Ο αρχηγός είπε τα πράγματα με το όνομά τους

Με λίγα λόγια -άλλωστε ποτέ δεν του άρεσαν τα πολλά-πλην όμως ουσιαστικά, αποκρυπτογράφησε την πραγματικότητα.

Δεν είναι κακό να ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι. Φυσικά και ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα και είναι «καταδικασμένη» να πρωταγωνιστεί. Και φυσικά όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος θα κυνηγήσει όλους τους στόχους της. Είπαμε, είναι «καταδικασμένη» και το μαρτυρούν οι 56 τίτλοι της.

Από την άλλη, δε μπορείς να παραγνωρίσεις ότι ο φετινός Παναθηναϊκός έχει τα θέματά του. Και δεν αναφέρομαι στο γεγονός ότι αποφάσισε να επενδύσει στα νέα και ταλαντούχα παιδιά. Τα παιδιά αυτά θα αποτελέσουν τον κορμό της ομάδας για τα επόμενα χρόνια, όπως πολύ σωστά επισήμανε και ο Διαμαντίδης. Αυτό όμως απαιτεί χρόνο.

Από τη μια μέρα στην άλλη, δεν θα έρθουν τα αποτελέσματα ούτε οι επιτυχίες. Και ούτε αυτό σημαίνει ότι «μίκρυνε» ο Παναθηναϊκός, επειδή δεν προχώρησε σε μεταγραφές ηχηρών ονομάτων. Θα μπορούσε όμως να έχει θωρακίσει τη γραμμή των ψηλών του με έναν ακόμη παίκτη αθλητικό, πολύ νωρίτερα. Και όχι στο και πέντε.

Αυτό πραγματικά δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί τώρα και όχι νωρίτερα; Βέβαια όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Μπορεί ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς να πίστευε ότι με το υπάρχον έμψυχο δυναμικό θα μπορούσε να λειτουργήσει η ομάδα. Ίσως να μην είχε βρει και τον κατάλληλο παίκτη νωρίτερα, διότι δεν είναι και εύκολο να βρεις λαβράκι με τα χαρακτηριστικά που θέλεις, ταυτοχρόνως να είναι φθηνός (δεν ζούμε στις εποχές των παχιών αγελάδων) και να δεχτεί να έρθει ενδεχομένως και για δοκιμαστική περίοδο.

Έλα όμως που οι στραβές έκαναν την εμφάνισή τους σχεδόν με το… καλημέρα και ο ένας παίκτης μετά τον άλλον έμπαιναν στα πιτς,  κάνοντας το ήδη δύσκολο έργο της τεχνικής ηγεσίας, ακόμη δυσκολότερο. Είναι αυτό που λέμε, ήταν στραβό το κλήμα το ΄φαγε και ο γάιδαρος.

Φυσικά και κανείς δε μπορεί να «χρεώσει» στους «πράσινους» το πρόβλημα που προέκυψε με τον Ντε Μάρκους Νέλσον, το οποίο τους υποχρέωσε στην άμεση αντικατάστασή του, έστω και προσωρινή αν όχι μόνιμη, με την απόκτηση του Γιανις Μπλουμς., ο οποίος προτιμήθηκε κυριολεκτικά τελευταία στιγμή έναντι του συμπατριώτη του Βάλτερς. Στο θέμα του ψηλού όμως, γιατί υπήρξε καθυστέρηση με αποτέλεσμα να έχει μπει Οκτώβρης και ο Παναθηναϊκός να βρίσκεται σε αναζήτηση παίκτη, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Ιβάνοβιτς κατά τη διάρκεια της Media Day;

Μια απλή απορία εκφράζω και τίποτε άλλο, που μπορεί η εξήγησή της να βρίσκεται στους λόγους που προανέφερα, δεν παύει όμως να είναι γεγονός, ότι έχει μπει Οκτώβρης και ο Παναθηναϊκός ψάχνει ψηλό. Δεν μπορούμε να προδικάσουμε την πορεία της ομάδας, άλλωστε είναι πολύ νωρίς ακόμη και δεύτερον και βασικότερο ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει ότι μπορεί να σε εκθέσει για πλάκα. Τις απαντήσεις του τις δίνει μέσα στο γήπεδο χρόνια τώρα και ο κόσμος πρέπει περισσότερο από ποτέ να στηρίξει αυτή του την προσπάθεια.

Απλά όλα αυτά και ενώ απομένει λιγότερο από μια βδομάδα για το πρώτο επίσημο παιχνίδι της ομάδας και μάλιστα σε ματς που κρίνει τίτλο κόντρα στον σαφώς πιο έτοιμο Ολυμπιακό, δημιουργούν στην παρούσα φάση μια ανασφάλεια. Πώς να το κάνουμε;

ΥΓ: Από την ώρα που και ο ίδιος ο Ιβάνοβιτς παραδέχτηκε ότι ψάχνουν για ψηλό, άρχισε η ονοματολογία με τον Κρις Ράιτ  και Μάλκομ Τόμας να έχουν προταθεί. Προσωπικά θεωρώ ότι αμφότεροι συγκεντρώνουν λίγες πιθανότητες να φορέσουν τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ο δεύτερος θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή λύση, όμως το υψηλό του κασέ αποτελεί τροχοπέδη στο να προχωρήσει η συγκεκριμένη υπόθεση. Εκτός και αν ετοιμάζει κάποια έκπληξη ο πρόεδρος…

Ρούλα Στεφανάκη Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει, λέει o λαός και η Ρούλα πιστεύει ότι της ταιριάζει γάντι. Η δημοσιογραφία δεν ήταν στα σχέδιά της, ούτε γεννήθηκε με το όνειρο να γίνει δημοσιογράφος. Ααα… να τα λέμε! Στα σχέδιά της ήταν να σπουδάσει και βλέπουμε. Όπως και έγινε. Πέρασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ουδεμία σχέση με τη δημοσιογραφία φυσικά) πήρε και βεβαίωση ότι μπορούσε να διδάξει, όμως το συγκεκριμένο χαρτί, καταχωνιάστηκε κάπου στο αρχείο της, διότι πολύ απλά βρέθηκε στο δρόμο της το Sportime! Το μεγάλο της σχολειό της δημοσιογραφίας. Μια δεκαετία στο Sportime έκανε ρεπορτάζ μπάσκετ, ώσπου πιστεύει… το έμαθε πια το «παλιό-επάγγελμα». Στη συνέχεια εργάστηκε στο Derby, όπου βίωσε μια ακόμη ξεχωριστή εμπειρία, σύντομη μεν, αλλά πολύ ιδιαίτερη με εξαιρετικούς συναδέλφους με κάποιους εκ των οποίων εχει τη χαρά να ξανασυνεργαστεί (βλ. Γιάννη Αβραμίδη), εδώ στο Panathinaikos24. Και βέβαια δεν ξεχνάει το πέρασμά της και από το Onsports, από το οποίο επίσης έχει πολύ όμορφες στιγμές να θυμάται..