Στήλες
Μετά από ένα τραγούδι της χορωδίας, ανέβηκε στη σκηνή ένα κορίτσι γύρω στα δώδεκα, αδύνατο με ξανθές μπούκλες. Είπε ένα ποίημαμε τα μάτια να κοιτούν στο πάτωμα.Μόλις τελείωσε, σήκωσε τα μάτια και κοίταξε τους θεατές. Το βλέμμα της διαπεραστικό, περιπλανήθηκε στο αμφιθέατρο από άκρη σε άκρη. Για λίγα δευτερόλεπτα επικράτησε σιωπή ώσπου ήρθε η τρεμάμενη φωνή της να τη σπάσει. «Γιατί είστε οι άνθρωποι κακοί;»…Της Σοφίας Κλιάνη