Ο Μπένιαμιν Βέρμπιτς παραχώρησε δηλώσεις στην κάμερα της Nova που έγιναν πριν από την εντός έδρας αναμέτρηση με την ΑΕΚ για την 3η αγωνιστική της Stoiximan Superleague.
Ο Σλοβένος εξτρέμ αναφέρθηκε στο γκολ που σημείωσε κόντρα στην πρώην ομάδα του, τον Παναθηναϊκό την περασμένη αγωνιστική, στο χαμένο πρωτάθλημα που είχε με τους «πρασίνους», αλλά και το μεγαλείο του συλλόγου που αντιλήφθηκε αφότου ήρθε στην χώρα μας. Εξήγησε δε τον λόγο που πήρε την απόφαση να παραμείνει στην Ελλάδα και τον Λεβαδειακό.
Οι δηλώσεις του Βέρμπιτς
Έχεις πλέον ενταχθεί στην ομάδα από τον Ιανουάριο, και πρέπει να ξεκινήσω αυτή τη συνέντευξη από το τελευταίο παιχνίδι. Σκόραρες ένα γκολ απέναντι στον Παναθηναϊκό, την πρώην ομάδα σου, και στέρησες από την παλιά σου ομάδα τη νίκη. Τι συναισθήματα σου έφερε εκείνη η στιγμή; Είδαμε ότι δεν πανηγύρισες το γκολ, αλλά τι ακριβώς υπήρχε στο μυαλό και στην καρδιά σου;
«Ναι, μιλήσαμε με κάποια παιδιά στο πούλμαν, με ρώτησαν τι θα κάνω αν σκοράρω, και τους είπα ότι δεν θα πανηγυρίσω, γιατί σέβομαι την ομάδα, τους φιλάθλους. Δηλαδή, μετά από όλες τις καταστάσεις που έζησα με τον Παναθηναϊκό, δεν ήταν το καλύτερο, ειδικά τους τελευταίους έξι μήνες, που δεν έπαιζα κτλ., υπήρχαν πολλά συναισθήματα. Φυσικά θέλω να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου στη νέα μου ομάδα, ενώ ταυτόχρονα σέβομαι τον Παναθηναϊκό. Γι’ αυτό δεν πανηγύρισα, αλλά σκόραρα, έκανα τη δουλειά μου».
Ένιωσες δηλαδή ότι είχες κάτι να αποδείξεις;
«Όχι, αυτό τελείωσε. Είχα συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό, λύθηκε, άνοιξα ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου και αυτό τώρα είναι ο Λεβαδειακός, εκεί δίνω το 100%».
Πολλοί φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, όταν σε είδαν έτοιμο να μπεις στο γήπεδο, σκέφτηκαν «ωχ, θα σκοράρει». Ένιωσες το ίδιο;
«Ναι, αισθανόμουν καλά, ήθελα πολύ να παίξω κιόλας, γιατί ήταν στη Λεωφόρο, λατρεύω αυτό το γήπεδο, την ατμόσφαιρα, θυμάμαι φοβερά παιχνίδια εκεί. Είναι το αγαπημένο μου γήπεδο στην Ελλάδα, οπότε μου αρέσει πολύ να παίζω εκεί. Ένιωθα επικίνδυνος μέσα στο παιχνίδι, και το αποτέλεσμα ήταν το γκολ».
Είναι πιο ήρεμη η ζωή στη Λιβαδειά και στην περιοχή, αντί για την Αθήνα;
«Ναι, σίγουρα. Πηγαίνω όμως ακόμα συχνά στην Αθήνα, ο γιος μου ζει εκεί, κι αυτός είναι ένας λόγος που έμεινα στην Ελλάδα. Οπότε έχω κοντά μου τον γιο μου, ταξιδεύω μερικές φορές για μια νύχτα ή μια μέρα να τον δω, κι αυτή είναι πάνω-κάτω η ζωή μου».
Ξαναβρέθηκες με αρκετούς πρώην συμπαίκτες σου από τον Παναθηναϊκό στη νέα σου ομάδα, αυτό έκανε την προσαρμογή πιο εύκολη;
«Φυσικά, ήταν πολύ πιο εύκολο να ενταχθώ, γνώριζα πολλούς παίκτες. Είχα παίξει με έναν από αυτούς και στη Λέγκια. Με όλους κρατήσαμε επαφή και όταν έφυγαν, οπότε ξαναγίναμε ομάδα. Πιστεύω ότι φέτος έχουμε μια πολύ καλή, δεμένη ομάδα και ελπίζω για το καλύτερο».
Από το παρόν στο παρελθόν. Αν γυρίσουμε λίγο πίσω, πώς βλέπεις την περίοδό σου στον Παναθηναϊκό;
«Μερικές φορές είναι δύσκολο να κοιτάς πίσω, αλλά όσο περνά ο χρόνος, μένουν μόνο οι καλές αναμνήσεις. Φυσικά, με στεναχωρεί που δεν πήραμε το πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό, γιατί νομίζω ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού το αξίζει ήδη, έχει περάσει πολύς καιρός. Πριν έρθω στην Ελλάδα δεν ήξερα πόσο μεγάλος είναι ο Παναθηναϊκός στη χώρα. Τώρα το ένιωσα αυτά τα τρία χρόνια. Για μένα είναι ακόμα η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Και όταν κοιτάω πίσω, αυτή είναι η μεγαλύτερη λύπη μου: που δεν πήραμε το πρωτάθλημα, ειδικά την πρώτη χρονιά, όταν νομίζω ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα της λίγκας».
Τι συνέβη τότε στο ματς στο Καραϊσκάκη;
«Πολλοί παίκτες ήταν άρρωστοι στο ματς του Καραϊσκάκη, αλλά πήγαμε να παίξουμε το παιχνίδι. Αν μπορείς να παίξεις, πρέπει να παίξεις, δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό. Αν είσαι εκεί, παίζεις 90 λεπτά. Δυστυχώς δεν πήγε όπως ελπίζαμε. Ακόμα το σκεφτόμαστε και είναι λυπηρό, γιατί ήμασταν τόσο κοντά».
Πιστεύεις ότι χάσατε το πρωτάθλημα μόνο εξαιτίας εκείνου του αγώνα;
«Όχι. Είχαμε προβάδισμα 8 βαθμών τον Φεβρουάριο, αν θυμάμαι καλά. Έπρεπε να είχαμε κάνει καλύτερη δουλειά πριν από εκείνο το ματς. Δεν εξαρτιόταν όλο το πρωτάθλημα από το ματς στο Καραϊσκάκη. Φυσικά, εκείνο το παιχνίδι άλλαξε πολλά στο μυαλό, και είχαμε κι άλλα ματς μετά, αλλά δεν χάσαμε το πρωτάθλημα μόνο γι’ αυτό».
Τι άλλο θυμάσαι;
«Θυμάμαι το ματς με τον Ιωνικό, θυμάμαι το ματς με τον Βόλο, αυτά είναι ήδη 4 βαθμοί. Αν θέλεις να πάρεις πρωτάθλημα, πρέπει να κερδίζεις και στις κακές μέρες, ακόμα και με 1-0. Έτσι παίρνεις πρωτάθλημα. Για παράδειγμα, η Ρεάλ Μαδρίτης κερδίζει πολλά παιχνίδια ακόμα και στις πολύ κακές μέρες της».
Σαν άτομο, πιστεύεις ότι ίσως μπορούσες να μείνεις περισσότερο στον Παναθηναϊκό;
«Μετά την πρώτη χρονιά ήμασταν όλοι λίγο στεναχωρημένοι. Θέλαμε να επιστρέψουμε την επόμενη με νέα δύναμη, να αποδείξουμε ότι μπορούμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Αλλά έγιναν πάρα πολλές αλλαγές, αλλάξαμε δύο προπονητές, και στο τέλος ήρθε κι ο κύριος Κόντης. Ήθελα να μείνω και την τελευταία χρονιά του συμβολαίου μου, την τρίτη, αλλά όταν γύρισα από το Euro, κάποια πράγματα άλλαξαν. Δεν έμαθα ποτέ τι ακριβώς. Κάποιος έλεγε το ένα, άλλος το άλλο. Το μόνο που ήξερα είναι ότι δεν με άφησαν να συμμετέχω στην ομάδα. Δεν καταλαβαίνω γιατί, αφού δεν ήμουν στην αποστολή, και μετά δεν έκανα ούτε προπόνηση με την ομάδα για έξι μήνες. Φυσικά, στο τέλος η εμπειρία ήταν δύσκολη. Αλλά για να αποδείξεις ότι ανήκεις στον Παναθηναϊκό… δεν μπορείς να το αποδείξεις πια. Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε, προχωράς στη ζωή σου».
