Τατουάζ υπάρχουν πολλά, Διαμαντίδη όμως, ένα!

Τατουάζ με την αγαπημένη ή τον αγαπημένο μας έχουμε δει, με τα αρχικά του/της ονόματος του/της επίσης, λουλουδάκια άπειρα, σε όλες τους τις μορφές. Από το ζωικό βασίλειο; Χαμός! Νυχτερίδες, αράχνες, σκορπιούς…

Όρεξη να χεις να googlαρεις στο ίντερνετ και να χαζεύεις πόσο παράξενα τατουάζ έχουν «χτυπήσει», διάφοροι, επώνυμοι και μη, ανά τον κόσμο.

Τατουάζ όμως που να απεικονίζει τη φιγούρα ενός παίκτη και δη Έλληνα, να με συγχωρείτε εγώ τουλάχιστον, δεν είχα ξαναδεί, μέχρι που αναρτήθηκε η περιβόητη φωτογραφία στο διαδίκτυο με τον Ιταλό να… κυκλοφορεί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη στο χέρι!

Είναι προφανές ότι ο Ντάβίντε Ντι Σάντε ανήκει πανηγυρικά στο fan club του μεγάλου αρχηγού των πρασίνων. Σε τέτοιο σημείο, που αποφάσισε να χτυπήσει τατού με τον Δημήτρη Διαμαντίδη.

Άλλη μία αναγνώριση για τον μεγάλο αρχηγό του τριφυλλιού που έχει στις τάξεις του έναν παίκτη ο οποίος διαφημίζει την Ελλάδα στο εξωτερικό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Και άλλη μία απόδειξη ότι ο Δημήτρης Διαμαντίδης αποτελεί είδωλο λατρείας, όχι μόνο για εκατομμύρια Ελληνόπουλα, οπαδούς ή μελλοντικούς παίκτες που θέλουν να του μοιάσουν ή έστω να πλησιάσουν όσα έχει πετύχει σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και για πολλούς ακόμη νέους και εκτός ελληνικών συνόρων!

ΥΓ. Και επειδή κάποιοι ενδεχομένως, να θεωρήσουν ήσσονος σημασίας το γεγονός και υπερβολή να ασχοληθεί κάποιος με αυτό, ένα έχω να απαντήσω. Είναι τεράστια μαγκιά να «υποχρεώσεις» κάποιον να χτυπήσει τατουάζ με την αφεντιά σου. Πώς να το κάνουμε;

ΥΓ2 Έτσι για να ελαφρύνουμε και λίγο το κλίμα, το οποίο βάρυνε επικίνδυνα τις τελευταίες ώρες…

Y.Γ 3: Και ναι προτιμώ να ασχολούμαι με αθλητές που μας κάνουν υπερήφανους και εκτός συνόρων παρά με ανακοινώσεις και τα παρελκόμενά τους…

Ρούλα Στεφανάκη Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει, λέει o λαός και η Ρούλα πιστεύει ότι της ταιριάζει γάντι. Η δημοσιογραφία δεν ήταν στα σχέδιά της, ούτε γεννήθηκε με το όνειρο να γίνει δημοσιογράφος. Ααα… να τα λέμε! Στα σχέδιά της ήταν να σπουδάσει και βλέπουμε. Όπως και έγινε. Πέρασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ουδεμία σχέση με τη δημοσιογραφία φυσικά) πήρε και βεβαίωση ότι μπορούσε να διδάξει, όμως το συγκεκριμένο χαρτί, καταχωνιάστηκε κάπου στο αρχείο της, διότι πολύ απλά βρέθηκε στο δρόμο της το Sportime! Το μεγάλο της σχολειό της δημοσιογραφίας. Μια δεκαετία στο Sportime έκανε ρεπορτάζ μπάσκετ, ώσπου πιστεύει… το έμαθε πια το «παλιό-επάγγελμα». Στη συνέχεια εργάστηκε στο Derby, όπου βίωσε μια ακόμη ξεχωριστή εμπειρία, σύντομη μεν, αλλά πολύ ιδιαίτερη με εξαιρετικούς συναδέλφους με κάποιους εκ των οποίων εχει τη χαρά να ξανασυνεργαστεί (βλ. Γιάννη Αβραμίδη), εδώ στο Panathinaikos24. Και βέβαια δεν ξεχνάει το πέρασμά της και από το Onsports, από το οποίο επίσης έχει πολύ όμορφες στιγμές να θυμάται..