Αυτή την βραδιά θα την θυμόμαστε και θα την μνημονεύουμε σαν μία ακόμα νύχτα Παναθηναϊκού μεγαλείου, για πολλά χρόνια ακόμα. Το να σταθώ στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και στην ανατριχίλα που προκάλεσε το κορεό ή η βράβευση του είναι εκ των ουκ άνευ. Η πλούσια ελληνική γλώσσα δεν έχει λέξεις για να περιγράψει τα όσα ένιωσαν οι 18.000 τυχεροί στο ΟΑΚΑ και οι εκατομμύρια άλλοι από τους δέκτες τους.
Είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στον Παναθηναϊκό. Επίσης είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς τεχνικά για αυτό το παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο κέρδισε την Φενέρ, αλλά κάλυψε και την διαφορά. Πολλά θα εξαρτηθούν πλέον από τα αποτελέσματα της Μάλαγα με πρώτο και καλύτερο το σημερινό απέναντι στην φιλική της ως προς τις διοικήσεις, Μπαρτσελόνα. Αλλά το σημαντικό για τον Παναθηναϊκό είναι πως είδαμε κάτι να αλλάζει. Κυρίως στην αυτοπεποίθηση των παικτών του. Δεν θα μπω σε τεχνικές αναλύσεις να σας μιλήσω για τα zipper που έβαλε ο Αλβέρτης, τα διπλά choice, τα σκριν στην weakside όταν η μπάλα «πατάει» στο post και ένα δυο ακόμα τρικ στην επίθεση.
Το σημαντικό για τον Παναθηναϊκό είναι πως ο Αλβέρτης έχει ζητήσει από τους παίκτες του να πηγαίνουν σε αρκετά ένας εναντίον ενός. Χωρίς σκριν, χωρίς πικ εν ρολ. Με κίνηση σαν το παλιό give n’ go που θυμίζει μπάσκετ αλάνας. Μόνο που στα ανοικτά που δεν υπάρχουν προπονητές (σ.σ. ελέγχεται πλέον κ αυτό) ο πιο ταλαντούχος… κερδίζει. Έτσι παίζει και ο Παναθηναϊκός. Προσοχή! Όχι άναρχα… Απλά με διαρκής κίνηση, προσπαθεί να βρει τον παίκτη που θα εκμεταλλευτεί το μις ματς και θα πάει στο καλάθι. Κάπως έτσι σκόραρε ο Ούκιτς, κάπως έτσι ο Ράιτ, κάπως έτσι ο Διαμαντίδης έκανε τον Μπιέλιτσα να το ξανασκεφτεί για το πόσο καλός αμυντικός είναι. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε σαφώς να πάει το παιχνίδι σε περισσότερες κατοχές και τα όποια λάθη πάνω στην βιασύνη του έκανε, τα διόρθωνε είτε με επιθετικά ριμπάουντ ή με μακρινά σουτ. Το 50% στα τρίποντα, με πρωτεργάτη τον Μπράμος (σ.σ. για άλλη μία φορά βάζει 7!) δεν έχει να κάνει μόνο με την… καλή ημέρα των πρασίνων. Έχει να κάνει με την δημιουργία χώρων για σουτ, έχει να κάνει με την αυτοπεποίθηση τους, έχει να κάνει και με την μέρα στην οποία βρίσκονται. Αλλά δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι πλην 2-3 εύστοχων τριπόντων τα υπόλοιπα 10 ήταν μετά από δημιουργία συμπαικτών τους, κυρίως σε επιθέσεις με πρόσωπο στο καλάθι (σ.σ. αυτό που λέμε ένας εναντίον ενός).
Σημαντικό κομμάτι και η διαχείριση από τον πάγκο. Χωρίς Γκιστ και Κάρι, με τον Λάσμε φορτωμένο με φάουλ και με τον Μαυροκεφαλίδη να έχει και αυτός πρόβλημα, ο Αλβέρτης έχει κάνει τον Μπατίστ να… είναι μέλος αυτής της ομάδας και να την βοηθάει σε πολύ σημαντικά σημεία του παιχνιδιού. Προσθέστε επίσης και τα 32’ του Διαμαντίδη σε ένα ματς που η μπάλα καίει όλη την ώρα, ενώ ως τώρα είχαμε συνηθίσει τον αρχηγό σε 40λεπτα. Πάμε τώρα στο δια ταύτα… Τι σημαίνει αυτή η νίκη μαθηματικά; Δυστυχώς δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να ελπίζει. Όχι μόνο για να προκριθεί αλλά για να φτάσει μέχρι και την δεύτερη θέση. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στα επόμενα τρία ματς έχει να πάει σε δύο δύσκολες έδρες, όπως το Παλάου Μπλαουγκράνα και το ΣΕΦ. Οπότε, μία νίκη μόνο, επί της Μάλαγα στο ΟΑΚΑ είναι πολύ πιθανόν να μην του φτάνει… Εκτός και αν καλύψει και την διαφορά των 16 πόντων.
Ο Παναθηναϊκός έφτασε τις 6 νίκες, αλλά σίγουρη πρόκριση θα δώσουν οι 8 και δεύτερη θέση οι 9. Στις 7 θα μπλέξει σε ισοβαθμίες και θέλει καλό γκολ αβερέιντζ.
ΥΓ1. Το καλύτερο παιχνίδι του Παναθηναϊκού για φέτος με Ζοτς στο ΟΑΚΑ… Τυχαίο;
ΥΓ2. Φαντάζεστε να ήταν ο Αργύρης Πεδουλάκης χθες στον πάγκο… Δεν μιλώ για το αποτέλεσμα και την εμφάνιση, αλλά για το πώς θα ένιωθε ένας προπονητής που ξέρει πως δεν… ήρθε με πιθανή ημερομηνία λήξης, όταν βλέπει να γίνονται όλα αυτά για τον προκάτοχο του.
ΥΓ3. «Ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από πρόσωπα ή καταστάσεις». Φραγκίσκος Αλβέρτης, 20/3/2014. Να το θυμόμαστε αυτό.
ΥΓ4. Άραγε θα γράψουν πάλι ότι ο Παναθηναϊκός που παίζει χωρίς Γκιστ και Κάρι και με τον Λάσμε σε κακή κατάσταση, δεν έχει πλάνο και στόχο μέσα στο γήπεδο;