπει στην εξίσωση και η Λεωφόρος, θα δούμε ακόμα καλύτερα πράγματα.
Ο Ρενάτο Σάντσες
Έχει αναλυθεί πλέον στον απόλυτο βαθμό το θέμα του Ρενάτο Σάντσες. Και είναι προφανές πως συμφωνούν όλοι στο εξής: αν ο Πορτογάλος είναι υγιής, δεν υπάρχει δεύτερος χαφ στην Ελλάδα σαν αυτόν. Αλλά οι πιθανότητες να παίζει σερί το ένα παιχνίδι πίσω από το άλλο δεν είναι υπέρ του γιατί δεν το έχει κάνει εδώ και 3-4 χρόνια. Ο Βιτόρια πήρε το ρίσκο στην περίπτωσή του και εκείνος θα κριθεί στο τέλος για την υπόθεση του Πορτογάλου.
Το ρίσκο το οποίο λέει πως η περίπτωσή του δεν είναι «τι είχαμε, τι χάσαμε» και διαφωνώ με όσους λένε ότι επειδή είναι δανεικός ο Παναθηναϊκός δε ρισκάρει ιδιαίτερα. Είναι μια θέση πολύ κομβική αυτή για την οποία αποκτήθηκε, έρχεται για να καλύψει κενό που άφησε ένας βασικός ποδοσφαιρστής. Έχει πολλά να χάσει η ομάδα αν δεν της «βγει» ο Ρενάτο, έχει πολλά να κερδίσει αν τελικά εμφανιστεί ένας άλλος παίκτης απ’ αυτόν με τους πολλούς τραυματισμούς που έχουμε συνηθίσει. Δεν είναι win-win, αλλά μια κίνηση που είτε θα απογειώσει όλη την ομάδα, είτε θα την προβληματίσει.
