Μεγάλο πράγμα στη ζωή γενικότερα και στο ποδόσφαιρο ειδικότερα η αύρα. Το κλίμα. Το να δημιουργείται γύρω από τα πρόσωπα ή την ομάδα μία θετική ενέργεια. Η έλευση του Ράφα Μπενίτεθ, η απόλυση του Γιάννη Παπαδημητρίου, έφεραν τον κόσμο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο με μια καλή διάθεση. Οι δύο παραπάνω κινήσεις δημιούργησαν στο εσωτερικό των αποδυτηρίων κίνητρο για αποδείξεις(η παρουσία του Ισπανού προπονητή) και μία ευχάριστη κατάσταση με πρόσωπα αποδεκτά στη καθημερινότητα. Όταν η αύρα είναι καλή, πολλές φορές, θα σου έρθουν και τα πράγματα δεξιά, όπως για παράδειγμα το αυτογκόλ του Τσίκο που… καθάρισε το παιχνίδι.
Ο Μπενίτεθ στο ντεμπούτο του έκανε πράγματα απλά και αυτονόητα πέρα από κάποιες τακτικές τροποποιήσεις. Εμπιστεύθηκε τον βασικό κορμό που υπήρχε, δεν επιχείρησε να τα αλλάξει όλα από το πρώτο ματς με τον κίνδυνο της μη λειτουργικότητας, έφερε μεγαλύτερη ισορροπία στο 66′ με την είσοδο του Ρενάτο αντί του Τζούρισιτς και οι παίκτες που είχαν την μεγαλύτερη ευθύνη για το χθεσινό παιχνίδι, οδήγησαν τους ”πράσινους” στο 2-0 επί του Αστέρα, στη πρώτη φετινή νίκη με πάνω από ένα γκολ διαφορά από τον αντίπαλο. Στη πρώτη θεωρητικά εύκολη επικράτηση.
Φυσικά, για να μην ξεχνιόμαστε, ο Μπενίτεθ δεν είναι μάγος αλλά προπονητής, οπότε θα χρειαστεί χρόνο για να φέρει την ομάδα απολύτως στα δικά του μέτρα.
Ο Παναθηναϊκός ήταν εκείνος που πάτησε το χορτάρι για να παίξει ποδόσφαιρο, ο Αστέρας περιορίστηκε πίσω από την μπάλα και στο φινάλε του ημιχρόνου αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη από ένα πεντακάθαρο πέναλτι του Φερνάντεθ στον Σφιντέρσκι που λίγο έλειψε να τον αφήσει χωρίς φανέλα. Οι ”πράσινοι” είχαν στιγμές για παραπάνω γκολ, όπως και στο ξεκίνημα της επανάληψης. Το αυτογκόλ του Τσίκο καθάρισε την δουλειά για το Τριφύλλι που θα έπρεπε να είναι πιο αποτελεσματικό στη συνέχεια για να σκοράρει περισσότερες φορές.
Μεγάλο ματς από τον Πέδρο Τσιριβέγια στη μεσαία γραμμή, έκανε σπουδαία δουλειά και ήταν η… φωνή και τα μάτια του Μπενίτεθ στον αγωνιστικό χώρο. Από κοντά και ο Τσέριν, γενικά αυτοί οι δύο έχουν δείξει πως ταιριάζουν να παίζουν μαζί.
Ίνγκασον και Τουμπά έχουν αποκτήσει ”χημεία” στο κέντρο της άμυνας, καλό ματς έκανε και ο Κώτσιρας μετά τον τραυματισμό του Καλάμπρια.
Η επιστροφή του Ρενάτο μας δημιουργεί μία… καψούρα αλλά για να μην φτάσουμε σε κατάσταση ανεκπλήρωτου έρωτα, να τον περιμένουμε να κάνει συνεχόμενα παιχνίδια. Οι επαφές του με την μπάλα στα πόδια είναι το κάτι άλλο. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις και υλοποιεί τεχνικά πράγματα που μοιάζουν απλά αλλά δεν είναι. Μακάρι αυτό το παιδί να βρει την λύση στα προβλήματα τα μυϊκά, θα μας αφήσει πολύ όμορφες στιγμές…
